Na drie EP’s die in 2015 en 2016 uitkwamen, verschijnt Eurynomos uit de krochten van de onderwereld met het debuutalbum van de band, toepasselijk getiteld From the Valleys of Hades. Op elke genoemde EP wist de thrashende oer-black metal (of andersom) van de Duitsers veel indruk te maken. Lukt dat ook wanneer de speelduur niet krap veertien minuten, maar een volle drie kwartier is? Klinkt de band überhaupt nog hetzelfde als vier jaar geleden?
Opener Titan God drukt elke mogelijke twijfel direct de kop in. Riffs uit vervlogen tijden slaan je om de oren en de combinatie van beukende drums, ronkende baspartijen en het blaffen van zanger Okkulto (vooral bekend als de ex-zanger van Desaster) maken het feest compleet. Het primitieve randje dat de band een solide fanbase in de underground opleverde, is er nog steeds volop. Alles dat de EP’s (perfect gebundeld op compilatie The Trilogy: aanrader!) zo goed maakt, is ook weer in royale mate aanwezig in deze opener. Heraklion Axes gaat op dezelfde manier verder, maar laat verdere invloeden doorschijnen, zoals klassieke heavy metal.
Dat primitieve oergevoel druipt overigens van alle nummers op dit uitstekende album af. Gitarist Aethon blijft maar strooien met riffs waar je ‘Ugh!’ tegen zegt, iets dat versterkt wordt door die heerlijk ouderwetse Marshall-sound. Okkulto, die klinkt als Cronos tijdens zijn hoogtijdagen, spuugt zijn obscure verhalen uit, waaronder drummer Vesuv en bassist Magma een fundering leggen van gewapend beton. Tot zover niets nieuws. Toch zijn er wel degelijk subtiele verschillen te bemerken ten opzichte van de voorgaande releases. Zo is de productie bijvoorbeeld iets helderder (maar dan ook echt een heel klein beetje). Daarnaast is er meer ruimte voor variatie in riffs, al wordt er nergens buiten de lijntjes gekleurd. Tot slot blijkt er extra aandacht te zijn voor sfeervolle details. Een brullende leeuw in het heerlijk beukende Into the Lion’s Den, de gong in Pantokrator, een rammelende bos sleutels die toegang biedt tot Hypogeum’s Gate, het instrumentale Coal, Sulphur, Saltpeter en de atmosferische outro van het titelnummer: nergens origineel, maar overal een schot in de roos. Laat het ook wel gezegd zijn dat, ondanks dat het allemaal niet origineel is, Eurynomos wel zo authentiek is als het maar zijn kan. Een groter contrast met het klakkeloze jatwerk door de tig plastic retrobands die de scene ‘rijk’ is, is er niet.
From the Valleys of Hades mag dan wel langer zijn dan alle voorgaande EP’s bij elkaar, maar nergens kakt de plaat in. Van begin tot eind biedt Eurynomos alles dat bij dit genre hoort: catchy riffs, heerlijk gerammel, een ouderwetse brul en een obscure sfeer. Met oog voor detail maakt Eurynomos het verschil ten opzichte van de vele (voornamelijk Duitse) genregenoten.
Vind je dat Slayer had moeten stoppen na Haunting the Chapel (of zelfs al na Show No Mercy)? Zijn het debuut of The Return je favoriete platen van Bathory? Denk je bij ‘black metal’ meteen aan het gelijknamige album van Venom in plaats van Emperor, Satyricon of Dissection? Als je ook maar een van deze vragen met ‘ja’ kunt beantwoorden, dan kun je From the Valleys of Hades blindelings aanschaffen. Op de cd-versie staan twee bonustracks, maar eigenlijk moet je dit gewoon op LP luisteren voor maximaal effect. Heb je meteen, naast het prachtige blauw gemarmerde vinyl, de cover met een enorme vleermuis op groot formaat. Wie wil dat nou niet, ten tijde van de grootste pandemie die we in de afgelopen honderd jaar hebben gehad?
Score:
90/100
Label:
Iron Pegasus Records, 2020
Tracklisting:
- Titan God
- Heraklion Axes
- Bat Flight
- Into the Lion’s Den
- Pantokrator
- Coal, Sulphur, Saltpeter
- Druid Circle
- Call of the Arena
- Hypogeum’s Gate
- Nibiru Sun
- Nighthunter
- From the Valleys of Hades
Line-up:
- Aethon – Gitaar
- Magma – Bas
- Vesuv – Drums
- Okkulto – Vocalen
Links: