Headlines

Heeft het eigenlijk nog zin om een EP'tje van vier nummers te bespreken als dat blinkende ding al bijna één jaar uit is? Goh, je kan verschillende redenen verzinnen om gewoonweg nee te zeggen. Ik ken er wel een paar om gewoon ja te zeggen. De eerste is dat deze Tsjechische band Oblivium Regnum gewoon keihard de moeite heeft gedaan om onze geliefde webstek een fysiek exemplaar op te sturen. Ten tweede is het genre, met name melodische death metal, vaak wel mijn pakkie-an. Tenslotte, gaan we echt zeuren over 25 minuten?Lees verder ›

Met Impious Viam zagen we in 2020 het eerste album van de Zweden van Night Crowned  verschijnen. Nu krijgen we Tales voorgeschoteld. Daartussenin zit nog een plaat die zich Hädanfärd laat noemen die onze redactie jammerlijk ontging. Kijk je even goed in de line-up van deze band, dan kan je tot de vaststelling dat de heren al menig Zweeds watertje hebben doorzwommen of doorzeild. Het mag ons dus niet verbazen dat de black metal van dit collectief van een uitmuntend niveau blijkt te zijn.Lees verder ›

Het Canadese Tower Hill startte oorspronkelijk als eenmansproject; zanger R.F. Traynor blies de band in 2020 leven in. Hij vond zijn muzikale inspiratie vooral in bands als Helloween, Judas Priest, Riot, Running Wild en Stormwitch. Na het uitbrengen van een drie nummers tellende demo in 2021 (Fighting Spirits) kon al snel de op de demo gebruikte drumprogrammering achterwege blijven, omdat Mitchell Stykalo (Valyria) achter de drumkit kroop. Met de komst van basgitarist Cam Dakus (ook Valyria) en gitaristen Jeremy Puffer (jawel, ook Valyria) en Cristian Cordeiro (zowaar, niet uit Valyria) groeide Tower Hill uit tot een vijfkoppige band.Lees verder ›

Met enig ongeloof doorspit ik het archief van Zware Metalen. Er is schijnbaar nog nooit een recensie verschenen over de voorgaande albums van het Slowaakse Malokarpatan. De ondergrondse cultband die sinds 2014 muziek maakt en naast enkele EP's en splits, drie volwaardige albums uitbracht. De muziek kenmerkt zich door het vermengen van heavy, black en folkmetal, met een sfeer die erg aan de zeventiger jaren doet denken. Het laatste dan voornamelijk door het inbrengen van nostalgische toetsenpartijen, geluidseffecten of klassieke instrumenten. We gaan ervan uit dat dit afkomstig is van de elektronische trukendoos, aangezien we in de line-up geen muzikanten aantreffen die dit live hebben ingespeeld. Zo ook niet op dit vierde album Vertumnus Caeser.Lees verder ›

Met de heruitgave van de OSTROGOTH debuut-EP Full Moon’s Eyes keert platenmaatschappij High Roller Records maar liefst veertig jaar terug in de tijd. De band zelf is nog altijd actief. Eerder dit jaar vierde hij zelf deze verjaardag via een kleine tournee in België en een paar buurlanden. Zware Metalen was er trouwens op een van die optredens bij. Een Zuid-Amerikaanse tour was gepland voor dit najaar, maar werd uiteindelijk geannuleerd/uitgesteld, tot grote spijt van boegbeeld en enig overblijvend origineel lid, drummer Mario Pauwels.Lees verder ›

Het duo H en X vormen tezamen de band Ild. De muziek die deze twee heren maken klinkt alles behalve lichtvoetig. Grauwe sombere black metal, Noorse stijl, vaak traag, soms mid-tempo en een enkele keer up-tempo (Den sorte kunst). Hallucinerend tot op het bot met arrangementen die uw gevoelsperceptie beïnvloeden. Dat laatste dan met name door neerwaartse gitaarlijnen en melancholisch toetsenwerk. De toegevoegde sacrale gezangen leveren hier nog eens een extra aandeel aan. De vocalen zijn erg grillig, alsof een demon na het nuttigen van een fles whisky u probeert de stuipen op het lijf te jagen. Soms met een wat geknepen stemgeluid, maar wel continu vol overtuiging, uiteraard in de Noorse taal.Lees verder ›

Niet dat Chili en Canada zo heel dicht bij elkaar liggen, maar om met elkaar in contact te komen is tegenwoordig al lang geen geheel verzorgde voetreis nodig. Hebben de heren in Funeral Fullmoon en Nocturnal Prayer elkaar in levende lijve al wel eens ontmoet? Op zich is dat om samen een splitalbum te maken natuurlijk ook niet nodig. Je zoekt contact met elkaar, als gelijkgestemden, en wisselt wat muziek met elkaar uit. Zou het zo gelopen zijn? Of zit de Litouwse platenboer Inferna Profundus Records er voor iets tussen? Wat wel is, is dat beide bands in elkaars vaarwater zitten. Ze maken beiden ultrasmerige, pure, ruwe, rauwe, onversneden ondergrond black metal en alleen dat al brengt mensen samen.Lees verder ›

'Blackscape is the punch in the face you long for'. Tenminste, als je de bijgeleverde biografie mag geloven. Nou zit ik net zo hard op een ferme klap op mijn smoelwerk te wachten als een ijsbeer op een bosbrand, maar goed. Ook zou Suffocated By The Sun me muzikaal en vocaal geweld beloven die mijn kop van mijn romp blaast. Of dat vóór of ná die klap tegen het hoofd is, laat Blackscape in het midden. Feit is wel dat het album met behoorlijk wat imposante woorden wordt aangeleverd.Lees verder ›

Toch bijzonder. Buiten wat vermeldingen, wat nieuwsberichten in 2020 is er op onze geliefde webstek geen ander nieuws, bijvoorbeeld een review, terug te vinden van dit Zweedse blackmetalfenomeen Faidra. Six Voices Inside zag in 2020 dus het levenslicht als eerste boreling maar geen uitgesproken, geen uitgeschreven mening hierover. Tja dan trachten we dat meteen recht te zetten en vlotjes drie jaar later wel een review te schrijven over de tweede plaat van deze Zweedse formatie. Die kreeg alvast de titel mee: Militant : Penitent : Triumphant en komt via Northern Silence Productions.Lees verder ›

Grauwsaem en Doodskrijs brengen samen Grafroof uit. Echt? Ja. Maar zijn dat geen bands die ergens in de jaren 2000 actief waren en bestonden uit leden van Fluisterwoud en D.R.E.P.? Ja, inderdaad. Nomad Snakepit Productions heeft echter zijn hand kunnen leggen op wat opgenomen bijna 'ondergeschimmeld' materiaal uit die jaren 2000 van beide bands. Dit muzikaal vakmanschap wordt op een gelimiteerde oplage uitgebracht op tape. Heerlijk toch! Rudimentaire ranzigheid ten top! Ik zou maar snel zijn want er worden maar honderd exemplaren voorzien. Je kan wel gaan snuisteren op het wereldwijde web om muziek van deze twee bands op te rakelen maar het zou toch meer dan geweldig zijn als je zo een tapeje met bijna vervallen roestige black metal aan je collectie op fysieke wijze zou kunnen toevoegen.Lees verder ›

Forgotten Sanctuary is het debuutalbum van Silva, een melodische death/blackmetalband uit Minneapolis, Minnesota en dan zitten we in de Verenigde Staten Van Amerika als ik het goed heb. Toch gek dat deze drie heren op een Zweeds label als Black Lion Records terechtkomen? Nee, toch niet echt. De muziek van dit trio klinkt namelijk behoorlijk Scandinavisch met toch wel een oudeschoolsausje als je het mij vraagt. De vocalen doen me wat aan oudere melodische deathmetalbands denken. Jammer wel dat de productie van dit eerste werkstuk toch wat te gelikt en te proper klinkt. Zo gaat heel wat smerigheid en vuiligheid verloren. Nu en dan doet de muziek van deze Amerikanen me ook wat Grieks aan, dat tracht ik binnen enkele luttele ogenblikken verder te onderbouwen. Eerst nog even vermelden dat het logo van deze band gemaakt werd door de Keizer der logo's, Christophe Szpajdel. Toch heerlijk om zijn werk op regelmatige basis te zien terugkomen over de hele wereldbol.Lees verder ›

Bij Sardinië kan je denken aan havens, strandvakanties en parelblauwe zeeën. Onbezorgd leven. Toch heeft dit eiland, ter grootte van Nederland, een keerzijde in de vorm van een vrij ongepolijst landschap en een behoorlijk roerige geschiedenis waarbij het meerdere malen van eigenaar wisselde, vaak gepaard gaande met de nodige veldslagen. Dat laat zijn sporen wel na. Dit alles inspireerde de Sardinische muzikant Valerio Marras om een album te maken over het leren leven met het lijden. Dit doet hij al een tijdje onder de naam S A R R A M. Pàthei Màthos is zijn derde volledige plaat.Lees verder ›

Poolse death metal zit in de lift. Er komen de laatste jaren een hoop kwalitatief goede bands uit dit redelijk kleine land dus toen ik het debuut van Unblessed Divine van het label via de post in fysieke vorm kreeg, sprong ik een klein gat in de lucht. Echter, toen ik las dat deze drie heren op hun debuut elektronica toevoegen aan hun death metal werd ik een beetje huiverig.Lees verder ›

Goddomme wat heb ik hier nou weer voor zwarte duisternis aan mijn fiets hangen? Een Nigrum Tenebris die een bende geesten aanroept, Miasmal Spirits welteverstaan. Dit is het tweede album van deze Duitse band uit Kassel. Een uitgave onder het eveneens Duitse label Northern Fog Records. En waar de band tijdens het eerder uitgebrachte debuut I Am The Serpent nog bestond uit een duo, lijkt het er nu op dat er sprake is van een vierkoppige bezetting. Het debuut werd door collega-redacteur Joris overigens als wat monotoon en saai bestempeld. Niettemin spreekt hij wel over rauwe pure black metal met een aantal goed uitgewerkte ideeën, iets met de pijn des levens en een slang ofzo.Lees verder ›