Headlines

Soms is het leuk om iets nieuws te ontdekken op muzikaal gebied. Sterker nog het is één van de pluspunten die voor mij als redacteur van dienst het leven net iets dragelijker weet te maken. Puteraeon is daarentegen niets nieuws en al helemaal niet voor onze webzine. De band passeerde met zijn werk meermaals de burelen van Zware Metalen. Zo werden er recensies geschreven over: The Esoteric Order (2011), Cult Cthulhu (2012), The Crawling Chaos (2014), The Empires of Death (2017) en The Cthulhian Pulse: Call From The Dead City (2020). Opvallend gegeven is het feit dat het plaatwerk van de Zweden altijd met een ruime voldoende werd beoordeeld, terwijl de muziek zelf niets nieuws onder de horizon laat horen. Bij voorbaat merk ik dan ook op dat deze Zweedse death uitermate geschikt is voor metalheads die in de jaren '90 zijn blijven hangen. Het zal toch zeker niet anders zijn, wanneer het gaat om de hier te bespreken EP Quindecennial Horror?Lees verder ›

De band Iterum Nata van de Fin Jesse Heikkinen (The Abbey, Henget, ex-Hexvessel) doet op dit From the Infinite Light iets met de genres black, doom en folk. In acht-en-dertig minuten laat hij horen dat deze genres met een beetje goede wil best wel te combineren vallen. Het eerste nummer Overture Limitless Light heeft zonder een al te kwaadaardig karakter een mysterieuze, haast transcendente insteek. De akoestische gitaar, sfeerescapades en folk treffen we aan op de voorgrond. En ook een fijn gevoel voor dissonantie. Volgens de promo is dit album de opvolger van Trench of Loneliness, wat door ons bij Zware Metalen onbeschreven is gebleven.Lees verder ›

Chitin is de derde poging van de band Defect Designer voor eeuwige roem. Het in 2009 verschenen debuut Wax werd door mijn eerwaarde collega Alfvoet nog van een korte, doch kritische beschrijving voorzien. Inmiddels heeft het gezelschap volgens de promo en de info die ik in de metalen archieven terug kan vinden als standplaats Oslo, Noorwegen. Dat was voorheen Novosibirsk, Rusland. En ook de bandbezetting is zo op het oog niet meer geheel intact gebleven. In 2019 een vijftal, nu heden ten dagen een drietal, met drummer Eugene Ryabchenko (Fleshgod Apocalypse) in de gelederen. De muziek zelf zou dan van de grind af zijn en meer gespeend zijn van progressieve deathrash elementen. Volgens de promo moet dat dan zo uniek, kleurrijk en fantasierijk zijn dat we ons hoofd er nauwelijks omheen kunnen buigen. Nou dat zullen we dan nog wel eens zien, of beter gezegd horen. Is driemaal in dit geval daadwerkelijk scheepsrecht en kunnen de heren imponeren?Lees verder ›

Wanneer u net als uw redacteur van dienst geen genoeg kan krijgen van extreme muziek, bent u vast ook wel in voor een portie blackthrash. In mijn jeugdjaren (langer geleden dan ik wellicht zou willen) maakte ik kennis met bands als Sodom, Kreator, Motörhead en Bathory. Nadien is mijn muzikale smaak zich wat meer gaan verbreden, al grijp ik nog dikwijls terug naar de aloude platen uit de jaren '80. En nog steeds zijn er ruim voldoende bands die heden ten dagen het geluid uit die periode een warm hart toedragen. Een band die dat ook zonder blikken of blozen doet is het uit Derbyshire (VK) afkomstige Devastator.Lees verder ›

Eerlijk gezegd heb ik wat getwijfeld om deze promo op te pakken. Ik meende in ieder geval een wervend verslag gelezen te hebben van een concert van Gost, maar dat was kennelijk niet op onze site. Voorgaande platen als Rites Of Love And Reverence en Possessor zijn hier echter wel positief ontvangen, dus daar zat de twijfel niet. Waar wel?Lees verder ›

Isenordal is anders. Dat is de eerste zin in het meegeleverde perspraatje vanuit het label Prophecy Productions. Lang niet altijd gaat die belofte op, maar in het geval van deze Amerikaanse formatie kunnen we dat toch enkel beamen. De muziek van dit zestal is niet alleen lastig in een hokje te stoppen, maar bevat dermate veel elementen dat we hier simpelweg meer dan een enkele zin voor nodig hebben. Daar gaan we dan ook even rustig de tijd voor nemen.Lees verder ›

Is de duistere kant van onze technologische ontwikkeling iets wat we zouden moeten vrezen? De mogelijk schadelijke invloed daarvan op onze levens is iets wat misschien als doemscenario beschouwd mag worden. Toch zijn al die futuristische ontwikkelingen niet zo onschuldig als dat ze soms lijken. Ik hoef alleen maar "nepnieuws" en kunstmatige intelligentie te noemen en zowat iedereen heeft er een mening over. Voorkomen kunnen we het niet en doorgronden allerminst. Dat wil ik bij mijn technische death het liefst wel kunnen doen, al slaag ik daar als liefhebber en redacteur niet altijd in.Lees verder ›

Wie kent er Niels Riethorst nog, alias Beenkerver? Natuurlijk, elke rechtschapen Nederlander! De heer Riethorst kennen we van Plaagdrager, Stormbreker maar ook van eerder werk in onder andere Heidevolk. In Beenkerver, want zo heet gewoon deze éénmansband, doet hij volledig zijn eigen zin en ding. Waar hij eerder kwam met Ontaard (het debuutalbum in 2022) en een EP (Twee Wolven, 2023). is er dan nu De Rode Weduwe.Lees verder ›

Of Grace And Gravity is de opvolger voor Omegaphilia uit 2017 en dan zitten we inderdaad bij de Franse grootmeesters van de black metal, Merrimack. Een band die al meedraait in de ondergrond sinds mensenheugenis en dat blijkt dan gewoon 1994 te zijn. Ikzelf ben een poos blijven steken in 2006 bij Of Entropy And Life Denial om dan weer in 2017 aan te sluiten. Ik miste zo prompt eventjes twee platen. Ach ja, niks aan te doen. Het was collega Yves die in 2012 wel nog The Acausal Mass opnam ter bespreking dus helemaal vergeten bleken deze Fransen dan toch niet. Collega Bart was dan weer maar matig enthousiast over Omegaphilia en leek ervan overtuigd te zijn dat redelijk wat goede ideeën op deze plaat in Satanische rook bleken op te gaan. Nounou collega, dat is nu ook weer te zwaar geformuleerd in mijn ogen.Lees verder ›

Wat mag je verwachten van een plaat als de koppensnellers van Skeletal Remains het zelf omschrijven als 'a pummeling slab of pure death metal, a tyrannical blast-laden barrage of no-frills riffs and compositions'? Juist: trek de broekriem gerust wat strakker aan en leg vast bloedknopen in de veters van je schoenen. Op dit nieuwe Fragments Of The Ageless pakt het viertal door waar het gebleven was. Niet in exact dezelfde bezetting weliswaar, want op de basgitaar vinden we een nieuweling. Basgitarist Noah Young verliet de band waarna Briah Rush zijn plaats opvulde (2022). Pierce Williams zat als drummer vanaf het vorige album The Entombment Of Chaos al in de band maar drumde destijds nog niet de plaat in.Lees verder ›

De lenteopruiming is begonnen in huize Faasen: releases uit 2023 die zijn blijven liggen worden opgepakt om alsnog van een review te worden voorzien. Zo ook de EP Toxic Wrath van het Nederlandse Angel Disorder. De geschiedenis van dit thrashende deathmetalgezelschap dat de nodige punkinvloeden én een snufje doom aan de muziek toevoegt, gaat terug tot 2010 en hebben we eerder al uit de doeken gedaan. Nu is het tijd om vooruit te kijken.Lees verder ›

Nee, dit is niet het meest recente album van de Zweeds/internationale superdeathmetalband Just Before Dawn. Sterker nog, dit overblijvertje uit 2023 is niet eens een full-length, maar een verzameling nummers afkomstig van een single en twee EP’s, aangevuld met drie bonustracks en nu voor het eerst samengebracht op cd door het fijne Raw Skull Recordz. Alleen al dat het op een zilveren schijfje staat rechtvaardigt een aankoop, maar om heel eerlijk te zijn zal het een zorg zijn wat bandbrein Anders Biazzi uitbrengt. Al zet ‘ie zijn nachtelijk gesnurk op plaat: wat de man maakt is het muzikale equivalent van de hap die je naar binnenschuift bij je zesde glas bier: zo vet dat het van je vingers druipt, maar o zo lekker.Lees verder ›

De heer Kråbøl schrijft zijn zieleroerselen neer onder de vorm van beklijvende, bezwerende en angstinboezemende, typisch Noorse black metal. Hij doet dat binnen een band als Enevelde, samen met M Hellem, maar ook en vooral alleen in dit Misotheist. Menig maal kregen we van deze brave man al excellent werk te horen. Denk dan aan de debuutplaat, Misotheist (2018), maar vooral ook aan For The Glory Of Your Redeemer (2021). De heer Kråbøl bezit de kennis en kunde om met een paar aanslagen op de snaren van een gitaar, een paar meppen op een snaredrum, een paar halen aan de snaren op een basgitaar maar vooral ook een paar stevige, veelal diepe keelreutels de boel in vuur en vlam te zetten.Lees verder ›