Diabology – Nobody Believes Me

Geschreven door op 02-02-2020 om 16:16.

Thrash metal is een tijdje uit de mode geweest. De voorvader van de extreme metal had veel grond prijs gegeven aan modernere aftakkingen als death metal, black metal en ja zelfs nu metal. De nog jonge 21e eeuw is de old school metal echter niet vergeten en menig millennial startte de laatste jaren een lekker ouderwetse thrashmetalband. De zogenaamde New Wave of Thrash Metal, met een meer dan vette knipoog naar de NWOBHM-stroming van begin jaren ’80, heeft duidelijk de wind in de zeilen want ook 2020 brengt ons nieuwe, welriekende thrashbands zoals Diabology.

Het zijn nog tieners, de jongens van Diabology, afkomstig uit het zonnige Los Angeles. Dit is echter niet te horen aan hun muziek. Er wordt niet bepaald over zonnige onderwerpen gezongen en zo hebben we het graag. Nummers als Deicide, Seed of the Prophet, Judgement Day of het gelijknamige Diabology verraden tevens een bepaald sentiment naar godsdienst toe. Ik ga hier geen waardeoordeel over vellen, maar het machtige Slayer, God hebbe hun ziel, durfde ook wel eens de gaspedaal induwen als het over dit onderwerp ging.

Je hoort ergens wel dat ze nog jong zijn. De muziek is wat ruw aan de kantjes en de teksten missen soms wat subtiliteit of diepgang, maar hey, dat vind ik ook bij de oude Slayer-albums en die leg ik nog steeds met heel veel plezier op. Het is maar wat je er zelf als luisteraar in terugvindt natuurlijk.

Vergeef hun gewoon onnozele tussenstukken als About You. Even serieus, wat is nu de meerwaarde van zulke zaken op je album te plaatsen? Ook over nummers als Last Viking ben ik minder enthousiast. Het nummer klinkt alsof een dronken Kurt Cobain per abuis of voor de grap om 4 uur ’s nachts met de mannen van Death Angel een demo opnam om er daarna nooit meer naar te luisteren. Ze durfden het zelfs aan om de song te eindigen met een (veel) te lange fade out. De laatste keer dat dit hip was waren Flippo’s nog een hype op de speelplaats.

De beste nummers van het album situeren zich ongetwijfeld in het begin van de plaat. Naar het einde toe verwatert het allemaal een beetje. Edoch, Ik zou liefhebbers van het genre willen aanraden om dit album eens een kans te geven. Thrash metal is nog steeds springlevend! Dit is de debuutplaat van een stel tieners die er nu reeds in slagen om een paar leuke nummers voort te brengen. De gitaarsolo in Defiling Innocents, de heerlijke riffjes in Seed of the Prophet of de pure, rauwe energie die The Voices uitstraalt. Er zit muziek in deze plaat en ze kunnen mijn inziens alleen maar groeien in de toekomst. Benieuwd waar dit zal eindigen.

Score:

70/100

Label:

Eigen Beheer, 2020

Tracklisting:

  1. The Voices (Nobody Believes Me)
  2. Deicide
  3. Defiling Innocents
  4. Ember To Ash
  5. Seed Of The Prophet
  6. Judgement Day
  7. Seas Of Eternity
  8. Diabology
  9. About You
  10. Lost Viking
  11. Lazarus Falling
  12. Silent

Line-up:

  • Jesse Bergen – Zang/Gitaar
  • Jack Kleinman – Gitaar
  • Aidan Wogh – Basgitaar
  • Matthew Morales – Drums

Links: