Headlines

In tijden van groeiende blijheid en vertier wordt het steeds moeilijker om de schaduwkant aan te raken die schuilgaat in eenieder van ons. In de laboratoria van Sentient Ruin slaagt men er tegenwoordig nog in om producten te ontwikkelen die mijn donkerste spelonken openrijten en de grimmigheid hoogtij laten vieren. De laatste jaren vooral met Vessel of Iniquity, nu ook met dit Britse drietal genaamd Decoherence. Experimentele black metal met heel veel Blut Aus Nord-(MoRT)-DNA. Dit is de derde langspeler Decoherence, in een discografie die verder aangelengd wordt met een aantal EP's en singles.Lees verder ›

Vóór het schrijven van deze review had ik nog nooit gehoord van Krashkarma, en ook op Zware Metalen is er tot nu toe geen eerdere review van deze band verschenen. Toch is Falling to Pieces al hun zesde studioalbum, waarbij de band een explosieve mix belooft van muziek die vergelijkbaar is met bands als Lacuna Coil, Amaranthe en Slipknot. Deze opmerkelijke combinatie van stijlen trok meteen mijn aandacht, en dit werd versterkt door het feit dat het hier om een metalduo gaat en niet om een volledige band. Niki Skistimas bespeelt de drums en verzorgt de zang, terwijl Ralf Dietel verantwoordelijk is voor de (bas)gitaar en ook vocaal bijdraagt. Het duo stelt dat ze een 'larger-than-life' geluid hebben dat je het gevoel geeft dat er vijf man voor je neus staat te rocken, en ze zijn vastbesloten om te laten zien wat je met slechts twee personen muzikaal allemaal kunt bereiken. Tijd om Krashkarma eens te checken dus!Lees verder ›

Aganthros is een nieuwe Finse blackmetalband en dus is het vrij logisch dat dit Syntiset Saatanat Kurjat het debuutalbum mag genoemd worden. In de gelederen van de band tref ik een zekere O.V. aan op gitaar. Dit heerschap is ook actief in The Crescent, een andere Finse blackmetalband die herrees uit de as van het machtige Enochian Crescent. Je ziet: ook in een land waar de afstanden tussen de verschillende steden en dorpen vaak immens lijken, is de afstand tussen gelijkgestemde muzikanten maar beperkt te noemen.Lees verder ›

De Zweeds folk-pagan-powermetalband Bloodbound is met Tales From The North aan het tiende album toe. Productief zijn ze dus wel want het debuut Nosferatu stamt uit 2005. Collega Cor Vos beschreef in zijn recensie van het vorige Bloodbound album dat hij het prima power metal vond maar dat er ook sprake was van een identiteitscrisis. Daarnaast waren er herkenbare stukken maar verder dan wat vergelijkingen met Sabaton kwam hij niet. Laat ik met terugwerkende kracht de vergelijking dan maar maken: Bloodbound klinkt heel erg als Helloween, Hammerfall en Dragonforce.Lees verder ›

Te midden van de gevestigde namen binnen de symfonische metal en progressieve doom bevindt zich sinds kort een band die zich met trots onttrekt aan eenvoudige categorisering. Oryad heeft met dit debuutalbum Sacred & Profane de eerste mijlpaal bereikt in zijn muzikale reis. De band openbaarde zich twee jaar terug aan de wereld met de release van de EP Hymns of Exile and Decay die alvast een voorproefje gaf van de unieke muzikale stijl. Gewapend met een eclectische lijst aan invloeden, waaronder Blackbriar, Black Sabbath en Eivør, belooft Sacred & Profane een muzikale ervaring te bieden die traditionele genres overstijgt en waarin fans meegenomen worden op een epische reis waarin niet alleen symfonische, folk- en doommetal harmonieus samenkomen, maar zelfs jazzinvloeden een rol spelen.Lees verder ›

Het vorige album van Schattenmann viel bij mij niet in de smaak. Toegegeven, ik had dat iets uitgebreider kunnen beschrijven maar hoeveel woorden heb je nou eenmaal nodig om aan te geven dat een album saai en ondermaats is? Hoe dan ook, toen de nieuwe van Schattenmann me werd toegezonden, doopte ik mijn pen in een emmer met azijn en zat helemaal klaar om ook dit werk neer te sabelen.Lees verder ›

Het Litouwse Inferna Profundus Records vergast ons dit jaar op het derde studioalbum van het Chileense soloproject Funeral Fullmoon. Het label was ook al verantwoordelijk voor de release van de vorige twee albums, Revelation of Evil (2020) en Poetry of the Death Poison (2021). Hoewel Funeral Fullmoon pas in 2019 werd opgericht, zitten we ondertussen toch al aan release nummer elf: drie demo’s, twee EPs, twee splits, een compilatie en dus drie volwaardige albums. Al moet ik wel zeggen dat dat onderscheid niet altijd even duidelijk is. Zo duurde de demo De occulta symphonie Part II uit 2020 tien minuten langer dan “full-length” Poetry of the Death Poison, dat met een totale duur van net onder het half uur zelfs korter was dan de EP Under the Fullmoon Night, die een jaar voordien was uitgebracht. Het nieuwe album dat we hier onder de loep nemen, Unholy Kingdom of Diabolic Emperors, is zelfs nóg enkele seconden korter dan zijn voorganger. Met zo een korte speelduur zorgt Magister Nihilifer Vendetta 218 - de man achter dit project - er dus best voor dat elke seconde de moeite waard is!Lees verder ›

Dé folkmetalband uit Reykjavik is terug met een nieuwe plaat! Skálmöld presenteert aan ons het album Ýdalir, in de Noordse mythologie de naam van een van de twaalf paleizen in Asgaard. Melodische metal met die typerende folk-en Vikinginvloeden en met een paar kleine uitstapjes naar andere, wat zwaardere subgenres. Het vorige album Sorgir, werd gematigd positief ontvangen door collega-redacteur Michiel die toch wel een paar goede argumenten wist aan te roepen. En ook eerdere albums konden onze redacteuren niet volledig bekoren. Kunnen de heren met album nummer zes wel overtuigen?Lees verder ›

Als je veel verschillende soorten muziek hebt gehoord in je leven en ook nog een beetje wilt bijblijven met de immer voortrazende stroom nieuwe metalreleases, wordt het een uitdaging om muziek te vinden die je verrast. Toen ik de promo van A Feast On Sorrow van Urne opzette, had ik eindelijk weer eens zo’n moment. Niet dat deze band het wiel nu opnieuw heeft uitgevonden, maar de impact waarmee de muziek van dit Londense trio voor het eerst uit mijn speakers blies was groot.Lees verder ›

Inmiddels is het al even geleden dat symfonisch metalensemble Delain album Dark Waters uitbracht. Een recensie was echter nog niet op Zware Metalen verschenen en het spetterende optreden van de band op Graspop Metal Meeting indachtig, moest dat er toch zeker van komen!  Met deze release duikt Delain dieper de duisternis in, zowel thematisch als muzikaal, en introduceert men gelijktijdig enkele opmerkelijke verschuivingen in de line-up.Lees verder ›

The Katechon And The Unending Fire is een EP bestaande uit twee nummers die ons moet doen kennismaken met de duistere, donkere gedachtenstromingen van een band die zich Pyrkagion noemt en het eerste wapenfeit uitbrengt, digitaal en fysiek enkel op cassette, via Cestrum Nocturnum Recordings. Pyrkagion is een band die bestaat uit leden van Bell Witch, Hissing en Human Effluence. Ergens in 2019 staken drie heren de koppen bij elkaar om deze band op te richten. Het feit dat Z Wise (Hissing) en D Desmond (Bell Witch) in principe normaal de bas hanteren, hield hen niet tegen om de gitaar op te nemen en iets te maken, nee te creëren, wat ze al lang wilden.Lees verder ›

Bands die je laten kennismaken met een genre dat uiteindelijk liefde op het eerste gezicht blijkt te zijn, zullen je altijd dicht bij het hart blijven. Ringworm uit Ohio, Cleveland is er eentje in die categorie voor mij. The Promise en Birth Is Pain zijn twee regelrechte metalcoreklassiekers die hier nog steeds regelmatig een ronde spinnen. Inmiddels gaat het gezelschap al meer dan dertig jaar mee en lijkt de bron nog altijd onuitputtelijk te zijn. Met de overstap van Relapse Records naar Nuclear Blast Records hoopt men weer wat extra stof te doen opwaaien, want komt er zo onderhand de klad niet in na al die jaren, zou je denken?Lees verder ›

Je schrijft je wel al eens ergens voor in. Je nieuwe favoriete Zweedse band die heavy folk doom maakt? Daar schijf ik me dus graag voor in! De Zweden kondigen zichzelf als zodanig aan, dus dat belooft wat! Deze Zweden zijn in 2017 gestart. Het album is deel een van een tweeluik. De muziek is gebaseerd op een filmscript dat Patrik Andersson Winberg and Jonas Granath hebben geschreven. Volgens de omschrijving is er al ontzettend veel interesse voor dit script. Dan moet het met de muziek ook wel goedkomen toch?Lees verder ›

Zou het leven niet enorm saai zijn als altijd alles maar hetzelfde is? Natuurlijk, zaken als herkenbaarheid en voorspelbaarheid zijn voor veel mensen plezierig en behaaglijk. Ik ken de exacte cijfers niet, maar er zullen ongetwijfeld hordes mensen zijn die elke ochtend op hetzelfde tijdstip ontbijten en ’s avonds ook weer rond dezelfde tijd aan tafel aanschuiven. Volksstammen die het heerlijk vinden om binnen hun comfortzone te blijven. Voor een ander gedeelte van de mensen kan het leven echter niet spectaculair en avontuurlijk genoeg ingevuld worden. Voor hen is voorspelbaar zijn een synoniem van platgetreden en saai. Iets om ver weg van te blijven. En dan zijn er uiteraard nog legio mensen die zich tussen deze twee denkpatronen in bewegen.Lees verder ›

Spanjaarden met een drang naar experimentele funeral doom metal. Een niche binnen een niche op het gebied van de muzikale voorkeur. Een drietal heren met speelervaring in de niet bepaald onbekende bands Teitanblood, Balmog en Graveyard. Dat gezegd hebbende dienen we Of Darkness als een op zichzelf staande entiteit te beschouwen, aldus de promo. Nou dat doen we dan maar, in de hoop dat dit beestje een naam mag hebben. Het debuutalbum met de vrij lijfelijke titel Tribute to Krzysztof Penderecki - Passio et Mors Domini Nostri Jesu Christi Secundum Lucam uit 2015 is onbesproken gebleven op Zware Metalen. We richten ons dus nu op nummer twee in de band's niet al te uitgebreide discografie.Lees verder ›

Ulf's Keptr is een splitalbum van twee Noorse bands: Vorgfang en Unholy Craft. Deze laatste band blijkt gewoon weer een zoveelste band/project te zijn van de heer Peregrinus, ditmaal in samenwerking met Vorgfang en Askesirkel. In de Noorse ondergrond is Peregrinus of Praefuro goed gekend. Neem nu zijn bijdrage in bands als Kvad, Solus Grief of Darkest Bethlehem. Vorgfang is dan weer de éénmansband van de heer Ggatzshriiegk. Kan je nog volgen? Ik noem dit soort coöperaties vaak nog wel eens blackmetalinteelt. Welk label brengt dit alles uit hoor ik je vragen? Ja, juist het Duitse Purity Through Fire label. Waarom? Omdat de heer Peregrinus/Praefuro daar gewoon kind aan huis is.Lees verder ›