Mindwar – Still At War

Geschreven door op 18-06-2023 om 22:31.

Vriendschap en plezier zijn voor de meeste mensen een mooie basis in het leven. Voeg daar muziek aan toe en je hebt in mijn ogen een prachtige combinatie. De mannen van het Belgische Mindwar denken er volgens mij ook zo over. Al sinds 2015 maakt dit vijftal talloze concertzalen onveilig met hun aanstekelijke hardcore en energieke liveshows. Mede dankzij het eerste wapenfeit sinds de demo, de EP Hollow uit 2018, en de toffe optredens hebben steeds meer muziekliefhebbers deze band omarmt. Ik vind het dan ook geweldig nieuws dat een band uit het Belgische Lokeren is opgepikt door een van de grootste hardcorelabels die wij op dit moment kennen: Triple-B Records. Dat zou wel eens een stap richting internationale doorbraak kunnen betekenen. Het bewijs dat het daar toch steeds meer op begint te lijken, werd deels geleverd toen een vriend van mij de eerste Mindwar kleurplaat van zijn vierjarige dochter aan de zanger overhandigde. Met een grote glimlach nam hij de allereerste kindertekening van de jonge fan in ontvangst om er breed lachend mee te poseren. De hoogste tijd om erachter te komen of na een nieuw label, inkomende fanart en een net afgeronde Europese tour met nog een grotere tour dit jaar op de planning, het debuut Still At War dan de definitieve doorbraak kan zijn voor Mindwar.

Intro’s zijn normaal niet aan mij besteed, ik heb er simpelweg het geduld niet voor. Er zijn weliswaar uitzonderingen zoals het welbekende intro van King Nine. Maar wat Mindwar op opener The Declaration flikt, mag niet onbeschreven blijven. Op werkelijk indrukwekkende wijze trappen ze dit album af. Je krijgt gelijk zin om je armen en benen rond te smijten vanwege dit gitaar- en drumwerk. Als zanger Tony de boel vocaal nog eens opzweept, gaat het daarna helemaal los. Met dit soort krachtige en energieke muziek krijg je een zaal vanaf de eerste seconde wel aan het dansen. Na de overtuigende intro is het tijd voor My Revenge en daarop is meteen stevige en vlammende hardcore te horen. Hier wordt het muzikale hardcorewiel niet opnieuw uitgevonden maar het nummer wordt wel heel erg fijn en met overtuiging ten gehore gebracht. Empty Values en Face The Truth gaan zonder te vervelen op dezelfde muzikale voet verder. De teksten zijn gemakkelijk te verstaan en je ledematen hebben continu de neiging mee te tikken op de maat. Dit is namelijk het type muziek waarop de ene persoon zijn persoonlijke record stagediven zal verbreken en de ander genietend met een biertje achterin de zaal het schouwspel glimlachend en goedkeurend zal bekijken.

Casus Belli doet mij vaag denken aan moshanthem I.D.S. Headhunters van Terror Ave. Het is mij niet bekend of dit er een kleine ode aan is, maar het is een leuke afwisseling zo halverwege het album. Wat mij betreft mogen meer bands aandacht besteden aan een moshbaar intermezzo. Op The Decree schakelen de Belgen weer direct naar de hoogste versnelling. Het hoogtepunt van het album begint wat mij betreft vanaf dat moment. Want Collective Compulsion blijkt de aftrap van een ijzersterk afsluitend drieluik. In de trein, op kantoor, thuis, in de tuin en de auto: heel wat mensen zagen aan mijn grote glimlach en knikkende hoofd dat ik zat te genieten. Wat volgt is namelijk een schoolvoorbeeld van knallende hardcore. In een minuut en tweeënveertig seconden zoveel heerlijk beukend muzikaal geweld verwerken is gewoon knap te noemen. Dit zijn de riffs waarmee de band de aandacht kan vragen en vasthouden van nieuwe luisteraars. Curse Called Love duurt daarentegen ruim zeven en een halve minuut (!) wat ongewoon lang is voor hardcore. Ik vind het sterk dat ik pas na een paar keer luisteren doorhad dat dit nummer zo lang duurt. Voor je het weet is het voorbij en dat is eigenlijk jammer. Ik had graag nog wat meer gehoord, maar dat zou klagen om te klagen zijn.

Still At War is zonder twijfel een album waarmee Mindwar een nog groter publiek gaat bereiken. De combinatie van makkelijk mee te zingen teksten, stompende riffs en een flinke lading energie maken het een aantrekkelijk en toegankelijk geheel. Wat mij betreft zit het hoogtepunt verstopt vanaf de laatste drie nummers die echt alle drie geweldig zijn. Als de oude garde klaar is om vervangen te worden, staat Mindwar alvast klaar. Dit is namelijk absoluut verplichte kost voor iedereen die hardcore een warm hart toedraagt. Still At War is het zoveelste bewijs dat goede hardcore niet alleen uit Amerika komt. Voor fans van No Warning, Mindforce en Terror.

Score:

88/100

Label:

Triple-B Records, 2023

Tracklisting:

  1. The Declaration
  2. My Revenge
  3. Empty Values
  4. Face The Truth
  5. S.M.P
  6. Casus Belli
  7. The Decree
  8. Collective Compulsion
  9. Still At War
  10. Curse Called Love

Line-up:

  • Anthony Morel – Zang
  • Emanuel Morel – Gitaar
  • Andy Beliën – Gitaar
  • Matthias van Brussel – Basgitaar
  • Jelle Verschelden – Drums

Links: