In de voorgaande periode gaven we bij Zware Metalen al de nodige aandacht aan de EP’s Timeless en Bloom die Of Mice & Men dit jaar op de wereld losliet. Met de derde EP op komst, die uiteindelijk met de twee voorgangers het nieuwe album van deze Amerikanen zal gaan vormen, kregen wij de mogelijkheid om drummer Valentino Arteaga eens aan de spreekwoordelijke tand te voelen. Hieronder lees je de samenvatting van een zeer prettig en gezellig gesprek.
Allereerst nog gefeliciteerd met het tekenen bij SharpTone Records! Ze hebben enkele andere toffe bands onder contract staat, zoals Emmure en Crystal Lake, dus dit lijkt wel een goede match met Of Mice & Men, toch?
Ja, zeker weten! We zijn ontzettend blij dat we bij SharpTone hebben getekend. Op dit moment zijn zij een belangrijke voortrekker in de metalcorescene. Wij zijn vooral enthousiast over de nieuwe bands die bij het label zitten. Het label heeft een goed oor voor alle nieuwe ontwikkelingen op het gebied van metalcore, hardcore of eigenlijk alles wat ‘’core’’ is. We vinden het heel prettig om onderdeel uit te maken van de metalcoregemeenschap die op dit moment bovenaan de scene staat.
Ja, dat kan ik me helemaal voorstellen! Zeker omdat er nu binnen alle core-genres diverse muziekstijlen worden geïntegreerd om zo een nieuw geluid te creëren. Dat moet ook een mooi gevoel geven om daar onderdeel van uit te maken.
Ja, dit is het meeste plezier dat ik in een hele lange tijd heb gehad met het luisteren naar nieuwe muziek. Ik kan helemaal enthousiast worden van de nieuwe bands die ik dan ontdek en het voelt echt alsof we onderdeel uitmaken van een nieuwe golf aan metalcore. Dat is bijzonder aangezien we al veel verschillende golven hebben zien komen en gaan. De periode waarin we nu zitten staat heel dicht bij waar het om gaat in metalcore: namelijk het maken van een partij stevige muziek. Dat is ook één van de redenen dat we bij Of Mice & Men nu zulke stevige muziek maken.
Voordat we over jullie muziek gaan praten wil ik je graag wat vragen over de opbouw naar het nieuwe album. Het uitbrengen van EP’s lijkt een nieuwe trend te zijn voor metalbands. Jullie moeten gedacht hebben: dat kunnen we beter! Jullie kwamen met het concept van drie EP’s die uiteindelijk het nieuwe album zullen vormen. Wat is de gedachte hierachter?
Nou, dit is iets dat we eigenlijk al een aantal jaar van plan waren. Niet om een trend te volgen, maar het heeft te maken met het feit dat het consumeren van muziek veranderd is. Zelf houden we er nog van om albums te kopen en te verzamelen om deze dan vervolgens van voor naar achter in zijn volledigheid te beluisteren. Voor de nieuwe generatie aan muziekliefhebbers bestaat dit echter niet meer. Muziek is overal beschikbaar en je hoeft het niet meer fysiek in bezit te hebben. We zagen dit jaren geleden al aankomen, maar het is heel moeilijk om de traditionele muziekindustrie hier in mee te krijgen. Onze albums waren altijd bedoeld om de luisteraar mee te nemen op een reis. En sommige mensen gaan nog mee, maar toen we inzagen dat dit voor de meesten niet meer opgaat, zijn we naar een andere manier gaan zoeken. Waarom geven we ze niet iets minder om tot zich te nemen? Zo krijgen alle nummers de aandacht die ze verdienen. En dat was voor ons de gedachte achter het maken van meerdere EP’s. Toen we tekenden bij SharpTone gingen zij hier gelukkig meteen in mee met ons.
Ja, het zijn echt drie op zichzelf staande EP’s. En dat is één van de andere dingen die we hier zo tof aan vonden. Als je een album maakt dan doe je daar anderhalf jaar over. Na anderhalf jaar heb je niet meer diezelfde connectie met de nummers als op het moment toen je ze schreef. We hadden het zelf eerst niet zo door, maar het is geweldig om de nummers te kunnen maken op het moment dat je de gevoelens van dat nummer ook daadwerkelijk voelt. We voelden de gevoelens van Obsolete en we gingen door het verlies van een familielid dat uiteindelijk resulteerde in Bloom. En ook met de nieuwe EP die eraan zit te komen, nemen we je weer verder mee in onze eigen emotionele reis. Op die manier kunnen we de luisteraar meenemen in onze reis, terwijl we er zelf middenin zitten, in tegenstelling tot de traditionele manier waarbij je een album maakt in twee jaar tijd en wacht tot je weer kunt gaan touren. Die traditie is verleden tijd!
Je hebt al iets verteld over de nieuwe EP die eraan zit te komen. Uiteraard gaan we hier geduldig op wachten, maar kun je de lezers van Zware Metalen hier misschien al een klein inkijkje in geven?
Nou, het is eigenlijk vooral een voortzetting van onze emotionele reis. Bloom gaat volledig over de pijn die je voelt bij het verliezen van een dierbare en hoe je daar volledig in op kunt gaan. Iemand verliezen die zo dicht bij je staat, dat je het niet kunt voorstellen dat je zonder diegene kunt leven. Normaal gesproken komt na pijn een soort gevoel van plaatsing. Dat je de dingen die gebeurd zijn, kunt duiden en een plek kan geven. Als je de muziek tot nu hebt gevolgd en het verhaal dat we vertellen, dan krijg je daarna niet de meest zware en stevige muziek meer. Wellicht wat meer introspectief werk en meer dromerige gevoelens.
Dat maakt de drie EP’s ook extra interessant omdat je daarmee een emotionele reis beschrijft, waardoor het nieuwe album ook een op zichzelf staand concept is.
Ja precies! Met deze EP’s nemen we je echt bij de hand en laten we zien dat wij ook mensen zijn. Wij voelen dezelfde dingen die jij ook voelt. We schrijven altijd over gebeurtenissen die we zelf meemaken. Voor ons is dat ook één van de meeste belangrijke dingen: om die eerlijkheid in de muziek te hebben. Dat sprak ons ook aan in onze favoriete artiesten. Zij schreven ook over hun gevoelens. Dat maakt muziek zo mooi, omdat het voor ons ook werkt als een uitlaatklep van onze eigen gevoelens. Zeker in een tijd van onzekerheid waar we ons nu in bevinden is dat een groot goed.
Nu we het daar toch over hebben, hoe ging het creatieve proces voor jullie in deze tijden van Covid-19?
Tot op de dag van vandaag zijn we nog steeds niet met zijn allen tegelijk in één ruimte geweest. Gelukkig hebben we al heel veel albums samen gemaakt, zodat we ieders kracht al kenden en wisten hoe we dat het beste konden inzetten. En buiten alles om zijn we ook nog eens goede vrienden, dus we praatten toch al veel met elkaar. Het begon door met elkaar op Zoom te brainstormen over nieuwe ideeën, over teksten en riffs. En vanuit daar zijn we begonnen om individueel bepaalde ideeën te gaan opnemen. En gelukkig hadden we heel veel tijd! Daardoor waren we in staat om het geluid precies zo aan te passen aan hoe wij het nieuwe album wilden laten klinken.
Speelde de fysieke afstand tussen jullie nog een rol in het schrijven van de muziek?
Normaal zitten we in dezelfde ruimte en laten we elkaar de nieuwe ideeën horen die we hebben. In Zoom werkt dat in feite precies hetzelfde als we dat normaal gesproken zouden doen. Godzijdank leven we in het digitale tijdperk waarin dit allemaal mogelijk is. Uiteraard zitten wij ook liever in de repetitieruimte dan dat dit via de computer gaat. Maar we blijven nieuwe muziek schrijven. Er gebeurt ook nu van alles in ons leven. Nu is het de tijd van lol hebben en de shows komen er weer aan. Misschien maken we wel een popnummer, haha niet dus!
Dat is meteen een mooi bruggetje naar de muziek! De nieuwe EP’s verschillen muzikaal gezien niet zoveel van jullie voorgaande werk, maar er is hier wel een bepaalde urgentie en agressie in te horen die niet zo prominent was in jullie eerdere muziek. Ben je het daarmee eens?
Daar ben ik het absoluut mee eens! En dat komt letterlijk voort uit de emotionele tegenspoed en depressie waar we vorig jaar doorheen zijn gegaan. Dat hebben we nog nooit zo meegemaakt en dat resulteert ook in muziek die we nog nooit hebben uitgebracht. Ik kan het niet genoeg benadrukken: muziek is therapie voor ons. Als muzikant probeer je altijd de wereld om je heen en je eigen emoties te begrijpen door de muziek die je maakt. Daarom zijn deze EP’s en het uiteindelijke album heel krachtig, waardoor wij er aan herinnerd blijven wat een gekke en fucked up tijd het was.
Phil komt bij dit nummer met een riff in drop G. DROP G! Dat is de laagste afstemming die we ooit hebben gehad op de gitaren. Dan kan ik niet met een rustig ritme aankomen. Dus ik moest ook wel over de brug komen natuurlijk! Als ik zo’n gruwelijke riff hoor dan spring ik daar meteen bovenop.
Als je de riffs en drums hoort, dan gaat het bijna richting deathcore.
Ja precies! We zijn al sinds de opkomst van deathcore beïnvloed door bands als Suicide Silence, All Shall Perish en After the Burial. En hoewel we er niet mee opgegroeid zijn, heb ik laatst Slaughter to Previal ontdekt en ik wist niet wat ik hoorde.
Ja, die zijn ziek hè?
Ja echt bizar! Maar als wij lompe, snelle en agressieve muziek maken, dan kan ik als drummer simpelweg niet achterblijven. En bij Pulling Teeth komt dat allemaal tot uiting waarbij iedereen de volle twee miljoen procent geeft. Het wordt echt een feest om dit nummer live te mogen spelen.
Ja, dat geloof ik meteen. Daar over gesproken… Je vertelde eerder al dat het ‘vroeger’ draaide om het maken van een album en daarna op tour gaan. Dat heeft jullie tot grote hoogtes gebracht met onder andere tours samen met Linkin Park, Slipknot, Five Finger Death Punch, In Flames en ga zo nog maar even door.
Wow! Dat was ik even vergeten allemaal, dat is wel heel vet!
Hebben deze tours of deze bands invloed gehad in de manier waarop jullie muziek maken of de manier waarop jullie naar muziek kijken?
Zeker! Elke band waar we mee touren heeft op wat voor manier dan ook invloed op de manier waarop wijzelf muziek maken. We zien die bands niet alleen als muzikanten en performers, maar ook als bedrijf. Het is vanuit die kant ook heel interessant om te zien hoe andere bands het doen en hoe zij hun zaken regelen, maar ook hoe zij het optreden voor een publiek aanpakken. Je wilt natuurlijk nooit iets kopiëren, maar daar haal je wel inspiratie uit. Wij zijn echt een live band en daar zijn we ook heel trots op.
Dat is inderdaad het allerzwaarste! Gelukkig konden we in deze tijden wel in contact blijven via Twitch. Normaal doe je dat in de merchandisestand of in de persruimte bij een concert. We missen die connectie nu heel erg. Het is altijd een onderdeel geweest van de Of Mice & Men-cultuur om dichtbij onze fans te staan. Zij zijn voor ons ook een belangrijke inspiratie en de reden waarom we muziek maken. Dat willen we dan ook graag met ze delen en niet alleen via een album, maar juist ook in een live setting.
Hebben jullie op dit moment al optredens gepland staan?
Op dit moment opent de maatschappij zich weer langzaam, maar we zijn niet van plan om overhaaste beslissingen te nemen. Als band hebben we er altijd goed op gelet om iedereen zo gezond mogelijk te houden, omdat het touren zowel mentaal als fysiek uitputtend is. We zijn nu nog niet bereid om die gok te nemen. We willen onszelf, onze crew en onze fans niet blootstellen aan de mogelijke gevaren die nu spelen. Voor ons voelt dat nu nog niet goed, totdat we zeker weten dat het veilig is.
Daar kan ik helemaal inkomen. Voor mijn laatste vraag ben ik nog benieuwd naar wat je graag doet naast het maken van muziek. Waar vind jij rust in of juist afleiding in het dagelijkse leven?
Oh man, ik hou van muziek maken. Ik heb mijn eigen studio, met alles erop en eraan. Dat is wat ik doe. Maar verder, ja, ik hou ervan om samen met mijn vrouw te koken. Wij eten vegan, dus we vinden het leuk om daarmee te experimenteren. Verder gaan we graag kamperen in de woestijn en ik kijk graag Marvelfilms. Maar verder is er de afgelopen maanden weinig te doen geweest, dus vraag me dat nog maar een keer over een half jaar! Ik ben een simpele man. Ik hou van muziek luisteren en verzamelen.
Laten we daar dan maar mee afsluiten. Onwijs bedankt dat je me vandaag te woord wilde staan. Voor nu een hele fijne dag en we zien jullie volgend jaar op de podia in Europa!
Links: