Is de duistere kant van onze technologische ontwikkeling iets wat we zouden moeten vrezen? De mogelijk schadelijke invloed daarvan op onze levens is iets wat misschien als doemscenario beschouwd mag worden. Toch zijn al die futuristische ontwikkelingen niet zo onschuldig als dat ze soms lijken. Ik hoef alleen maar “nepnieuws” en kunstmatige intelligentie te noemen en zowat iedereen heeft er een mening over. Voorkomen kunnen we het niet en doorgronden allerminst. Dat wil ik bij mijn technische death het liefst wel kunnen doen, al slaag ik daar als liefhebber en redacteur niet altijd in. Er gebeuren soms dingen op muzikaal gebied die ik niet begrijp of kan bevatten, maar die wel intens genietbaar zijn op een bepaalde manier. De Canadezen van Apogean begrijpen het ogenschijnlijk allemaal wel en voegen naast de nodige techniek ook een progressieve toets toe aan het geheel. En dan heb je mij al snel mee, mits de uitvoering van een behoorlijk niveau is.
Nou, Thousand-Yard Glare laat u niet minder hard tollen op uw benen. De combinatie van vette riffs, gravity-blasts en de uitzinnige vocalen zijn voor mij al meer dan overtuigend genoeg. In de promo lazen we deze maal eens geen bandreferenties, waardoor ik met een open vizier Deeds of Flesh kan benoemen. Misschien heeft deze Canadese band iets minder korrel in het totaalgeluid en overduidelijk meer progressiviteit, maar qua overrompelende brutaliteit hoor ik zondermeer gelijkenissen met de Amerikaanse broeders. De band laat tijdens de eerste drie nummers al zoveel de revue passeren dat het lijkt alsof u er al een klein half uur aan muziek op hebt zitten. Het gebodene is dermate smaakvol dat er geen andere optie meer is dan te blijven luisteren. En alsof het allemaal niet nog gekker kan, zet de band de boel nog eens extra op scherp tijdens Distance (Of Walls and Wails). We horen een heel scala aan idiote geluidseffecten voorbijkomen, die gecombineerd worden met een staaltje polyritmisch vernuft. Dit gaat van stampende en hakkende drumpassages tot aan technische riffs, zonder al teveel op de brutaliteit van het geheel toe te hoeven geven.
En wanneer u zich afvraagt met welk oor u luistert tijdens het sferische en uiterst brute With Which Ear You’ll Listen, dan is het antwoord natuurlijk: met beiden oren! Dit nummer is ook op episch gebied een heel fraaie beleving geworden, door onder andere het toepassen van wat gitaarsolo’s. Het razende drumgeweld en het krijsende stemgeluid laten mij nu weer meer aan een band als Cattle Decapitation denken. De energieke en uiterst dynamische blastpartijen keren nog vele malen terug op de rest van dit fijn uitgevoerde debuut. De afwisseling zoeken de Canadezen vaak op tijdens een aantal rustige elektronische passages, maar zelfs tijdens het woeste, korte Polybius is er geen tijd om uw brein even af te laten koelen. Cyberstrictive is een knakenhard debuut van Apogean, een band waar we ongetwijfeld in de toekomst nog veel meer van gaan horen. Graag zelfs!
Score:
86/100
Label:
The Artisan Era, 2024
Tracklisting:
1. Bluelight Sonata
2. Thousand-Yard Glare
3. Distance (Of Walls and Wails)
4. With Which Ear You’ll Listen
5. Imposter Reborn
6. Within the Bounds of a Simile
7. Hueman (The Pleasure of Burn)
8. Polybius
9. Spinthariscope
10. An(t)imus
Line-up:
- Mac Smith – Vocalen
- Dexter Forbes – Gitaren
- Gabriel Silva Castro – Gitaren
- Jacob Wagner – Drums
- Robert Tam – Basgitaar
Links: