Eerlijk gezegd heb ik wat getwijfeld om deze promo op te pakken. Ik meende in ieder geval een wervend verslag gelezen te hebben van een concert van Gost, maar dat was kennelijk niet op onze site. Voorgaande platen als Rites Of Love And Reverence en Possessor zijn hier echter wel positief ontvangen, dus daar zat de twijfel niet. Waar wel? Het promovel schrijft dat Gost bestaat in de donkere spelonk tussen black metal en de meest schaduwrijke kant van elektronische muziek, waarbij de naam van Ministry valt. Voor die laatste ben ik niet zo bang. Ik ben groot fan van de band en dan met name in de rauwe variant zoals hij klinkt op de liveplaat In Case You Didn’t Feel Like Showing Up (LIVE). Kom maar op dus! Nee, het zit in de blackmetalverwijzing, want binnen de poule van Zware Metalenredacteuren zit ik aan de kant die zich daar niet heel goed in thuis voelt. Maar wat blijkt? Als ik Prophecy aanslinger, bevalt juist de meer metalen kant het best. De elektronische muziek die daar tegenover wordt gezet, klinkt namelijk vooral dansbaar en regelmatig (opzettelijk) wat klinisch. Nog steeds past daarbij de verwijzing naar Ministry, maar dan wel naar hoe die band op de allereerste releases klonk. Even schakelen in de verwachtingen daarom en dan de plaat aan een grondiger onderzoek onderwerpen.
Om te beginnen met het concept. Het was moeilijk een kleine glimlach te onderdrukken bij het lezen daarover. Bezieler James zelf legt uit dat de plaat gaat over de val van de westerse beschaving, het Bijbelse eind van de wereld en “the rise of Satan and Armageddon” en voegt daaraan toe: “In America there’s been a big rise of scared, reactive Christianity again, and almost like a re-emergence of the Satanic Panic. So it felt like an appropriate time to bring Satan back into things”.
Muzikaal vertaalt zich dat in soms heftige muziek. Death in Bloom bijvoorbeeld schuurt, wrikt en stampt in een zee van statische elektriciteit. In de eerste minuut dan toch. Daarna zakt – na een ijselijke gil – de woede terug in een rustige breakbeatfase die eerder doet denken aan Nine Inch Nails, Revolting Cocks of zelfs een Stabbing Westward in hun meest elektronische stukken. Na nog wat steviger synths komen daar dan hatelijk smalende, zuigende en spuwende vocalen overheen. En zo gebeurt er heel wat in een nummer, waarbij de Electronic Dance Music-passages me nog het minst liggen. Maar die lieflijke tonen worden gemakkelijk je oren uitgeblazen in het woedende en verwoestende slot. “What can men do against such reckless hate?”
Deceiver begint weer veel meer in een rijk van rustig voortstappende synthesizergeluiden. Laag voor laag worden over een, op zich niet eens zo dreigende, beat de zenuwen op scherp gesteld door geluiden die doen denken aan vervormde gillen van wanhoop (of zijn dat het ook gewoon?) en horrorthema’s, voordat de zware bassen dansbaar overnemen. Het is juist daarover dat James Lollar (ook bekend als Ba’al-berith) zijn woedende krijs inzet, terwijl een op zich vrij onschuldig thema steeds verder verbasterd wordt. Misschien ligt daar nog wel de grootse kracht en dreiging van dit Gost. Om in de basis niet al te donkere synthesizermuziek steeds verder te vervormen en corrumperen tot een lelijkheid die het negatieve in deze wereld evenaart.
Voor Zware Metalen-lezers die zich vooral aangetrokken voelen tot agressie en verbetenheid (in de muziek natuurlijk, wat anders?) is vooral een track als Decadent Decay interessant. Deze ontspoort al vanaf de eerste tel in een ongelukkig voortrazende trein van wanhoop en gekte, om vervolgens als een soort elektronische The Dillinger Escape Plan van de hak op de tak te springen, terwijl zich diep verstopt in springerige blobjes en biepjes een heus liedje vol zorgen aandient. Digital Death is ook behoorlijk ruig en klinkt zeker in het begin als een track die op Hellspawn had kunnen staan. Je weet wel: die Earache-compilatie waarop The Berserker en anderen je speakers opbliezen door in nummers van Morbid Angel en Napalm Death de knoppen volledig naar rechts te draaien.
Interessant werk, dit Prophecy! Het komt soms wel wat schizofreen over, doordat Gost zich er niet voor schaamt om pure dansmuziek – stevige doorstampbassen incluis – door je speakers te pompen en deze te koppelen aan de waanzin en woede die in extremere muzieksoorten te vinden is. En toch werkt het!
Score:
84/100
Label:
Metal Blade Records, 2024
Tracklisting:
- Judgment
- Prophecy
- Death in Bloom
- Deceiver
- Obituary
- Temple of Tears
- Decadent Decay
- Widow Song
- Golgotha
- Digital Death
- Shelter
- Through the Water
- Leviathan
Line-up:
- James Lollar – Alles
Links: