Stormlord. Italiaanse band die sinds 1991 duisternis en fantasie verbindt, dood en magie. Ik bezat ooit de albums Supreme Art Of War en The Curse of Medusa maar deed ze onlangs van de hand. De reden? Krakkemikkig in elkaar gezette meloblack met absurd gebrekkig klinkende synths en lachwekkende vrouwengezangen... In de jaren negentig was het dan ook huilen met de pet op wanneer het ging om Italiaanse black. Lees verder ›
Dit drietal uit Houffalize is al vijf jaar actief, maar voor mij is het een eerste kennismaking. Én een openbaring moet ik zeggen. Oldd Wvrms brengt namelijk een heel rustige, organische mix van doom/sludge/black en post-metal met veel aandacht voor melodie, songstructuur en atmosfeercreatie. Het belangrijkste wapenfeit van de…Lees verder ›
Wow, een powermetalband die niet zingt over draken en oorlog. Oh, wacht… Grimgotts uit Groot Brittannië kookt volgens beproefd recept. Vrolijke, olijke power metal over draken, oorlog en andere serieuze zaken. Het schijnt zich af te spelen in de fantasiewereld Vale. Disney power metal omschrijft wel aardig wat we…Lees verder ›
‘Hey René, we hebben hier nog een fysiek schijfje liggen. Iets voor jou? Het is van de Engelse band Dethonator en is getiteld Race Against The Sun: Part One. Het schijnt een vorm van heavy metal te wezen.’ Natuurlijk jongens, kom maar op met dat schijfje! Openingstrack When Lucifer Fell…Lees verder ›
De symfonische death metalband MaYaN is misschien wel dé supergroep op het vlak van metal in Nederland. Ooit boven de doopvont gehouden door de gitarist van Epica en sindsdien aangevuld met muzikanten uit Stream of Passion, Shinigami, Orphanage en Delain. Het indrukwekkende gezelschap komt 24 mei Patronaat Haarlem overdonderen, met Visions of Atlantis als support act. Zware Metalen sprak naar aanleiding hiervan met bandbrein Mark Jansen. Hoe ben jij eigenlijk in de muziekwereld…Lees verder ›
Rijkelijk laat, deze review. Ik vermoed echter dat ze het me wel zullen vergeven. Verkoopcijfers zijn niet de focus van deze Nederlandse Bismutanten (een leukere woordspeling vond ik niet, dat mogen ze me wel kwalijk nemen). Bismut dus, een trio uit Nijmegen. Het klinkt als iets wat je op Poldertube kunt terugvinden, het is echter iets van een heel andere aard. Stoner en postrock/metal, geheel instrumentaal, met southern invloeden. Dat laatste is mijn mening. Ze begonnen ermee in 2016 en dit is hun debuutalbum.Lees verder ›
Nederlandse death metal, hoezee. Putrefied Corpse is deze nieuwe band waar we het gaan over hebben. Alhoewel... nieuw? De band bestaat sinds 2013 en de bandleden al veel langer. We herkennen in de line-up Arjan van Loon (ex-Bloody Remains), Gerben Mol (ex-Burning Hatred, ex-Iniuria, ex-Phlebotomized), Martin Meijer (ex-Obliteration), Arno Ket (Mass Decline) en frontwezen Björn van Toorn (Pulmonary Abscess, ex-Bloodsin). Lelijke mensen met fijne karakters en een vreselijke muzieksmaak.Lees verder ›
Zo gaat dat onder collega's, de een is niet in de stemming voor onsamenhangende herrie en ruilt het in voor op het eerste gehoor mierzoete neoklassiek. Rome is binnen het genre ongetwijfeld geen onbekende meer. Jérôme Reuter timmert al meer dan tien jaar aan zijn weg en heeft handenvol releases voortgebracht met dit project. Er kwam van Rome nog niets voorbij op Zware Metalen, maar voor de fans van het genre en voor al wie van heldere keelklanken en zoetmelancholische gitaarpartijen houdt, is dit toch wel een aanrader.Lees verder ›
De zondag van Netherlands Deathfest IV gold vooraf als kwalitatief meest aansprekende dag, met een fraaie verzameling death- en blackmetalbands. Van twee bands was het eigenlijk pas op de dag zelf duidelijk dat ze er zouden zijn. In de dagen voor het festival kwam het Poolse Mgła onder vuur te liggen vanwege vermeende indirecte nazisympathieën en het verhaal van het Amerikaanse Deicide is bekend: die zijn pas present als bandbrein Glen Benton met zijn bas op het podium verschijnt. En zowaar: iedereen was er! Net als Zware Metalen in de persoon van schrijvers Michel Peeters (MP) en Ghostwriter (G). Koen de Gussem trok zijn fototoestel, met Niels Vinck als back-up. Lees verder ›
Ik had er nog nooit van gehoord. Deze ex-Century Media band tourde dan wel mee in 2014 met Amorphis, Krisiun, Wintersun, Turisas en Fleshgod Apocalypse, zoals collega Yves meldde in zijn review van Virus of Mind, desondanks heb ik die nooit gecheckt of zien passeren. Nochtans gaat het hier…Lees verder ›
Frivoliteiten, folkmuziek, melodeath en vooral een goede dosis plezier. Dat is wel zo’n beetje waar deze Italiaanse band voor staat. Het gestoorde en blije Atlas Pain komt met een opvolger op een zeer goed ontvangen debuutalbum. Het nieuwe album heet Tales Of A Pathfinder. Feestjuh! De invloeden van de…Lees verder ›
Spirit Adrift is al sinds de oprichting in 2015 feitelijk het eenmansproject van Nathan Garrett, die het liefst alles zelf zou willen doen. Live gaat dat natuurlijk niet, dus inmiddels is er al twee jaar lang sprake van een stabiele ‘band’. Maar op het derde album speelt Nathan, op…Lees verder ›
Nadat het debuutalbum van Omicida, Defrauded Reign getiteld, mij compleet verraste, werd het tijd om de zanger van de Engelse/Amerikaanse band eens wat vragen te stellen. Waarom hadden we nog nooit van de band gehoord? En wat zijn de invloeden geweest om tot een dergelijk meesterwerk te komen? Goedendag! Nadat ik het album Defrauded Reign beluisterde, had ik de vraag waarom ik nog nooit eerder van jullie gehoord had?…Lees verder ›
Yes, we mogen weer terug naar het genre waar het voor mij allemaal mee begon: heavy f*cking metal! Ditmaal heb ik voor de nieuwe plaat gekozen van het Britse Savage Messiah: een heavy metalband met thrashinvloeden.Lees verder ›
Don Jae is een underground band uit het leuke Utrecht in Nederland. Drie musicologiestudenten besloten om een band te beginnen, waarbij het uitgangspunt ouderwetse punkrock ‘n roll moest zijn. Later werden de drummer en zanger aan het trio toegevoegd. Spelen maar. Among the Wolves wordt in eigen beheer uitgebracht.…Lees verder ›
Alles goed met Nervenbeisser, lief dat je het vraagt. Alles lijkt altijd goed te gaan met iedereen en plots zie je dan een geliefde er helemaal onderdoor gaan. Alles gaat dus ook weleens slecht, maar daar reppen we niet over. De zenuwknabbelaars uit de Neue Deutsche Härte doen dat op hun derde ep wel.Lees verder ›
Voor het laatste wapenfeit van Trivium moeten we ondertussen al twee jaar terug in de tijd toen het album The Sin And The Sentence verscheen. Daarna verdween het viertal een beetje van de radar tot ze drie weken geleden uitpakten met een cover van Type O Negative: I Don’t Wanna Be Me. En evenveel tijd later brengt de Amerikaanse metalformatie nu een nieuw onuitgebracht nummer onder de aandacht, getiteld…Lees verder ›
Kijk, ik hou knalhard van occulte Australische neurose blackdeath op zijn Portal‘s en Temple Nightside, Grave Upheaval enzovoort, een lijn die gerust mag doorgetrokken worden richting Abyssal, Alterage en Ulcerate. Het mag ook echt weird zijn, dissonant en chaotisch. Zelfs dreunend. Maar ook ik heb grenzen. En die zijn…Lees verder ›
Bay Area thrash uit Ohio. Eradication is schijnbaar de tweede langspeler van de band War Curse. Invloeden van Testament, Exodus en Kreator zijn overduidelijk aanwezig op dit album en knallen zo’n drie kwartier lang je oren binnen. Ik zal beginnen met de minpunten van Eradication. Mijn grootste probleem is…Lees verder ›
Soms blijven de fysieke exemplaren wel eens op je bureau liggen en wordt het al snel een stapeltje. Soms op een druilerige zaterdagnamiddag bij het verschuiven van dat bewuste stapeltje, valt er wel eens een plaatje af en net vandaag toevallig één in een dun kartonnetje. Dit schijfje blijkt…Lees verder ›
