Niet zo lang geleden schreef ik nog een review van de EP Forbidden Vestiges of Veneration, een werk van het Italiaanse ambient doomblack soloproject Sacrilegious Crown, uitgebracht via het eveneens Italiaanse Xenoglossy Productions. Deze EP kwam midden vorig jaar uit. Ongeveer één maand na de release van Forbidden Vestiges of Veneration bracht hetzelfde label ook een demo uit in dezelfde stijl: Eutropia, een net geen twintig minuten durend werkstuk van het Spaanse soloproject Hadiqat. Heel veel parallellen dus, zowel qua concept als wat de muziek zelf betreft.
Hadiqat is een piepjonge band, die pas vorig jaar een eerste teken van leven gaf met zijn eerste twee releases: één daarvan waren twee nummers op de megasplit An Extraordinary Compendium (zes bands, twaalf nummers), de andere is dus de demo die hier onder de loep genomen wordt. Deze bestaat uit drie nummers: de eerste twee worden door het label beschreven als “doomy raw black metal met een infusie van magisch realisme”, de derde is een dark ambient compositie.
Voor de teksten van de eerste twee nummers werd inspiratie gehaald bij de roman “Onzichtbare Steden” (“Le città invisibili”) van de Italiaanse schrijver Italo Calvino en bij de kortverhalen van de in België geboren Argentijnse schrijver Julio Cortázar. Hun werk kan bestempeld worden als experimenteel en surrealistisch. Wat van deze teksten overblijft lijkt eerder op een collectie gedempte grommen en ijselijk vervormde uitbraaksels (de vocalen van het onvolprezen VON komen hier dicht bij in de buurt), door de productie helemaal naar de achtergrond verwezen. Vooraan staan de gitaren, die aan een tergend traag tempo hun troosteloze maar uitgesproken melodische riffs uitsturen, overweldigend en hypnotizerend. Net daaronder vinden we een statische laag ruis én de drums, die vooral teren op schetterende cimbaalberoering en doffe toms/basdrums.
Doorheen de meer dan acht minuten dat Horizontal Continuity duurt, wordt er geleidelijk aan gevarieerd in riffs en ritme, maar ook dit is een langzaam proces. Het tempo blijft op waakvlam staan. Pas na een vijftal minuten horen we een zeldzame versnelling, waar de gitaren duidelijk met tegenzin overheen janken. Horizontal Continuity is een helletocht door het duister, een naargeestige processie doorheen surrealisme, waanzin en dood.
Na twee nummers die zowel tekstueel als muzikaal vrij gelijklopend zijn, wordt er op The Island at Noon toch wat afgeweken van deze stijl. Zoals gezegd is dit een dark ambient nummer, volledig instrumentaal en zonder enig spoor van gitaren of drums. Het lijkt me een uitdrukking van een middag in de loden hitte van een tropisch eiland, maar evengoed had dit een middernachtelijk kerker/kelderbezoek kunnen voorstellen, of een satanische mis in een grot diep onder het aardoppervlak. The Island at Noon is vooral een vluchtig nummer, dat voortdrijft op zachte, etherische klanken, zoals orgel en diepe gezangen. Het is een ongrijpbare en lichtjes macabere afsluiter van deze twintig minuten durende demo.
De muziek die Hadiqat maakt leunt heel dicht aan bij wat we al enkele jaren kennen van Sacrilegious Crown. Zo dicht zelfs, dat ik eigenlijk wel wat originaliteit mis. Dan heb ik het zowel over de klankkleur, de algemene sfeer, het tempo, de gebruikte geluidseffecten, de vocalen… Hadiqat slaagt er met deze eerste demo niet in om zich te onderscheiden van wat ik enkel als een essentiële inspiratiebron kan zien. Tekstueel-inhoudelijk heeft de Spaanse band nochtans een interessante invalshoek te bieden, maar muzikaal is het verre van uniek. Een mooie start, dat zeker, maar er is nog wat werk aan de winkel om niet de stempel “copycat” te krijgen.
Enkel op cassette verkrijgbaar. En dat past eigenlijk wel bij een dergelijke release.
Label:
Xenoglossy Productions, 2022
Tracklisting:
- Horizontal Continuity
- Eutropia
- The Island at Noon
Line-up:
- F.M.R. – Alles
Links: