Headlines

Zeven albums heeft dit Franse Glorior Belli al uit. De man achter dit alles is niemand minder dan Billy Bayou en nu ook weer, net als op heel wat voorgangers, neemt hij het heft resoluut in eigen handen. Album nummer acht komt via het Amerikaanse Dark Empire Records en ik stuit eigenlijk eerder toevallig op dit werkstuk door onderstaande videoclip te bekijken. Het is een hele poos stil geweest rond deze band, waarom is me niet helemaal duidelijk. Ook nu is de informatie redelijk summier en lijkt deze release wat uit de lucht te vallen. Nu, mij hoor je niet klagen.Lees verder ›

Een tijd terug las ik een topic dat als onderwerp had dat sommige bandleden (meestal zangers) verantwoordelijk kunnen zijn voor het (gedeeltelijk) om zeep helpen van de luisterbaarheid van liedjes. Ik wil niet zeggen dat dat het geval is voor Great American Ghost, maar ik had wel enige moeite om in de nieuwe plaat van deze band te komen. Dit lag vooral aan het stemgeluid van Ethan Harrisson, dat balanceert op de grens tussen irritant en nét niet irritant. Zeg maar een stukje fuet dat tussen je tanden blijft steken. Vooral zijn constante, wat hogere manier van schreeuwen maakte het mij wat lastig. Vergelijkbare bands als Knocked Loose en Vision of Disorder hanteren dit ook wel, maar daar kan ik het prima hebben. Lees verder ›

Of het nu is om de boterkoeken klaar te maken of om naar de GP van Japan te kijken, mails te beantwoorden of om met de kleine naar het voetbal te gaan, we hebben allemaal wel al eens een extra middel nodig om op te staan. Hier zijn er alvast 15. Babymetal & Poppy, Shinedown, Band-Maid, Svart Vinter, Volbeat, Destinity, Danko Jones, Rise Against, Luna Kills, Machine Head, Scowl,…Lees verder ›

Al bijna een kwart eeuw gaat het Oekraïense Drudkh mijmerend en reflecterend door het leven. In die drieëntwintig jaar componeerden Roman Saenko en zijn kompanen een indrukwekkend landschap aan melancholische, atmosferische black metal met overvloedige pagan- en folkinvloeden bij elkaar. Het woord “landschap” heb ik hier met opzet gekozen, want de muziek van Drudkh roept vooral beelden op van het Oekraïense (platte)land, zijn natuurschoon, zijn geschiedenis en zijn folklore. Natuur, historie en (volks)cultuur ineen dus, nauw verstrengeld met nationalistische thema’s en veel sfeer.Lees verder ›

Vorig jaar nog trok de Amerikaanse brute deathcoreband Crown Magnetar samen met Aviana, Atilla en Born Of Osiris door Europa. Ik schrijf dit speciaal zodat je meteen weet in welke hoek je het muzikaal mag zoeken deze ronde én wat de huidige bandstatus zo'n beetje is. Wij bij Zware Metalen weten namelijk als geen ander dat je soms door de spreekwoordelijke bomen het bos niet meer ziet met alles wat er uitkomt. Crown Magnetar werd opgericht in 2017, heeft twee volwaardige albums op zijn naam staan en brengt nu de EP Punishment uit via Unique Leader Records.Lees verder ›

Het is weer bijna zover: Inferno Metal Festival kleurt Oslo opnieuw zwart tijdens het paasweekend. Van 17 tot en met 20 april stroomt de Noorse hoofdstad vol metalfans van over de hele wereld, die zich verzamelen in de stad die de wieg is van black metal. Het festival, dat al jaren geldt als het beroemdste metalfestival van Noorwegen, is dé plek om de liefde voor metal in al zijn facetten te vieren. Passie kent geen grenzen dus Zware Metalen is voor de tweede keer present.Lees verder ›

Wat is er mooier dan aan het einde van een week na hard werken en vergaderen op kantoor de week af te sluiten met een onvervalste vrijmibo? Nou, dat is vrij simpel te beantwoorden wanneer Infinity en Groza op mogen treden in Musicon te Den Haag, op korte afstand van kantoor. Dan wordt het overhemd en jasje snel ingeruild voor zwarte kledij met de nodige lugubere afbeeldingen en wordt het een avondje headbangen natuurlijk! Na het wisselen van kostuum begeeft schrijver JohannesV zich naar het altijd gezellige Musicon in Den Haag en wordt hij vergezeld door fotograaf Esther ’t Lam, die sinds eind vorig jaar niet is ontkomen aan het Infinity-virus en alles op alles heeft gezet om vanavond de mannen weer aan het werk te mogen zien en op de gevoelige plaat vast te leggen.Lees verder ›

Precies drie jaar geleden verscheen Voices of the Kronian Moon van het uit San Francisco afkomstige Nite. Hoewel het muzikaal nou ook weer niet zó bijzonder was, liet het album mij destijds op een of andere manier maar niet los. De vernuftige heavy metal van de vier heren wordt begeleid door de bezwerende, raspende vocalen van Vangelis Labrakis, waardoor er een onheilspellend, evil sfeertje rondom de heavy riffs hangt. Zoals een band als Tribulation dat ook zo doeltreffend doet. En laat ik daar persoonlijk nou net van houden. Naar eigen zeggen oogstte de band live succes met wat meer puntige knallers als Acheron en Genesis, derhalve ligt de nadruk op dit nieuwe werkstuk Cult of the Serpent Sun op composities die in je brein blijven hangen. En dat is ze zeker goed gelukt!Lees verder ›

Het doet me altijd plezier om muzikaal naar het Griekse schiereiland gekatapulteerd te worden. Ik ben immers, ik schreef het al vele malen eerder, groot gebracht met melodische black metal van de hand van Rotting Christ, Septicflesh en vele anderen. Dit No Hand Path is lang geleden gevormd door leden die nog actief zijn in een andere Griekse grootmacht, namelijk Varathron. Dit Μυστικισμός της Ενηλικίωσης (Mysticism Of Coming Of Age) is de opvolger van het in 2010 verschenen An Existence Regained dat toen nog op eigen kracht werd uitgebracht.Lees verder ›

Knocked Loose is een rijzende ster in de hardcorescene. En ver daarbuiten, getuige de 27e plek van hun laatste plaat, You Won’t Go Before You’re Supposed To, in de ZM Jaarlijst. Die plek is terecht. De band laat daarop een modern geluid horen van stompende hardcore, industriële geluiden, veel breakdowns en swingende two-step stukken, en doet dat met een hoop kwalitatief goede songs. Dus is het niet geheel onlogisch dat de band al ver van tevoren de Main Stage (!) van 013 uitverkoopt. Friso Veltkamp doet verslag en Bram Geurts verzorgt de foto’s.Lees verder ›

Toen Benediction in 2020 voor het eerst in meer dan twintig jaar weer een plaat met zanger en klasbak Dave Ingram uitbracht, was collega Remco gematigd enthousiast. Best begrijpelijk want Scriptures stond vol vertrouwde mid-tempo death die we wel een beetje kennen van het Britse instituut en was daarmee weinig spectaculair. Het niveau van mijn favoriete release van de band Dark Is The Season-EP en de daar omheen liggende albums werd (inderdaad) niet gehaald. Dat neemt niet weg dat de plaat door de jaren heen regelmatig zijn weg naar mijn trommelvliezen is blijven vinden.Lees verder ›

Wrath Of Logarius' Crown Of Mortis is de opvolger van de EP Necrotic Assimilation. Deze vier Amerikanen uit de brede regio rond Californië hebben toch maar mooi het grote Season Of Mist weten overtuigen van hun kwaliteiten. Je mag het gek noemen wetende dat hun bandnaam werd gehaald uit de videogame Bloodborne. Nog gekker vind ik de beschrijving van hun stijl van black metal. Het zou de zogenaamde vormeloze variant moeten zijn wat dat ook moge betekenen. Als je leest dat de Portugezen van Gaerea inspiratie geven aan deze Amerikanen zitten we misschien op het juiste spoor.Lees verder ›

Op het laatste nippertje, de 15 video’s voor vandaag. 15 kansen om te ontsnappen, 15 kansen om dromen, 15 kansen om te bekomen. 15 keer yes. We gaan de nacht in met Arch Enemy, H.E.A.T., Lik, Fractal Universe, Underoath, Reject The Sickness, When Plagues Collide, Midnight, Mystic Circle, Violent Magic Orchestra, Candlemass, Humanity’s Last Breath, Sum41, Saturnalia Temple en Gasbrand.    Lees verder ›

Wie het bonte gezelschap vocalisten uit de metalscene rondom frontman Tobias Sammet wou zien. moest jarenlang de festivals bij langs. Eind maart kwam de supergroep Avantasia twaalf jaar na hun laatste Nederlandse optreden met niet minder dan zeven zangers en zangeressen naar een uitverkochte 013 in Tilburg. Met een nieuwe plaat in de winkels, nieuwe gastartiesten én een bijna drie uur durend programma. moet dit wel een bijzondere aangelegenheid worden. Verslaggever Ruben en fotografe Esther 't Lam waren erbij voor de verslaglegging van deze memorabele avond.Lees verder ›

Soms zijn een paar woorden genoeg om je interesse te wekken en een promo uit de wekelijkse stapel van ongeveer 120 releases te trekken. Tuurlijk “brute technische death metal” doet ook al wat, maar in dit geval was het toch het “Tsjernobyl geïnspireerde”-deel van de omschrijving dat me over de streep trok. In de laatste dagen van april 1986 werd boven Scandinavië een wolk met radioactief materiaal opgemerkt. Enige dagen later bereikte de straling ook Nederland en België. Die bleek afkomstig van de geëxplodeerde reactor 4 van de kerncentrale bij Tsjernobyl. Als kind van de jaren ’70 was dit de eerste grote crisis (denk ik) die ik meekreeg: in Nederland hield die uiteindelijk gelukkig niet veel meer in dan geen spinazie van het veld eten en een discussie over het nut van jodiumpillen. Maar toch, zeker in de eerste dagen was de onwetendheid en daarmee onzekerheid over een grotere ramp groot. Kennelijk groot genoeg om me nu, bijna 40 jaar later deze (denkbeeldige, want digitale) schijf uit onze promolijst te vissen.Lees verder ›

Vier erg lange ijskoude nummers staan verzameld op plaat nummer vijf van dit Franse duo Aldaaron. Een melodisch, atmosferisch blackmetalcollectief dat al langer hoge toppen en diepe dalen in hun verhalen omarmt en dit nu opnieuw doet. In coproductie, in samenwerking tussen Paragon Records en Ordre Du Givre wordt dit werkstuk in fraaie fysieke exemplaren aangeboden. Deze Franse band bestaat al bijzonder lang en heeft toch een paar magische platen op hun conto staan. Neem nu Nous Reviendrons Immortels uit 2010 en het recent nog heruitgebrachte Suprême Silence uit 2012 met oud demomateriaal uit 2022.Lees verder ›

Lady Gaga een wereldster noemen is een understatement. Op 23-jarige leeftijd bracht ze haar debuut uit in het door ons zo geliefde genre. Internationaal geroemd en geprezen volgden er daarna nog vele succesvolle albums. In 2011 werd ze beschuldigd van plagiaat door onze eigen Heideroosjes. Het nummer Electric Chapel zou teveel op We All Share The Same Sun van de Limburgers lijken. Tot een rechtszaak kwam het niet maar het bleek zowel Lady Gaga als Heideroosjes promotioneel (en dus financieel) geen windeieren te leggen.Lees verder ›

Zijn naam is Klein ... ... zijn deceptie groot Maar mag het ook even? Wanneer je als kind een droom hebt, je als volwassenen de kans krijgt deze te verwezenlijken en het je - in jouw ogen - op een oneigenlijke manier wordt afgenomen, kan het toch niet anders dan dat dit diepe wonden achterlaat? Een trauma dat je jarenlang met je mee moet zeulen? Een beschadiging voor het leven?Lees verder ›

Wat een kerel toch die Shawn, niet? Het gaat hier natuurlijk om de alombekende soloartiest Shawn Mendes. Shawn is gewoon de naam van plaat nummer vijf en ligt nog niet eens zo gek lang in de winkel. Iedereen rond mij is er al wel lyrisch over. Deze Canadese singer/songwriter kan menig meisjeshart sneller doen slaan, zo ook van mijn achttienjarige dochter. Op deze nieuwe plaat die uitkomt via het Island label staan maar liefst twaalf vrolijke en olijke deuntjes die alles samengeteld amper dertig minuten van je blije leven vragen.Lees verder ›

Ik zou de kak nog eten van Dua Lipa als ze erom vraagt, aldus een vriend van mij over de betreffende artiest. Zijn last.fm verraad een voorliefde voor jaren negentig black metal en grindcore. Het geeft aan dat deze vrouw iets losmaakt bij muziekminnend publiek.Lees verder ›