Headlines

Leden van October Tide en Wretched Fate smeden samen het ijzer wanneer het heet is en richten een nieuwe band op, Kryptan. De gelijknamige EP zit nu in de speler en komt uit via Debemur Morti Productions. Furieuze, allesvernietigende black metal in een Zweedse jas, dat is Kryptan. De heren kennen natuurlijk hun ding, kennen hun instrumenten en leveren hun EP vakkundig af, tevens voorzien van een loepzuivere, ultra brutale productie. Vier retestrakke nummers worden je in je gezicht gekletst.Lees verder ›

Man man man, het was me toch een hele poos wachten. En dan eindelijk, als een donderslag bij heilige hemel, komt er toch plots een nieuwe plaat en dit ruim tien jaar na de vorige die de titel, The Hymn Of A Broken Man, meekreeg. Deze Songs Of Loss And Separation heeft dus erg lang op zich laten wachten. Welke band? Times Of Grace natuurlijk! De band van Adam Dutkiewicz en Jesse Leach, die we ook kennen van Killswitch Engage. Dit Times Of Grace gooit het over een iets andere boeg.Lees verder ›

Hij heeft haters, hij heeft liefhebbers, zowel waar het gaat om zijn persoon als zijn muziek. De Zweedse Yngwie Malmsteen is meermaals door vriend en vijand geschoren, maar hij behoudt zijn wapperende krulletjes wonderwel. Na jaren van kritiek op zijn als arrogant bestempelde houding blijft de man stug doorgaan. Zijn nieuwe album heet Parabellum. Het is een benaming voor een specifiek soort munitie. Tevens is het een verwijzing naar het Latijnse gezegde: Si vis pacem, para bellum. De vertaling: als je vrede wil, bereid je voor op oorlog.Lees verder ›

Van alle brutal deathmetalbands eindigend op –tomy, is Traumatomy er ook één. Extirpation Paradigms – wat eigenlijk een geleerde manier is om te zeggen dat het hier om ‘opvattingen van lokale uitsterving’ gaat – is de derde full length van de Russisch-Japanse samenwerking. Wellicht kozen ze gewoon twee woorden die stoer klinken, want op hoeveel manieren kan je lokale uitsterving nu eigenlijk opvatten? Hier is het dood, ginder leeft het nog.Lees verder ›

Phil Vincent en zijn kornuiten van D'Ercole leveren met Hard Core een fraai, melodieus en toch best stevig hardrockalbum af, steviger dan de benaming AOR doet vermoeden.Lees verder ›

Het is begin juli en buiten regent het oude wijven. Om depressief van te worden zeg. Wat me dan altijd opvrolijkt is een gore horrorfilm of een goede atmosferische postblackplaat - ik ben de vrolijkste persoon in mijn familie - en besloot voor het tweede te gaan, laat dit nu net zijn wat deze Sundrowned belooft! De promo belandde vorige maand in onze brievenbus en smeekte ondertussen om beluisterd te worden. Sundrowned is een soloproject van Jone Amundsen Piscopo uit het Noorse Haugesund. De muziek zou het midden houden tussen Alcest en Deafheaven. Hallo? Dit belooft alvast...Lees verder ›

Je zet nietsvermoedend een nieuwe cd op en langzaam wordt je vanaf de eerste noten helemaal opgezogen in de muziek. Ken je het gevoel? Het overkwam me bij het afspelen van het derde album van Demon Incarnate. Een zweverig orgeltje zet het album in, er volgt een gitaarrifje en een drumroffel en de aandacht is meteen gepakt.Lees verder ›

De ongrijpbare band postcards from new zealand heeft nieuw materiaal. Niemand weet wie in deze band speelt. Het is album 21 ofzo en het is genaamd city island. Het moet per se in kleine letters, want dat wil de band. postcards from new zealand legt de lat daarmee hoog voor zichzelf: eisen stellen omtrent de ongebruikelijke schrijfwijze van de bandnaam en 21 albums uitbrengen, dan mag je wel met wat interessants komen aanzetten.Lees verder ›

De heer Torsten kennen we allemaal van onder andere zijn werk in Nocte Obducta. Veel interessanter vind ik zijn werk in het avantgardistische, postblackmetalgezelschap Agrypnie. Ik was behoorlijk onder de indruk van Grenzgænger, iets minder van Pavor Nocturnus. En nu drie jaar na dit tweeluik komt de Duitser met een vervolg. Zou de band een ware metamorfose doormaken? Ik hoop het alvast niet. Wat wel is, is dat het AOP label dit album uitbrengt. Deze platenboer kennen we van kwaliteitsvolle platen van Harakiri For The Sky en Karg.Lees verder ›

Soms stuit je toevallig op een band. In dit geval ging ik naar een concert van Dragonforce en daar speelde ene Frozen Crown in het voorprogramma. Het was destijds een reden om de discografie van die band eens door te spitten. Het bleek best een aardig Italiaans powermetalbandje te zijn met een paar hoekige liedjes en veel extravert enthousiasme. Live wist de band die niet meer dan gemiddelde impressie om te zetten naar een bovengemiddeld positieve beoordeling.Lees verder ›

Eindhovuh de gekstuh! Ooit geroepen door een PSV-supporter tijdens een voetbalwedstrijd en dat is blijkbaar blijven hangen. Eerlijk is eerlijk, het is ook een sterk staaltje woordkunst natuurlijk. En nu de wereld zich weer langzaam opent, is het tijd om een nieuwe traditie te starten. Bij het eerstvolgende optreden van Reformist, tevens afkomstig uit de lichtstad, schreeuwt één van de aanwezigen net voordat de moshpit in volle hevigheid losbarst: Eindhovuh de hardstuh!Lees verder ›

Van sommige dingen moet je gewoon afblijven. Een les over covers die zelfs de oude rotten van Die Krupps aan den lijve moeten ondervinden met deze Songs From The Dark Side Of Heaven. Zoals bij iedereen die in dezelfde val trapt, denken de Duitsers hun muzikale helden te eren door hun nummers een eigen make-over te geven. Kan alleen maar fout gaan natuurlijk.Lees verder ›

"Witte kousen vindt ze geil, dan hangt ze hélemaal vol met kwijl". Voilà, dan hebt u gelijk een beeld van de diepgaande maatschappelijke analyses die de Antwerpse punkband Asermoietuitkomt op ons los laat. Sinds 2020 zijn de mannen terug. Ditmaal met een EP genaamd Ode Aan Evelien.Lees verder ›

Het duo Kold, brengt met Kold via Vendetta Records zijn eerste EP uit. Vier nummers staan er op dit ijskoude hebbeding. Een EP? Dan denk je meteen aan een korte kennismaking, een soort van voorproevertje. Een kwakje voor de grote lading komt bijvoorbeeld. Niks is minder waar.Lees verder ›

Uit Tenerife, Spanje, komt deze relatief nieuwe melodisch blackmetalband Vargstuhr met in zijn gelederen, inderdaad, Vargstuhr. De man die instaat voor alles dus ook de opnames in zijn eigen studio, artwork en lay-out. Dit Dystopia is de eerste volwaardige plaat en komt uit via het Oekraïens Vacula Productions. Een voor mij onbekend label. À' Répit, een Italiaanse blackmetalband, die beperkt wat indruk maakte met I Canti Della Veglia, bracht zijn eerste album hier blijkbaar op uit.Lees verder ›

In mei 2020 bracht Paradise Lost zijn Obsidian uit. Een aantal maanden later werd de plaat door de lezers van Zware Metalen naar de top van de ZM Jaarlijst 2020 gekatapulteerd met een voorsprong zo groot dat de band duizelig zou worden zou men de blik omlaag richten naar de nummer twee. Het was niet heel verrassend daar het zestiende album van de mannen uit Yorkshire zich laat beluisteren als een Greatest Hits met alleen maar nieuwe tracks. Ook gitarist Greg Mackintosh zelf was best in zijn nopjes toen wij hem spraken over de plaat. Hij hoopte dan ook vurig de nieuwe songs live aan een publiek te kunnen voorstellen op de albumreleaseshow die voor september gepland stond. De welbekende omstandigheden gooiden echter roet in het eten en dus schakelden jullie favoriete Britten met enige tegenzin over op plan B. Het resultaat van dat plan ligt nu in de winkel want dit At The Mill is de vastlegging van de livestream die de band 5 november jongstleden de digitale snelweg op dirigeerde.Lees verder ›