escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Wilt u binnen een minuut met uw glinsterende zwaard rondzwaaien? Wilt u binnen een minuut het maximale volume van uw audio-installatie uitproberen? Zoek niet verder! Het Zweedse Swordwielder is hier met Wielding Metal Massacre. Swordwielder is een melodieuze crustpunkband die harder swingt dan Glenn Miller Orchestra. Melodieuze crust zeg ik, maar lees gerust verder als u hard wordt van stenchcore, thrash, 80s crust en/of hardcore punk.Lees verder ›

Sykelig is de bezieler, de grondlegger van dit Noorse blackmetalquintet dat zich Den Saakaldte noemt. Een band die over de jaren heen (en we starten met tellen vanaf 2006) al menige line-upwissel achter de spreekwoordelijke kiezen heeft. Telkenmale had dit echter geen invloed op de kwaliteit van de muziek. Zo is Niklas Kvarforth (Shining) op een blauwe maandag nog verantwoordelijk geweest voor de doorleefde vocalen en plukte Siedemann (1349) ook nog een hele poos aan de bassnaren. Sinds de vorige plaat, Kapittel II: Faen I Helvete uit 2014, is er al weer veel veranderd. Intussen zit Tybalt op de drumkruk en neemt Svik de microfoon in de hand.Lees verder ›

What If This Was Everything is voor de Noorse blackmetalband Solus Grief album nummer twee en dit toch wel op vrij korte tijd. In maart van dit jaar besprak ik ook al de debuutplaat With A Last Exhale, dat eveneens uitkwam via Purity Through Fire Records. Deze éénmansformatie maakt meloblack metal met een uitgesproken atmosferische rand, vertrekkend vanuit een erg gevoelige inborst. Ik vergelijk de muziek van Peregrinus, want zo noemt de brave man zich in deze en andere bands (Kvad, Unholy Craft, Praefuro), met deze van Imperium Dekadenz en consoorten. Deze Noorse band heeft echter genoeg eigen karakter en een eigen gezicht om zich nog net wat anders te profileren.Lees verder ›

Mensen die op zoek zijn naar het ultieme zen-gevoel zweren bij floating. Floaten? Drijven in een afgesloten cabine met tot lichaamstemperatuur verwarmd water, vol magnesiumchloride. De 33% zoutconcentratie van de Dode Zee haalt het water niet, maar het is meer dan voldoende om op de oppervlakte te blijven drijven. Even helemaal afgesloten van allerlei prikkels van buitenaf, schijnt het een ideaal moment te zijn om lichaam en geest tot rust te laten komen. Zou het net zo ontspannend, rustgevend en intens zijn als het album Eye of Water van Tideless?Lees verder ›

Waldgeflüster, afkomstig uit München, is toch een band die al enige tijd rondloopt in het bos of in het woud. En wat hoor ik daar ruisen? Wat hoor ik daar fluisteren? De band rond Winterherz heeft een nieuwe EP uit met als titel Unter Bronzenen Kronen uitgebracht door het gerenommeerde AOP label. Collega Marko Bok voorzag de vorige plaat, Dahoam uit 2021 nog van een review. Volgens mijn collega bleek ook dat album een uiting van kwantiteit eerder dan kwaliteit te zijn als ik hem mag geloven en met deze EP gaan we vermoedelijk ook niet veel verder geraken. Er staan als ik goed ben geïnformeerd twee eigen nummers op en twee covers. Eén van voormalig labelgenoten Panopticon - in 2016 brachten deze twee bands nog een split uit - en één van Ben Howard, een voor mij onbekende, Britse singer/songwriter.Lees verder ›

O.C. één van Spanjes multi-instrumentalisten is terug. De man uit regio Almeria die reeds in bands als Reincarnation, Abandonment en With All My Hate het mooie weer maakt of maakte, startte in 2019 net voor het hele covidgebeuren een soloproject op met als doel de jaren '90 Zweedse melodische black/deathmetalscene te laten herleven. Niks nieuws natuurlijk want dat is iets wat we bij herhaling wel eens horen hier op de redactie. Op zich is daar niks mis mee dat terugkijken over je schouder, terugkijken naar wat vroeger in de gouden jaren, als je dat zo mag noemen, allemaal werd gedaan. Het lijkt wel een soort van muzikale geschiedenisles te zijn die de heer O.C. ons wil geven. Hij doopte zijn band Eerie en dit The Delirium Of The Believers is wapenfeit twee als we de demo uit 2020 niet meetellen en beginnen nummeren vanaf End Of An Era uit 2020. Negra Nit is de promo/platenboer van dienst deze keer.Lees verder ›

Je hebt een miljoen miljard bands die andere band imiteren. Ook het Finse Rapid begon ooit als coverband. De band speelde werk van onder andere Venom, Mercyful Fate en Motörhead. Vervolgens begonnen de mannen zelf muziek te fabriceren. Het werd muziek die vooral georiënteerd was op de hooks van speed metal, opgesaust met rock-'n-roll en hier en daar wat 80's leads.Lees verder ›

Alweer een Amerikaanse band waarvan nieuw werk, ditmaal in eigen beheer, op mijn schrijftafel terechtkomt. Het gaat om een een viermansformatie uit Raleigh, North Carolina met de welluidende naam Nganga. Het debuutalbum kreeg de titel Phthisis mee en dan ben ik weer in mijn element. Want dat is gewoon een verwijzing naar een van de interessantere infectieziektes, tuberculose. Een ziekte die zich in verschillende vormen kan uiten. Bijzonder fascinerend, en dat vond Hippocrates een hele poos geleden ook. Ik vraag me af of de black metal van dit heerschap ook zo afwisselend is.Lees verder ›

In oktober wordt het overal sneller donker en beginnen de contouren van de donkere wintermaanden zich langzaam af te tekenen. Sinds een aantal jaar is daar in Nijmegen een passende soundtrack bij: Soulcrusher. Je kunt je in Doornroosje helemaal onder laten dompelen in de donkere kant van de metal. Dit festival kenmerkt zich namelijk al jaren door de betere bands uit de post, sludge en black metal op podia te zetten. De editie dit jaar kent weer buitengewoon interessante namen, afkomstig uit zestien verschillende landen.Lees verder ›

Op zaterdag 23 september vond in Leusden, in het knusse Fort 33, Bloodfest IV plaats. Bloodfest wordt georganiseerd door (onder andere) bandleden van Bloodphemy. De naam verraadt het al! De line-up bestond uit de Nederlandse bands Phlebotomized (death), Bloodphemy (death), Shinigami  (death met een Japans randje), Necrotesque (old school death) en Inquisitor (one-man show door Alex Wesdijk). Ook werden er twee buitenlandse bands ingevlogen: Grindead uit Portugal, en Crescent uit Egypte. Fotograaf Seth Abrikoos legde het feestje vast voor Zware Metalen. Lees verder ›

Films kunnen een inspiratiebron vormen voor muziek of kunst, of omgekeerd. In sommige gevallen is die wisselwerking zo nauw dat het uitgroeit tot een fenomeen dat de tand des tijds moeiteloos doorstaat. Zo gebruikte de Zwitserse surrealistische kunstenaar H.R. Geiger (die wij allemaal uiteraard kennen van de albumhoes van Celtic Frosts To Mega Therion) zijn unieke artistieke stijl om de antagonist uit de invloedrijke horrorfilm Alien (1979) en alle daaropvolgende films van de franchise vorm te geven. Deze antagonist is een buitenaards, endoparasitisch wezen dat aangeduid wordt met de term “Xenomorph”. De Alien-films vielen niet alleen op door het kunstige design van hun buitenaardse wezen, de compromisloze, gruwelijke beelden en de harde actiescenes, maar ook door een ongekende sfeerschepping, zowel in beeld als in muziek.Lees verder ›

Ken je het gevoel dat je een armband (of iets anders) dat je heel dierbaar is, kwijt bent? Lichte paniek neemt de overhand, omdat je geen flauw benul hebt waar je het hebt gelaten. Minuten zoeken worden uren, uren worden dagen, maar hoeveel tijd je er ook in steekt, je kunt het nergens vinden. Op een gegeven moment leg je je er maar bij neer dat je het zult moeten doen met de herinneringen eraan en dat het voorgoed uit je leven is. Tot je een flinke tijd later ineens ergens achter in een kastje een doosje ziet staan.Lees verder ›

De uit New York afkomstige Amerikaanse blackmetalband Woe heeft met Legacies of Frailty eindelijk een vervanger klaar. Een opvolger die de EP A Violent Dread wat zou moeten doen vergeten. Nochtans bleek net die EP, ook al stonden er maar twee nummertjes op, een klasseplaatje te zijn net als de vorige releases van de band trouwens.Lees verder ›

Liefhebbers van de vele metalbands die het koude kikkerlandje Nederland te bieden heeft, hebben de muziek van Blackbriar ongetwijfeld al eens voorbij horen komen. Deze band, ontstaan in het prachtige Assen, is al sinds 2012 actief in de muziekwereld en brengt op vrijdag 29 september zijn tweede volledige album A Dark Euphony uit, voor het eerst onder het label Nuclear Blast. Zware Metalen sprak met leden Zora Cock (zang) en René Boxem (drums) over het nieuwe album, de aankomende tour en de samenwerking met Nuclear Blast.Lees verder ›

Joliette maakt furieuze en chaotische post-hardcore/screamo uit Mexico stad, en jawel, in het Spaans. Als u houdt van Converge, At the Drive-in, The Dillinger Escape Plan of oude Glassjaw gaat u veel plezier hebben aan deze ontdekking. De vier heren waren in augustus en september op Europese tournee en kwamen daarmee ook voorbij The Hope & Ruin in Brighton en Arctangent waar ze een verpletterende indruk maakten op ondergetekende.Lees verder ›

Haast hebben ze niet gehad, de heren van Harm's Way. Tussen de vorige plaat Posthuman en dit Common Suffering gaapt een gat van maar liefst vijf jaar. En geef ze eens ongelijk. Terwijl de fans reikhalzend uitkeken naar een nieuw album, kwam er pas halverwege juli dit jaar witte rook uit de schoorsteen. Ineens uit het niets, alsof de band geen ongeduldige fans had ofzo. Zo rollen ze, de heren van Harm's Way. Eigenwijs, eigenzinnig maar bovenal ijzersterk geprofileerd. Het nieuwe werk verschijnt via hetzelfde label, met dezelfde bezetting én bevat metallic hardcore zoals we gewend zijn. Wat kan er misgaan?Lees verder ›

Wolves In The Throne Room behoeft vermoedelijk voor de meesten onder ons geen introductie. De broers Weaver, Amerikanen, hebben altijd hun ding gedaan en hun black metal volgestopt met eigen kenmerken die vooral terug te brengen waren tot cultuur-historische achtergronden, occult en ritualistisch gekleurd met lokale natuurelementen - en dan vat ik het wat kort door de bocht samen. Dit Crypt Of Ancestral Knowledge is een EP en de opvolger van de eerder ook door Relapse Records uitgebrachte zevende full length Primordial Aracana. Ik ben, en ik geef dat eerlijk toe, vooral een fan van het erg vroege werk van de Weaver-broers. Platen uit 2006 of 2007 als daar zijn Diadem Of 12 Stars of Two Hunters, respectievelijk.Lees verder ›

Iedereen heeft al eens gehoord van een co-headlining tour, maar als zowel …And Oceans als Seth én Attic samen op een affiche staan, dan heb je toch de neiging je af te vragen wie hier nu eigenlijk bovenaan had moeten staan. Er is gekozen voor Seth, maar waarom precies? Op basis van leeftijd? Dat kan al niet, want de band is in hetzelfde jaar als …And Oceans (1995) opgericht. Op basis van productiviteit dan misschien? Dat kan het ook niet zijn, want zowel Seth als …And Oceans hebben slechts zes studio-albums uitgebracht in 28 jaar en Attic slechts twee in dertien jaar. Omwille van de populariteit dan? Dat valt uiteraard moeilijk te zeggen.Lees verder ›

Er zijn maar een handvol bands die door de jaren een zo typisch geluid en een zo typische sound hebben ontwikkeld. Er zijn maar een handvol bands die dit dan ook nog eens pak-m-beet 30 jaar volhouden. De Ierse pagan blackmetallers van Primordial is zo een band. Ik hoop niet dat de titel van hun tiende album, How It Ends, uitgebracht door Metalblade Records, het einde inluidt.Lees verder ›