Er zijn twee zekerheden in het leven: iedereen gaat een keer dood en we moeten allemaal belasting betalen. Het is een veelgebruikte uitspraak om de onzekerheden in het leven een beetje te relativeren. Voeg hier echter als derde zekerheid Dark Tranquillity aan toe en het rijtje is pas echt compleet. De Zweedse grootmeester van de melodische death metal is namelijk zeer constant in het uitbrengen van albums (iedere twee à drie jaar, al namen ze met Moment voor het eerst vier jaar de tijd) die ook in kwaliteit zeer consistent zijn. Daarnaast volgt het geluid van de band al jaren een vast format: een mix tussen melodische gitaarlijnen met agressievere riffs waarbij atmosferische synths de muziek van warmte voorzien. Op Moment wordt nergens van deze beproefde methode afgeweken.
Nog een zekerheid bij Dark Tranquillity zijn de vocale prestaties van bandlid van het eerste uur Mikael Stanne. Zijn kenmerkende raspende screams zijn op Moment zowel agressief als gevoelig (luister bijvoorbeeld eens naar het refrein van het machtige Transient). Mede doordat hij de teksten volledig verstaanbaar uitspuwt ligt het zeer prettig in het gehoor. Zijn cleane vocalen brengen daarbij een fijne dynamiek in de muziek. Ze lijken met de jaren alleen maar beter te worden als een goede rode wijn die na jaren van rijping de ultieme smaak heeft bereikt. De heldere passages in The Dark Unbroken zijn hier een sprekend (of beter gezegd zingend) voorbeeld van. Stanne laat op dit album duidelijk horen dat hij aan de top van het genre staat.
Zoals gezegd is het muzikale recept van Dark Tranquillity bekende materie. Een verschuiving naar meer atmosferische invloeden die iets ten koste gaat van de agressiviteit, een verandering die op voorganger Atoma al werd ingezet, doet daar weinig aan af. Opvallend is de conceptuele benadering van Moment. De band geeft zelf aan dat het album gaat over de verschillende wegen die je in het leven kunt bewandelen en de momenten die je keuzes definiëren, waarbij de uitkomst overweldigend positief kan zijn of juist rampzalig desastreus. Dit is goed te horen in de dynamiek van de nummers die balanceren tussen euforie en wanhoop, agressie en verlichting.
Zo geeft Remain in the Unknown een gevoel van hoop in bange dagen. Frontman Stanne lijkt ons te willen vertellen, zowel in woorden als in emotie, dat het allemaal goedkomt ondanks de onzekerheden van het leven (behalve de dood, belasting en jullie favoriete Zweden natuurlijk). Tegenover de klanken van optimisme, die zich ook op andere plekken van het album manifesteren, staan nummers die de andere kant van de medaille tonen. Met de eerder uitgebrachte singles (en hoogtepunten op het album) Phantom Days en Identical to None laat Dark Tranquillity horen dat het snellere werk nog vol overtuiging gebracht kan worden. Verderop vinden we met Ego Deception en Failstate het meest agressieve werk van het album, zowel in de gitaren, het begeleidende toetsenwerk als in de urgentie van de screams.
Hoewel Dark Tranquillity een kleine wijziging in de muzikale accenten aanbrengt op Moment voelt het onmiskenbaar als Dark Tranquillity. In termen van originaliteit krijgt het album dan ook geen hoog cijfer. De vraag is of dit erg is. We zeuren ook niet dat Insomnium ons van Finse melancholie blijft voorzien of dat Bloodbath de kettingzagen weer eens tevoorschijn haalt. En dat kan alleen als de uitvoerende band het met voldoende overtuiging en kwaliteit kan brengen. En dat is precies wat Dark Tranquillity hier doet.
Score:
78/100
Label:
Century Media, 2020
Tracklisting:
- Phantom Days
- Transient
- Identical to None
- The Dark Unbroken
- Remain in the Unknown
- Standstill
- Ego Deception
- A Drawn Out Exit
- Eyes of the World
- Failstate
- Empires Lost to Time
- In Truth Divided
Line-up:
- Mikael Stanne – Zang
- Martin Brändström – Keyboard
- Chris Amott – Gitaar
- Johan Reinholdz – Gitaar
- Anders Iwers – Basgitaar
- Anders Jivarp – Drums
Links: