Headlines

Waar ken ik Michael Enevoldson ook weer van? Hij is niet alleen bekend als de Panzergeneral in Panzerchrist... Hij drumde inderdaad nog op een blauwe maandag bij Illdisposed. Van ditzelfde Illdisposed maakte brulboei Bo Summer ook nog ooit deel uit van dit Panzerchrist. Op het behoorlijk machtige Soul Collector (2000) maar ook op Room Service (2003) en Battalion Beast (2006) konden we kennismaken met zijn typische keelklanken. In die periode zat er, als ik het goed heb, ook ene Rene Hilligsø Killerich op de drumkruk.Lees verder ›

Wind, Breeze or Breath is het derde album van het Amerikaanse Starer. Een collaboratie tussen Fiad Productions, Adirondack Black Mass Records en Folkvangr Records zou er toe moeten leiden dat je dit album kan aanschaffen in verschillende formats. Tja, het derde album op nog geen drie jaar tijd en dan vergeten we nog wat tussentijdse singles en EP's. De heer Josh Hines, de man achter deze post-blackmetalband, Starer, is inderdaad een veelschrijver. Kijk je naar zijn rijkgevulde persoonlijke historie dan zit deze brave man in nog -tig andere bands.Lees verder ›

Haunted Funeral Creations is de titel van het debuutalbum van de Amerikaanse deathdoomband Tumulation. De muziek zou met name in de smaak vallen bij fans van Autopsy, Winter, Blood Incantation, Hooded Menace, Paradise Lost en Incantation. Dat is een vrij breed publiek dachten wij zo, dus het vermoeden bestaat dat er sprake is van een behoorlijke variatie. De bandleden hebben al behoorlijk wat ervaring opgedaan in verschillende andere bands en projecten. De gemene deler hierin is de deathmetalband Conjureth. Kwaliteitslabel Hammerheart Records ziet er in ieder geval voldoende heil in om de heren onderdak te bieden.Lees verder ›

De Australiër Terry Vainoras startte in 2011 met Subterranean Disposition. Het titelloze debuut uit 2012 bevatte death/doom met een hoop effecten en bijgeluiden. Hij maakte flinke stappen met de opvolger uit 2016 (Contagiuum and the Landscapes of Failure) waarbij hij de saxofoon introduceerde als vast onderdeel van zijn muziek. We zijn alweer zeven jaar verder en album nummer drie is verschenen. Individuation is de titel van het werk en wederom heeft de muziek een enorme groei doorgemaakt. Natuurlijk speelt de doom metal een grote rol in zijn muziek, maar geregeld worden er uitstappen gemaakt naar death metal, black metal en wordt er flink geëxperimenteerd met de saxofoon waardoor sommige stukken enorm jazzy klinken.Lees verder ›

Boötes Void is een Duitse band afkomstig uit Würzberg en dit is, sinds zijn oprichting in 2019, plaat nummer twee. Singularity is de titel verwijzend naar alle miserie die men toch kan meemaken. Er wordt geput uit alles wat tot zelfdestructie kan leiden maar tegelijk je ook weer kan doen beseffen dat je terug op het juiste pad kan terecht komen, welk dat pad dan ook moge wezen. Blijkbaar zijn er ook gastbijdrages geleverd door bandleden die actief zijn in het machtige Kanonenfieber en het voor mij althans, minder bekende post-blackmetalgezelschap Cendre. Er staat in de meegeleverde informatie niet bij welke die bijdrages dan wel zouden moeten zijn, jammer, schoonheidsfoutje.Lees verder ›

Nog niet eens zo gek lang geleden, ergens in 2021, besprak ik eerder werk van deze Poolse blackmetalviespeuken van Touw of beter geschreven Sznur. Nu, in 2023, komt dit ranzig clubje met een opvolger, Ludzina, getiteld. Dit zou niet meer of minder moeten betekenen dan mensen. De heren van Sznur hebben volgens mij toch wel de hoofdprijs gewonnen voor de meest fantastische hoes van het jaar. Gewoon een prentje van een licht droge huid met wat punctiforme licht ontstoken haarfollikels, erg goed gevonden. De platenboer van dienst, Godz Ov War productions, haalt er in ieder geval zijn neus niet voor op en brengt naast een cd en tapeversie ook een vinylversie uit in verschillende kleuren, heerlijk toch.Lees verder ›

2013 is het stichtingsjaar van eenmansband Burgûli. Kondea is de man achter deze band en hij neemt al sinds de opstart alles in eigen hand. Zo hoopt hij zijn donkere, duistere, ruwe, zwartgallige gedachten beter te kunnen overbrengen. In 2016 kwam nog Ombres uit, volledig onafhankelijk. Deze tweede plaat, Odi Des De La Fi Del Món, komt uit via WormHoleDeath, toch wel een gerenommeerder label, en wordt verkocht als een EP. Wat natuurlijk je reinste onzin is als de speelduur vlot over de 35 minuten gaat.Lees verder ›

Cold Grip is een melodieuze hardcoreband van eigen bodem dat met Birth Of The Black Lotus zijn debuut uitbrengt. De heren mochten eerder dit jaar als opener The Rebellion Tour aftrappen, openen in augustus voor Slapshot en werken zodoende gestaag richting wat meer naamsbekendheid. Leuk om te zien dat er in (Nederlands) Limburg weer wat meer hardcorebands bezig zijn om de scene actief te houden. Birth Of The Black Lotus is een conceptplaat over de levenscyclus van een lotusbloem en indirect over deze van de mens.Lees verder ›

Sinoath is een gerenommeerde naam in de Italiaanse ondergrond. Dit Orphic Rites is de meest recente release van deze cultheden die bestaan sinds 1990 en komt via The Ritual Productions. Er worden invloeden gemixt van black, death en doom metal doch deze Italiaanse vrienden noemen het gewoonweg dark metal. Kan ook natuurlijk. Nu, eigenlijk is het niet helemaal een nieuwe plaat. Orphic Rites is een collectie van zes nummers die ergens tussen 2014 en 2020 live werden opgenomen in het repetitiehonk.Lees verder ›

De microtonale psyschedelische rockers van King Gizzard & The Lizard Wizard behoeven een introductie. Ondanks dat de band niet meteen thuishoort op onze zware site, is de muziek van deze heren zo grensverleggend interessant - en gewoon steengoed - dat ze vast al is gepasseerd bij de muzikale meerwaardezoeker. Zo niet, dan doet het thrashalbum Infest the Rats' Nest uit 2019 misschien wel een belletje rinkelen?Lees verder ›

Na tien jaar komt Intöxicated (de versie inclusief metalumlaut) met een nieuwe plaat. De thema's zijn poser bashing, alcohol, sex, feesten en motoren. Het lijkt mij een duidelijk verhaal! Sadistic Nightmares is de tweede plaat. Nochtans bestaat deze groep speedröckers al sinds 2009, maar veel productie is er niet. Waren ze te druk met feesten, posers bashen en neuken?Lees verder ›

Ashtar is de creatuur van de Zwitserse Witch N. Komt die naam u bekend voor? Dat zou goed kunnen, want nog niet zo lang geleden verscheen van dezelfde artiest het album Albsegen onder de naam Ernte, waarop kompaan V. Noir ook een duit in het zakje doet. Hier heeft de heer V. Noir ook wat toevoegingen in de vorm van additioneel gitaarwerk en een zogenaamde jaw's harp. De opname en de mix waren ook in zijn handen. Het is niet helemaal duidelijk wie zorgt voor de (voorgeprogrammeerde?) drums op deze plaat. Doch dienen we Ashtar echt te beschouwen als een solo aangelegenheid, waarbij we de diepste gaten en hoeken van de ziel onderzoeken. Een creatief proces waarbij ook de schoonheid van de natuur om ons heen centraal staat.Lees verder ›

Wie ooit een bezoek aan Vaticaanstad gebracht heeft, zal ongetwijfeld De schepping van Adam hebben gezien. Het is een onderdeel van het fresco op het gewelf van de Sixtijnse Kapel en is rond 1511 door Michelangelo geschilderd. Het beeldt het scheppingsverhaal uit, waarin God leven blaast in Adam. Ook als je het nooit in levenden lijve hebt gezien, zal je de twee naar elkaar reikende handen ongetwijfeld herkennen. De afbeelding zie je geregeld terug in imitaties en parodieën, wordt zo nu en dan door merken (Lego, Taco Bell) als reclame gebruikt en kom je ook als print op T-shirts en linnen tassen tegen. Toen de Nederlandse Energie Maatschappij de afbeelding zo’n tien jaar geleden gebruikte in een reclame, vond de Bond tegen vloeken het nodig een klacht in te dienen bij de Reclame Code Commissie. Overgevoelig? Kleinzerig? Gaan we dat gezeur weer krijgen nu de progressieve/technische death metal band The Zenith Passage, terugkeert met een album (Datalysium) waarbij de albumhoes een bewerking is van dit kunstwerk?Lees verder ›

Soms voel ik de behoefte om jullie mee op reis te nemen. Een reis met mooie landschappen en aangezichten vanuit een keukenraam, ergens ver weg van de bewoonde wereld. Maar omdat dit niet altijd gaat leent zich een stuk muziek hier dikwijls ook uitstekend voor. Gaat u mee op reis? Ditmaal reizen we af naar Tennengau, Salzburg, gelegen in het wonderschone Oostenrijk. Daar treffen we Vinsta: een band uit het melodische blackdeathgenre met folkinvloeden. De bandnaam is in het Austro-Bavarian dialect en laat zich vertalen als "donker". In de basis was Vinsta een solo-project van ene Christian Höll, die zich door gastmusici voor zijn creaties liet bijstaan. En zo werden de drie voorgaande albums Vinsta (2014), Vinsta wiads (2017) en Drei Deita (2019) vrij geruisloos (?) de wereld ingeslingerd. Tot op de dag van vandaag had ik nog niet eerder van deze band gehoord en op Zware Metalen zijn er ook geen eerdere recensies verschenen. Met deze recensie van Freiweitn komt daar nu een eind aan. Waar geen eind aan komt zijn de bijdragen van de gastmusici op dit album. Christian Höll doet zoveel mogelijk zelf, maar voor viool, achtergrondvocalen, basgitaar en drums is de hulp meer dan welkom.Lees verder ›

Fearless In Love, het is een titel van de romantische soort die je niet vaak zult tegenkomen op Zware Metalen. Deelnemers aan het Eurovisie Songfestival ook niet trouwens. Hoewel ..., sinds de overwinning van Lordi in 2006 flirten ook bands uit het hardere genre regelmatig met dat fleurige festijn. In 2021 nog liet Electric Callboy doorschemeren graag het thuisland te vertegenwoordigen, maar die poging werd door de Duitse selectiecommissie bruut (dat dan weer wel) de nek omgedraaid wegens “niet radiovriendelijk”.Lees verder ›