Headlines

Af en toe struin ik uitverkoopbakken van mailorders of websites af om te kijken of er nog iets interessants tussen zit. Niet zelden koop ik op de gok een cd of een plaat. Soms valt dat tegen, soms word ik verrast. Waarom deze intro? Nou, toen ik enkele jaren geleden door zo’n sale-sectie aan het struinen was kwam ik Harbringer van Arrival of Autumn tegen en zonder enige achtergrondkennis kocht ik deze plaat. Het bleek een verrassend aangename kennismaking te zijn. Het was een album dat bolstond van de opzwepende NWOAHM. Die plaat staat vol beknopte nummers in dat betreffende genre, maar Arrival of Autumn wist zich boven het maaiveld te steken door de nummers te voorzien van een mix van herkenbare refreinen en vette gitaarlijnen. En niet onbelangrijk; geen nummer duurt te lang.Lees verder ›

Het Duitse Wasteland Clan debuteert in 2023 met dit studio-album, dat vooraf werd gegaan door maar liefst drie singles. The End Of Time heet het ding en Wasteland Clan noemt het genre waarin ze musiceren "post-apocalyptic metal". Vooraf had ik geen idee hoe dat zou moeten klinken maar de woorden van de band zelf geven uitkomst: "Op The End Of Time staat alles wat er over is na de Apocalyps. Angst, haat en hoop. Daarnaast: verhalen over de dood en een handleiding voor de verlorenen en ongelovigen."Lees verder ›

Travølta! Eigenlijk is het TRAVØLTA! Belgische powerviolence speedcore antifasco grindcore herrie. Ik zag ze in 2019 aan het werk in Antwerpen, ten tijde van Grindwaarpen, en dat was een heus feest. Rechttoe rechtaan ontladingen, die vooral op In Tinnitus We Crust helemaal tot zijn recht kwamen. De Antwerpenaren hebben er dit jaar weer een lap op gegeven, en dat resulteert in de langspeler Discoviolence Up Yours!, bestaande uit 18 nummers, die gemiddeld genomen flirten met de minuutgrens. De doorsnee fan van het genre kan dus 18 keer klaarkomen met deze nieuwe schijf. Van pure opwinding natuurlijk.Lees verder ›

Een live album van Ævangelist. Echt waar. Er staat één enkel nummer op, dat maar liefst 31 minuten en 31 seconden duurt. Het is een blend van bestaande Ævangelist-soundscapes (ik vond zelf veel terug van het nummer The Only Grave), nieuwe geschriften en intermezzi uit andere dimensies. Voor deze opname, die plaatsvond in Tampere Finland, 2023, werd een ganse band samengeroepen. Naast Matron Thorn horen we onder andere frontman Stéphane Gerbaud (ex-Anorexia Nervosa) en drummer Manuel Garcia (Benighted in Sodom en Blattaria). I, Voidhanger brengt deze EP uit in digipackvorm, beperkt in oplage.Lees verder ›

Efflore is een band uit Taiwan. Dat kan je natuurlijk bijzonder noemen en dat is ook gewoon zo. Over het politieke spel dat op dat eiland wordt gespeeld, daar moeien we ons niet mee, maar wat wel des te interessanter is, is dat dit eiland een vijftal heeft voortgebracht dat zijn ei kan leggen in atmosferische black metal. De thematiek die de band gebruikt is deze van mythen, sagen en legenden over spookachtige, monsterlijke verschijningen en nog zo veel meer. Toch niet onlogisch dan dat je je EP Haunted Island betitelt.Lees verder ›

Vorige maand kon je hier Kärbholz – Kapittel 11 nog lezen dat de Duitse punkrockers een nieuw album uit hadden met als titel Kapittel 11. En nu ligt er alweer nieuw werk van ze met als titel Kapittel 10. Nu ben ik niet de aller slimste die er rondloopt en…Lees verder ›

Zo anoniem als het maar zijn kan, dit uit Mexico afkomstige ...Stay... Er komt geen promo of beschrijving aan te pas en ook vanuit het label Fiadh Productions worden we niet direct veel wijzer. Gelukkig vinden we uiteindelijk wat via Bandcamp. Het lijkt mij op basis van het gebodene, een typische eenmansband. De gegeven richting is DSBM en dat drieëndertig minuten lang in de vorm van Tears of Happiness. Nou laten we ons door de albumtitel niet op het verkeerde spoor zetten, want we worden wel vaker voor de gek gehouden met bandnamen als bijvoorbeeld Happy Days.Lees verder ›

Al eerder gingen we graven in de vuile en smerige achtertuinen van menig Noorse grootstad. Als we diep genoeg groeven kwamen we soms dan gewoon in de Verenigde Staten van Amerika uit. Dit maar om te zeggen dat deze Geist Of Ouachita niet direct een onbekende blackmetalband is. De heer Roanoke, het enige bandlid, heeft in het verleden al zijn kennis en kunde uitgeleend aan Noorse bands als Kvad, Solus Grief, Darkest Bethlehem en een hoop andere. Dit Imprisoned In The Graven Wood is, na een split, het eerste volwaardige album dat uitkomt via het gekende Portugese Signal Rex label. De bandnaam? Misschien werd de heer Roanoke geïnspireerd door de "geest" die er heerst in de Ouachitas. Een bergketen die zich uitstrekt deels over het westen van Arkansas en Zuid-Oost Oklahoma. Het zou zo maar even kunnen. Ik vond niet direct een passende Youtubelink met een video om dit schrijven wat op te leuken, maar je kan perfect op de bandcamppagina terecht voor wat geluidsfragmenten.Lees verder ›

Verdraaid, Tenhi... Nooit gedacht dat deze Finnen nog terug zouden opduiken in het neofolkloristische landschap. Het is sinds 2011 geleden dat de band met Saivo nog een plaat de wereld had ingestuurd. Valkama betekent in het Fins zoveel als 'haven' en ergens voelt het alsof deze band aanmeert op bekende oevers, maar waarbij het landschap toch iets anders aanvoelt. Waar vroeger nog wel eens een lichte opflakkering in tempo optrad in de richting van folkrock, maakt dit plaats voor folkloristische dromerigheid.Lees verder ›

Heretoir, de band rond brein Eklatanz/David, is terug met een EP, Wastelands. Niet geheel onverwacht trouwens. Na de heruitgave van hun beste album, Heretoir, eerder dit jaar, zat de release van de EP er immers nog aan te komen. Reeds eerder werd me bovendien duidelijk gemaakt dat ook een opvolger voor de laatste langspeler, The Circle, nog dit jaar mag verwacht worden. Het worden dus spannende tijden.Lees verder ›

Vriendschap en plezier zijn voor de meeste mensen een mooie basis in het leven. Voeg daar muziek aan toe en je hebt in mijn ogen een prachtige combinatie. De mannen van het Belgische Mindwar denken er volgens mij ook zo over. Al sinds 2015 maakt dit vijftal talloze concertzalen onveilig met hun aanstekelijke hardcore en energieke liveshows. Mede dankzij het eerste wapenfeit sinds de demo, de EP Hollow uit 2018, en de toffe optredens hebben steeds meer muziekliefhebbers deze band omarmt. Ik vind het dan ook geweldig nieuws dat een band uit het Belgische Lokeren is opgepikt door een van de grootste hardcorelabels die wij op dit moment kennen: Triple-B Records. Dat zou wel eens een stap richting internationale doorbraak kunnen betekenen. Het bewijs dat het daar toch steeds meer op begint te lijken, werd deels geleverd toen een vriend van mij de eerste Mindwar kleurplaat van zijn vierjarige dochter aan de zanger overhandigde. Met een grote glimlach nam hij de allereerste kindertekening van de jonge fan in ontvangst om er breed lachend mee te poseren. De hoogste tijd om erachter te komen of na een nieuw label, inkomende fanart en een net afgeronde Europese tour met nog een grotere tour dit jaar op de planning, het debuut Still At War dan de definitieve doorbraak kan zijn voor Mindwar.Lees verder ›

Wat kan je verwachten na een plaat als Across the Rhine Is Only Death? Precies. Een logisch vervolg met opnieuw veel black/war metal. We hebben wel vier jaar moeten wachten maar het is een voortzetting dat de naam Sammath waardig is. Het nieuwe werk draagt de naam Grebbeberg: deze heuvel in Rhenen is het toneel geweest van veel oorlogen en veldslagen door de eeuwen heen. Op deze heuvel bevindt zich ook het Ereveld Grebbeberg waar omgekomen Nederlandse militairen begraven liggen.Lees verder ›

Het zou kunnen dat u nog nooit van het Poolse Varmia hebt gehoord. De band, vernoemd naar de noordelijke regio Varmia in Polen opereert een beetje in de luwte. Er bestaat een kans dat daar verandering in gaat komen. En niet enkel omdat de drummer van Vader Michał Andrzejczyk zich recentelijk tot de vaste bezetting mag rekenen. Neen, er is hier zo na enkele luisterbeurten sprake van veel meer hoorbare speelervaring. De band is met dit nie nas widzę toe aan het vierde volwaardige album.Lees verder ›

Helleruin is terug! Nederlands hoop in bange blackmetaldagen! Devils, Death And Dark Arts is het vervolg op de split met De Gevreesde Ziekte uit 2022. Zes nummers heeft bandbrein en alleskunner Carchost op deze plaat gezet. De platenboer van dienst is niemand minder dan het gerenommeerde New Era Productions. En moeten we eigenlijk nog een langere intro schrijven betreffende deze blackmetalband? We weten toch allemaal dat de heer Carchost vies is van experimenteren, van moderne black metal en dus ook van een moderne blackmetalsound. Hij grijpt graag terug naar oeroude principes. Principes die we kennen van bands als Taake, Gorgoroth en ik weet niet wat nog voor smerig lekkers uit de oude doos.Lees verder ›

Als we België en death metal zeggen, zeggen we ook Aborted en Carnation. Hoewel Nederland veel meer nieuwe aanwas kent in het genre, heeft België ook zeker wat interessante bands die (gestaag) richting de status van de twee eerder genoemde orkesten werken. Carrion is zo'n naam en met Morbid Nailgun Necropsy verschijnt de derde plaat sinds de oprichting in 2008. Hij is opgenomen in de Kohlekeller studio door Kai Stahlenberg die ook eerder gewerkt heeft met Aborted, Electric Callboy en Benighted. En nee, de verhouding tussen het aantal albums en de bestaansduur geeft geen zeer productief beeld, maar Brussel is ook niet in één dag gebouwd.Lees verder ›