Lotus Thief/Forlesen – Lotus Thief/Forlesen

Geschreven door op 25-05-2024 om 16:57.

Eind januari kwam de zelfgetitelde split-EP van Lotus Thief en Forlesen uit via I, Voidhanger Records. Ik mag wel stellen dat dit een label is dat voornamelijk vreemdsoortige muziek op de markt brengt. Zo kwam het eerder door mij gerecenseerde Vampiric Spiritual Drain van Unsouling ook uit via dit Italiaanse label. Alles wat de boer niet kent, dat vreet hij niet, is op mij als redacteur van dienst echter zeker niet van toepassing. Zo kan ik het dan ook niet over mijn hart verkrijgen om deze split onbesproken te laten, zelfs niet op het moment dat onze Zware Lijst qua aanbod en pluimage uitpuilt. Van Lotus Thief werden op Zware Metalen de albums Rervm en Oresteia gerecenseerd. De redacteuren Alfvoet en Meeuwissen hebben het geprobeerd, maar hadden toch wel zo hun bedenkingen en kanttekeningen. Over Black Terrain – het tweede album van Forlesen –  was collega redacteur Tom Watthy wel zeer te spreken. Het zal mij benieuwen welke geheimen en details er op deze split aan de oppervlakte komen, wetende dat beide bands zowel Bezaelith als Ascalaphus in de gelederen hebben.

Lotus Thief trapt af met het ruim elf minuten durende In Perdition. In eerste instantie hoor ik mooie, wat zoetgevooisde vrouwelijke gezangen, tot het moment waarop de instrumenten invallen, vergezeld van een grillige vocaal. Nadien klinkt het geheel wat onbestemd en gaat de band zodoende ook wat rondzwerven en meanderen. Toch komen er zo tegen de zevende minuut wat meer blackmetalinvloeden door, veroorzaakt door de blasts en de scherpere vocalen. Over het algemeen is het een mooi en melancholisch, doch niet al te coherent nummer. Voor mij blijft het ondanks de vreemdsoortigheid net een beetje teveel hangen in een stuk vlees-noch-vis-aspiratie. De kwaliteit komt wel naar boven, maar het beroeren van mijn gevoel blijft nagenoeg uit. Misschien is dat ook wel een kwaliteit, bedenk ik mij nu. Toch hoor ik liever een muziekstuk dat mijn ziel volledig weet te beroeren… iets wat ik kan omarmen.

Ik vestig mijn hoop dan maar op Black Is the Color van Forlesen, een nummer dat dan nog een twintigtal seconden langer duurt, dan zijn voorganger. Ritmisch, rustig en toch ook beukend ploetert het gezelschap zich door de eerste vijf minuten. De spanning is aan alle kanten voelbaar tot het moment dat het nummer wat meer openbreekt wanneer er een gitaarsolo doorklinkt. De vocalen maken er door een grote verscheidenheid aan klanken iets bijzonder mysterieus van en dat bevalt mij wel. Zeker als er dan ook nog wat toetsenwerk aan te pas komt om de sfeer te versterken. En waar In Perdition wat bleef hangen in het luchtledige brengt Forlesen wat meer een gevoel van hypnose en zwaarte met dit nummer. Een spontaan klinkende harde(re) uitspatting had wellicht ook nog prima gepast binnen dit tweede nummer.

Van de twee hier geëtaleerde nummers prefereer ik nadrukkelijk het werk van Forlesen, al is de worp van Lotus Thief geen onverdienstelijke. Het maakt mij nieuwsgierig naar de voorgaande en de toekomstige werken van deze bands en volgens mij is dat nou net de bedoeling van deze split-EP.

Label:

I, Voidhanger Records, 2024

Tracklisting:

  1. In Perdition
  2. Black Is the Color

Line-up:

Lotus Thief

  • Ascalaphus – Vocalen
  • Bezaelith – Vocalen, bas, gitaren, mandoline
  • Mohrany – Vocalen
  • Petit Albert – Gitaren, synthesizer
  • Romthulus – Gitaren
  • Sonnungr – Drums

Forlesen 

  • Ascalaphus – Vocalen, gitaren
  • Bezaelith – Vocalen, gitaren, bas
  • Maleus – Drums
  • Petit Albert – Hammond orgel, piano

Links: