Headlines

Na drie EP’s die in 2015 en 2016 uitkwamen, verschijnt Eurynomos uit de krochten van de onderwereld met het debuutalbum van de band, toepasselijk getiteld From the Valleys of Hades. Op elke genoemde EP wist de thrashende oer-black metal (of andersom) van de Duitsers veel indruk te maken. Lukt dat ook wanneer de speelduur niet krap veertien minuten, maar een volle drie kwartier is? Klinkt de band überhaupt nog hetzelfde als vier jaar geleden?Lees verder ›

Met november- en decemberreleases van onder meer Hatebreed, Scour, Cadaver, Soilwork en My Dying Bride lijkt Nuclear Blast dan maar met stevig wat muzikaal vuurwerk afscheid te willen nemen van 2020. En dan hebben we dit nieuwe album van Killer Be Killed nog niet eens genoemd. Het zal bekend zijn: Killer Be Killed is een samenwerking - om de term supergroep maar even te vermijden - opgestart door Greg Puciato (toen nog The Dillinger Escape Plan) en Max Cavalera (Soulfly, Cavalera Conspiracy). Al snel voegde Troy Sanders (Mastodon) zich bij hen. Dergelijke grote namen scheppen natuurlijk verwachtingen. Dat deden ze in 2014 ten tijde van het debuut en dat doen ze nu weer.Lees verder ›

Op 7 augustus 2020 verscheen deze voor het eerst (mijn verjaardag nota bene) en ondertussen is dit Griekse blackmetalsieraad te vinden bij His Wounds en New Era Productions. Ook Hammerheart Records haalde hem in huis op vinyl. Akantha hield op te bestaan in 2003  (na amper een jaar van activiteit) en herrees in 2017. Sindsdien volgden drie albums, waarvan dit het derde is. Hoewel het Grieken zijn, klinkt het niet meteen als de doorsnee Hellenic black metal zoals Nocternity, Varathron en Necromantia (RIP Baron Blood, aan wie dit album gewijd werd).Lees verder ›

Er zijn twee zekerheden in het leven: iedereen gaat een keer dood en we moeten allemaal belasting betalen. Het is een veelgebruikte uitspraak om de onzekerheden in het leven een beetje te relativeren. Voeg hier echter als derde zekerheid Dark Tranquillity aan toe en het rijtje is pas echt compleet. De Zweedse grootmeester van de melodische death metal is namelijk zeer constant in het uitbrengen van albums (iedere twee à drie jaar, al namen ze met Moment voor het eerst vier jaar de tijd) die ook in kwaliteit zeer consistent zijn. Lees verder ›

Experimentele lofi black metal uit Finland, op cassette. De laatste Circle of Ouroborus was een succesverhaal (opnieuw), dus waarom niet nog wat verder zoeken? Zaken als Cosmic Church en Blood Red Fog liggen me namelijk ook bijzonder goed. Vihameditaatio is mijn laatste ontdekking, een duo dat sinds 2017 bezig is en reeds twee demo's uitbracht. Dit is dan ook hun eerste langspeler.Lees verder ›

In 2017 was ik bijzonder te spreken over de debuut-EP The Black Hand of the Father van het Belgische blackmetalgeval Antzaat. Lees gerust nog even na en beluister de melodische pagan uit het Noorden op Belgische leest als u daar de tijd voor vindt. Het viertal opereert nog steeds in dezelfde line-up en bezorgt ons nu een eerste langspeler. Dit zijn alvast mijn bevindingen.Lees verder ›

Het derde album van deze Italiaanse eenzaat, Luca Mazzotta, die onder de naam Helfir, darkdoommuziek uitbrengt. Dit album, The Journey, en een reis is het, geloof me maar, kent drie hoofdstukken waaronder de elf nummers verzameld staan. De eerste vier nummers vallen onder het eerste hoofdstuk, Lying On A Blue Lawn. Hoofdstuk twee , Table Of Diners, omarmt de volgende drie nummers. Het laatste hoofdstuk verzamelt de vier laatste nummers en noemt zichzelf, Tree Of The Abyss. Het is maar dat je het weet en ik krijg bij de eerste noten, stellig de indruk dat dit het enige interessante is dat ik je ga kunnen meegeven.Lees verder ›

Waar vind je ondergestofte en mogelijk vergeten spullen? Juist, in de slecht verlichte kelder van het bestaan. De Zweden van Svartsyn moeten ook gedacht hebben, en dit na de lancering van hun meest recente werk, Requiem, het is tijd om in die kelder te gaan rondsnuffelen. Zo vond de heer Ornias een doos met demomateriaal en een hele hoop extra's. Deze extra's omvatten twee tracks die nog nooit zijn uitgebracht en dat is voor de fans toch altijd een plus-punt. Het gaat om Digerdöden en Dark Kingdom. De andere extra's zijn al wel in één of andere vorm verschenen op ouder werk.Lees verder ›

Ineens was Malfested daar. Zonder aankondiging, pardoes een knaller van een single die – terecht – diep tot in de underground doordrong. Met debuut-ep Shallow Graves verhaalt deze nagelnieuwe deathmetalband uit Kortrijk over een strijd tussen mens en zombie. Dat ze die dan ook nog eens uitbrengen op Allerzielen, bevestigt dat de anonieme West-Vlamingen wel degelijk goed weten hoe je een deathmetalgraf graaft.Lees verder ›

"Wat?! Een coveralbum? Nee, toch, was de inspiratie bij de band even zoek dan?" Vele fans zullen zich vaak schuldig maken aan deze denkwijze en geheel ongelijk hebben ze niet. Verscheidene bands besluiten op een gegeven punt in de carrière wel eens over te gaan tot het maken van een dergelijk album. Heel vaak met wisselend succes en weinig inspirerend materiaal. Doch, af en toe, kunnen er parels tussen de zwijnen gevonden worden voor wie eerst doorheen heel wat keutels weet te graven. Hier bij zware metalen doen we trouwens ons best om elke november om te dopen tot covember (niks met Covid te maken overigens) en jullie van een hoop parels te voorzien. Het leek me dan ook de perfecte timing om de coverplaat van  Inter Arma even onder de loep te nemen.Lees verder ›

2020 zal vermoedelijk niet de annalen ingaan als een uitermate geslaagd jaar. Het Amerikaanse Tombs doet echter stevig zijn best er toch wat van te maken, of zo je wilt de duisternis van deze tijden nog wat zwaarder aan te zetten. Want na de EP Monarchy Of Shadows die begin dit jaar uitkwam komt men nu – een maand of acht later al - onverstoord aandragen met een nieuwe langspeler.Lees verder ›

Kalmhain is een verse eend uit de Belgische black/deathmetalvijver. Deze specifieke vijver ligt wel, meer precies, in Kalmthout. Een stad ten noorden van Antwerpen. Kalmhain is een één-mans-band, ik vind echter ook terug dat er voor de vocalen hulp werd ingeroepen van de Fransman DM. Is dit de reden waarom het gros van de titels van de nummers in het Frans staan? Misschien heeft deze brave man wel een belangrijke bijdrage geleverd aan de teksten, dat is me op heden niet helemaal duidelijk.Lees verder ›

Elffor: Eöl, Bask, actief sinds 1995, ook lid van de band Numen, zestien langspelers, fan van Summoning. Een rondje Slimste Metalhead is zo voorbij. In het verleden was ik niet altijd even hard fan van het werk van Elffor. De redenen daarvoor zijn steeds dezelfde. Ofwel is de Summoning-adoratie te ver doorgedreven (al vinden collega's even vaak van niet) en weinig inspirerend, ofwel valt er zo goed als geen metal te noteren. Waarom dan toch nog een review, ook al betreft het een product in eigen beheer waar we geen promo noch notificatie van kregen?Lees verder ›

Het gaat slecht met onze planeet, dat weten we. En maar goed dat er soms individuen, groeperingen maar ook bands zijn die ons dat bij tijd en stond nog eens duidelijk maken. Zo ook de Spanjaarden van Æolian. In dit geval met behulp van thematische teksten uitgesmeerd over een melodische deathmetalvariant. Deze heren, afkomstig van de Balearen, is een collectief dat bestaat uit individuen die hun sporen al wel verdiend hebben in andere bands als daar zijn Helevorn of Inferitvm. Laten we hopen dat de kwaliteit van de muziek op The Negationist, intussen de tweede plaat, toch die van deze laatste band  meer dan ruimschoots overstijgt. Nog even meegegeven dat de heren nog de hulp krijgen van een brass-band, een pianist, een violist en een expert in het gebruik van de Spaanse akoestische gitaar: hoe kan het ook anders.Lees verder ›

Mantric Malediction is het debuut van deze Zwitsers. Guignol Noir is een beetje een vreemde band. De muziek is vrij organisch klinkende black metal. Bij tijden met snedig shredwerk. De vocalen zijn een soort orthodoxe preken die met enige keelkapotheid worden voorgedragen.Lees verder ›