Goatburner – Extreme Conditions

In deze tijden van grote releases zal het voor de fans van extremere metal best wel eens doorbijten geweest zijn. Maar zij kunnen hun gevoelens over (bijvoorbeeld) de nieuwe Opeth nu wegspoelen met Extreme Conditions, het eerste album van het Finse Goatburner. Het betreft hier dus een debuut, maar wel één van muzikanten die het klappen van de zweep ruimschoots kennen. Goatburner – ja, waarom ook niet? – bestaat namelijk uit de heren Kaos (Keijo Niinimaa) en Spider (Jaako Forsman). Eerstgenoemde laat zijn strottenhoofd al meer dan vijfentwintig jaar klepperen bij Finse grinders Rotten Sound terwijl de laatste al enige tijd alle instrumenten beroert in het deathmetalproject Skulmagot.  

Als de heren samen in een opnamestudio kruipen vliegen er als vanzelf pakkende deathmetalriffs,  onwelriekende sludgepartijen en ziedende porties grindcore (vooruit voor de jongeren onder ons: powerviolence) richting het mengpaneel. Deze wisselen elkaar af met, naar de heren zelf aangeven, de onvoorspelbaarheid van het hedendaagse weer. Het zal niet verbazen dat zij een fraaie zomerdag daarbij even overslaan en zich vooral hebben laten inspireren door ruigere meer chaotische weersomstandigheden. Ontspannende rust vinden we hier in ieder geval niet. Zelfs niet tussen de verschillende nummers omdat die vaak naadloos en gierend van de feedback in elkaar overlopen.

Mede daardoor klinkt het allemaal heel spontaan en soms zelfs wat primitief. Het lijkt alsof de plaat in drie dagen is opgenomen. En jawel, dat schijnt ook precies het geval te zijn. Laat je dus niet in de luren leggen door de mededeling dat de op dit moment zeer gewilde Jaime Gomez (onder andere Gold, Paradise Lost en Grave Pleasures) de mastering heeft gedaan. Extreme Conditions klinkt vooral rauw en spontaan. Zodanig zelfs dat de naam van het aloude Defecation zich opdringt, hoewel er meer afwisseling in de songs zit en het geluid op onderhavige release aanzienlijk meer definitie kent. Of de titel van de plaat niet alleen een verwijzing is naar het weer maar ook naar de eerste van Brutal Truth durven we niet te zeggen. Feit is wel dat Goatburner door het stemgeluid van Kaos – een relatief hoge krijsgrunt vergelijkbaar met die van Thomas Lindberg (At The Gates, ex-Lock Up) – in de verte wat aan die band doet denken. Geen slecht gegeven lijkt me zo.

Kijken we naar de losse nummers, dan geeft eerste track Dead Alert direct een aardig beeld van wat er gaat komen. De song sleept zich aanvankelijk traag voort in een loodzware in feedback zwemmende riff, maar aangemoedigd door een woeste gil zetten de instrumenten al rap een heftig grindtempo in dat enkele seconden later alweer terugzakt in het mastodontengestamp waar de song mee opende. Het kan maar duidelijk zijn wat de heren bedoelen al zij stellen zich te spiegelen aan de onvoorspelbaarheid van het weer.

Tweede track Time To Burn is een stuk sneller en gaat met zijn lekker organische drums de kant van de live-plaat van Lock Up op. Ziedender dan Greta Thunberg spuwt Kaos zijn alomvattende woede over ons uit. Dat gezegd hebbende kent het nummer een kenmerkend traag middenstuk met een heerlijk zuigende riff.  Want ja, die onvoorspelbaarheid hè! De titel van Drowned Alive deed ons allereerst afvragen of het ook anders kan, maar de song heeft wel de lekkerste en meest uitgewerkte riff van het album. In de kern opnieuw traag voort stampend, maar gelardeerd met wat industriële geluiden en fikse versnellingen. Het is een aanrader wat ons betreft. Dat geldt ook voor Vortex Of Chaos met zijn ijzersterke deathmetalriff in een gruizig geluid.

Met Frozen Grounds en Get Sick And Die staan er voor mij echter ook wat mindere songs op het album. De eerste lijdt aan de kwaal dat een herhaald uitschreeuwen van twee woorden (in dit geval Frozen Grounds) natuurlijk eigenlijk niet volstaat als refrein. De tweede “sludget” me net te monotoon door, een kritiek die doorgewinterde sludgefans met  hoongelach zullen wegwuiven. Dat het ook anders kan laten de heren horen in Blown Away dat er aan een straf tempo en met lekkere Zweedse riff in een minuutje doorheen gejaagd wordt. Wave Of Doom ten slotte doet zijn naam eer aan en is een lekker underground industrial/doomtrack die een demarrage kent die met een aan het genre oneigenlijke losheid wordt gedrumd.

Toch even het internet langs lopend, zie ik vooralsnog weinig echt juichende recensies van Extreme Conditions. En dat snap ik ergens ook nog wel. Dit barst niet van de technische bagage en klinkt daarnaast ook nog eens niet wonderschoon. Heel inventief is het ook al niet, daar constant bekendere namen komen opborrelen. Maar muziek draait ook om gevoel en dat vind ik hier meer dan genoeg terug. Allereerst is daar die haatdragende stem die van briesende woede naar misantropische wanhoop schiet. Daarbij komen dan nog de drukkende trage riffs die soms zo primitief zijn dat het lijkt alsof ze altijd al tot het collectieve geheugen van de mensheid hebben behoord. Ach, u begrijpt waar ik naartoe wil. Goatburner zal de extreme muziek geen stap verder brengen, maar brengt wel een stukje pakkend geweld.

Score:

79/100

Label:

Time To Kill Records, 2019

Tracklisting:

  1.  Dead Alert
  2. Time to Burn
  3. Mayhem
  4. Drowned Alive
  5. Violent Redeemer
  6. Vortex of Chaos
  7. Frozen Grounds
  8. Get Sick and Die
  9. Blown Away
  10. Wave of Doom

Line-up:

  • Spider (Jaakko Forsman) – Drums
  • Kaos (Keijo Niinimaa) – Gitaar, vocalen

Links: