Nog zo’n release uit 2018 die in feite het beluisteren echt wel waard is, is deze blackmetalplaat genaamd A Distant Reflection of the Void van het Duitse Hallig. Het is hun tweede album, de eerste heeft me nooit bereikt. Hallig is polyvalent, maar binnen de grenzen van de jaren…Lees verder ›
Eind januari stop ik met releases die dateren uit 2018, dus wordt het kiezen uit wat nog open staat. Deze release, één van de laatste van het Fallen Empire Records-label moét zeker voorzien worden van een review. De band bestaat uit enkele Enteogen-leden, frontman H.V. van Martröð/Wormlust en Alex…Lees verder ›
Het fameuze Haagse poppodium Paard is 31 januari gastheer van een bijzonder evenement. Maria Alyokhina, mede-oprichter van de Russische politieke punkrockband Pussy Riot, houdt dan een muziektheaterproject: Riot Days. Met de voorstelling geeft ze een inkijkje in haar verhaal van protest, politie, de gevangenis in Moskou en politiek activisme. Het verhaal, gebracht in een indrukwekkende mix van quotes en poëtische statements, wordt ondersteund door live sax, drums en electronica en…Lees verder ›
Onlangs werd Grey Aura nog toegevoegd aan de lijst van bands die tijdens Roadburn 2019 zullen optreden. In 2017 verscheen de demo 1: Gelige, Traumatische Zielsverrukking en in 2019 wordt deze opgevolgd met de tweede demo, 2: De Bezwijkende Deugd. En dat is zeker niet het enige geweest waar bandlid Ruben Wijlacker aan heeft gewerkt in de afgelopen jaren. Op 8 maart 2019 zal zijn debuutroman De Protodood in…Lees verder ›
Deze band heb ik gemist, zoveel is duidelijk vanaf Embrace of The Godless Aeon amper een minuut opstaat. Het Britse Hecate Enthroned was altijd zo’n beetje het kleine broertje van Cradle of Filth, maar nu die andere band het progressievere pad opgegaan is en ligt te experimenteren met heavy metal, klinken de gothische…Lees verder ›
Uit Denemarken komen de vijf jongens van Heidra. Naar verluidt zijn ze redelijk bekend in Denemarken, maar daarbuiten nog niet echt doorgedrongen. Heidra is van plan om hier met dit album verandering in te brengen. Het wordt het tweede volledige album. Sinds 2006 wordt er muziek gebracht, maar dit…Lees verder ›
Ashen Dominion, dat is een Oekraïens label dat reeds releases uitbracht van KZOHH en Khors. Ik had dan ook weinig aanleiding om te denken dat dit Chapter V:F10 ambient/industrial black metal van de extreme soort zou betreffen. Tegenwoordig lust ik steeds meer Russische en Oekraïense indusblack, dankzij betere producties…Lees verder ›
In 2017 was ik er niet op tijd bij om het mysterieuze Saqra’s Cult uit België van een review te voorzien. Het debuutalbum verscheen begin 2017 via Amor Fati Production. De band is van Brussel, maar de leden komen uit Zuid-Amerika. S. Iblis (Possession) en kunstenaar Gabriel Tapia werden…Lees verder ›
Even de liefhebbers van Krallice op de hoogte brengen dat de Amerikanen begin deze maand een EP in eigen beheer hebben uitgebracht. Wie de band niet kent, is echter aangeraden eerst even wat naslagwerk te doen, te beginnen met deze review. Krallice is er al bij sinds 2007 en…Lees verder ›
Tweede album van het Finse Ondfødt, een band die ik van haar noch pluimen kende. De band begon met het maken van black metal in 2013 en sindsdien verschenen een EP en een langspeler. Een korte rit langs het virtuele landschap leert me dat die albums vrij goed ontvangen…Lees verder ›
Het is zaterdagmiddag vier uur als ik arriveer in het pittoreske Westervoort onder de rook van Arnhem voor mijn eerste festival van dit jaar: No Sleep ‘Till Wieleman 3. Een festival met een gevarieerd aanbod van metal bands. Er zijn nog maar weinig parkeerplaatsen en er staan al mensen buiten, dus het kan niet anders dan dat het binnen al gezellig is. Bij binnenkomst word ik hartelijk begroet door…Lees verder ›
Author & Punisher, een naam die veel te weinig valt wanneer het gaat over vernieuwende muziek. Tistan Shore, de man achter dit eenmansproject, is één van de mensen die mee aan de kar der vernieuwing trekt bij industrial. Een geluidsartiest. Een fenomeen. Met zijn arsenaal aan wrede frequenties laat…Lees verder ›
Om eerlijk te zijn ken ik Heart vooral van Alone en All I Wanna Do Is Make Love To You welke in de jaren ‘80 zo ongeveer elk rockballaduurtje op de radio wel een keer voorbij kwamen. Maar onder het motto ‘om het heden en de toekomst te begrijpen…Lees verder ›
Al sinds The Pagan Winter, hun eerste demo uit 1995, volg ik de carrière van Sear Bliss. Soms actief, soms van een afstandje. Het is één van die bands die ik nog nooit op een slechte plaat heb kunnen betrappen, maar ook het soort band die zo diep vervlochten…Lees verder ›
Wat ziet mijn oog? Het obscure Franse Gorgon komt met een nieuwe cd. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het eerste album van de band, getiteld The Lady Rides a Black Horse, is binnen welingelichte blackmetalkringen een cultalbum. Duikel het eens op, zou ik eenieder die het…Lees verder ›
Nederland is een nieuwe old school deathmetalband rijker. Het vanuit Enschede opererende Putrefied Corpse ontstond al in 2013 en heeft er al een serie concerten opzitten, maar nu is het tijd voor de debuutplaat. Left to Rot verschijnt op 19 maart via Xtreem Music.Lees verder ›
De Duitse heavymetalpionier Grave Digger speelde op 20 januari in Baroeg te Rotterdam. De Zwitserse powermetaldames van Burning Witches reizen met Grave Digger mee door Europa en openden de avond. Fotograaf Markus Wiedenmann was getuige van de 'Heavy Metal Breakdown' en nam de volgende foto’s.Lees verder ›
Wat heb ik reikhalzend uitgekeken naar deze release van Swallow The Sun, het geesteskind van Juha Raivio. In 2015 bracht de band het formidabele driedubbelalbum Songs From The North uit. Deel I (Gloom) bevatte de traditionele melodische doom/death waarvan de band heer en meester is geworden. Deel II (Beauty) was een clean akoestisch prachtstuk, dat je meevoerde naar het Finse landschap en deel III (Despair) liet alle hoop vergaren in loodzware funeral doom. De band bleef toeren, maar bandleider Raivio lastte een pauze in en liet zich op het podium vervangen door gitarist Juho Räihä. En dat was niet zonder reden. Lees verder ›
Je kunt haast geen leuker nieuws krijgen aan het begin van het nieuwe jaar. Het Japanse Mono bestaat twintig jaar en brengt de tiende langspeler uit, met als titel Nowhere Now Here. Dat betekent niet enkel een nieuwe, intense tocht door de post-rocklandschappen die door deze Japanners als geen ander gebouwd worden, maar ook een tour waar dit alles nog eens dubbel zo hard naar binnen komt. Lees verder ›
Mijn gitaarlerares adviseerde mij om de band Evergrey te gaan luisteren en dan vooral op de gitaarsolo’s te letten, want dat zou mij kunnen helpen in de ontwikkeling mijn eigen spel. Laat het nu net toeval zijn dat de heren op 25 januari het nieuwe album The Atlantic uitbrengen. Alsof het zo had moeten zijn…Lees verder ›
