Heretoir – Wastelands

Heretoir, de band rond brein Eklatanz/David, is terug met een EP, Wastelands. Niet geheel onverwacht trouwens. Na de heruitgave van hun beste album, Heretoir, eerder dit jaar, zat de release van de EP er immers nog aan te komen. Reeds eerder werd me bovendien duidelijk gemaakt dat ook een opvolger voor de laatste langspeler, The Circle, nog dit jaar mag verwacht worden. Het worden dus spannende tijden.

Intussen moeten we ons maar even zoet houden met deze EP: drie nieuwe nummers en drie nummers die live werden opgenomen in Hannover in 2021. Golden Dust, Exhale en The White zijn de live opgenomen nummers en zijn afkomstig van het laatste volwaardige album waarvan eerder sprake. Als je goed luistert naar de uitvoering wordt alles netjes en proper gebracht en bij momenten klinkt het eigenlijk allemaal veel te zuiver om een live opname te zijn. Het zijn geen nieuwe nummers dus ik je deze verder zelf ontdekken. Een bijkomende reden hiertoe is dat de nummers me noch warm noch koud doen voelen. Ik schreef eerder al dat de nummers van The Circle me niet konden pakken en ontroeren, iets wat collega Yves in 2017 ook al beschreef in zijn review.

Intussen weten we dat bandleider David ook bijklust bij het Australische postblackgezelschap Austere en dat bassist Matthias, ook bekend als Nathaneal, met zijn eigen band Bonjour Tristesse een dijk van een blackmetalplaat, Against Leviathan, heeft uitgebracht. David is ook verantwoordelijk voor het opnameproces terwijl niemand minder dan Nikita Kamprad, zanger/gitarist van Der Weg Einer Freiheit, de mastering voor zijn rekening nam.

Erg open maar tegelijk dreigend start het eerste nummer, Anima. Het golft niet verder in rust maar kent meteen een bruut blastend begin wat ik niet direct verwacht had. Een opzwepend thema, een schurend stel stembanden, dat kennen we. Die eerder gevoelige cleane vocalen die in discussie gaan met de screams en de muziek zijn een welgekomen bijkomende afleiding. Het dansende, golvende postblackmetalkarakter van de muziek van Heretoir komt even verderop in het nummer helemaal uit de verf. Bijzonder sterk. Wanneer de zon ondergaat, At Dusk, heb je vaak wat tijd om weg te mijmeren, je dag te overlopen of gewoon je hoofd te rusten te leggen. Die rust geeft Heretoir je ook. Ze weven een gevoelig dekentje waarmee ze je stevig en warm toedekken en je in hun wiegende armen nemen. In dit nummer komen de frêle stembanden van Emily Highfield wonderwel tot hun recht.

En op een bepaald moment is de zon ook gewoon onder, daar verander je niks aan. Wastelands, het laatste nieuwe nummer van deze EP, glijdt met een vloeiend gemak uit At Dusk. Het zijn de sturende drumpartijen en een meanderende, droevige leadlijn die onmiddellijk duidelijk maken dat verdriet je helemaal de dieperik in kan sleuren. Bijzonder sterk vocaal werk ook op dit nummer, schurend en scherp maar ook gevoelig, dramatisch en volledig doorleefd.

Wastelands is een erg sterke EP. De drie nieuwe nummers zijn van een bijzonder hoog niveau en blazen met gemak de drie oudere nummers van deze plaat de vergeetput in. Ik ben benieuwd naar de volgende langspeler van deze Duitsers van Heretoir.

Label:

AOP Records, 2023

Tracklisting:

  1. Anima
  2. At Dusk
  3. Wastelands
  4. Golden Dust
  5. Exhale
  6. The White

Line-up:

  • David – Zang, gitaar
  • Matthias – Bas, zang
  • Max – Gitaar
  • Nils – Drum
  • Kevin – Gitaar

Links: