Aetherian – At Storm’s Edge

Geschreven door op 15-07-2023 om 18:32.

Bij Griekenland en metaal denken we in eerste instantie natuurlijk aan Hephaistos, god van de smeedkunst en het vuur. Daarna denken we toch zeker aan de goede traditie in de zwarte metalen uit het land die gekend en geroemd is met enkele vaandeldragers als Rotting Christ, Necromantia en Nightfall (die laatste vanuit het vroegere werk). Dan mogen in dit rijtje ook de oude rotten van Septicflesh natuurlijk niet ontbreken, al spelen zij symfonische death metal. In Aetherian vinden we een band, die zich graag aan dit lijstje met Griekse grootheden zou willen toevoegen. Met At Storm’s Edge krijgen we de tweede langspeler voorgeschoteld in de nog jonge historie van deze uit Athene afkomstige band. Dit nieuwe album werd opgenomen in de Devasoundz studio en geproduceerd door Fotis Benardo. Die kennen we dan weer als huidige drummer van Nightfall en voormalig drummer van Septicflesh. Aetherian bevindt zich dan ook al in de juiste kringen om tot Olympische hoogtes te rijken. Eens kijken hoe dat uitpakt.

Black metal en symfonische death hebben we al gehad, maar dit keer vinden we onze metalen portie in de melodische en dode hoek. Een simpele vergelijking kunnen we hierin trekken met enkele grootheden als Insomnium en Be’Lakor, maar wellicht nog meer in enkele iets minder bekende bands als Countless Skies, Aephanemer en Aeternam. Hierbij leunt de muziek duidelijk minder op melancholische ondertonen, maar des te meer op epische toevoegingen. Nergens komt dit echter echt uitgesproken tot uiting, waarmee Aetherian wel enigszins veilig binnen de lijntjes weet te kleuren. Niet te extreem, geen ingewikkelde structuren, maar goed gespeelde, lekker in het gehoor liggende melodeath. Hierbij zou je niet doorhebben dat we hier met een relatief jonge band te maken hebben. Dat mag als een compliment opgevat worden.

Aetherian klinkt aan alle kanten namelijk als een goed geoliede machine. Wel eentje die gestaag weet door te stampen. Dit doen de heren door op verhalende manier hun melodische gitaarlijnen over de toehoorder te draperen. Dat wordt verder aangedikt door rustige intersecties, akoestisch getokkel en gesproken elementen. Vanaf Army of Gaia, dat wordt ingeleid door de filmische krappe twee minuten van Forgotten Oaths, is het eigenlijk grotendeels genieten. Deze Grieken blinken daarbij uit in het brengen van verslavende melodieën. Luister maar eens naar dat refrein van Army of Gaia of naar de atmosferische (haast blackened) passages op één van de sterkhouders At Storm’s Edge.

Aetherian kan echter ook zeker steviger uit de hoek komen. Zo hebben nummers als Advent Dreams en ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ lekker razende passages, die uiteraard worden afgewisseld met warm melodisch gitaarwerk. Astral Breath leunt dan weer iets meer op flink stevig riffwerk, waardoor de nekspieren ook niet ontzien worden, net als op het afsluitende Starlit Shores (tevens een hoogtepunt op het album).

Al met al laat Aetherian hier niks nieuws horen onder de Griekse zon, maar het brengt met At Storm’s Edge wel een oerdegelijk plaat uit. Liefhebbers van de betere melodeath doen er dan ook goed aan om dit schijfje gewoon eens aan te zetten.

Score:

80/100

Label:

Lifeforce Records, 2023

Tracklisting:

  1. Forgotten Oaths
  2. Army of Gaia
  3. ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ
  4. At Storm’s Edge
  5. Advent Dreams
  6. Astral Breath
  7. Soulriver
  8. Starlit Shores

Line-up:

  • Panos Leakos – Zang
  • Kostas Mexis – Basgitaar, zang
  • Angelos Maniatakos – Gitaar
  • John Reaper – Gitaar
  • Nikos Parotidis – Drums

Links: