We begonnen in 2020 met een oproep via Facebook: of personen met een grote verzameling van één specifieke band zich willen melden zodat we leuke artikelen kunnen maken over die mooie hobby en onze gezamenlijke interesse. Dat resulteerde in acht leuke afleveringen. Een jaar later gingen we zelf op onderzoek uit en schreven we eveneens twaalf interessante artikelen met verzamelaars uit het binnen- en buitenland. Na een jaartje rust in deze reeks, gaat het bloed waar het niet kruipen kan en duiken we weer opnieuw de mooie wereld in van diehard-verzamelen. In deze eerste aflevering van 2023 spreken we Eduardo (Eddy) uit Mexico en Davide (Dave) uit Italië, beiden met een bijzonder fraaie collectie van Rammstein.
Alle tapes uit de verzameling van Eddy
We starten natuurlijk even met een voorstelronde. Vertel onze lezers eens iets over jezelf.
Eddy: Ik ben Eduardo of Eddy voor vrienden en beter bekend als Hanazonohigashi op de sociale media. Ik woon in Mexico City en ben een professional op het gebied van pedagogisch onderwijs. Verder ben ik 44 jaar oud en ken ik de muziek van Rammstein sinds 1997. Mijn broer gaf me een (bootleg)cassette van Sehnsucht. Hier in Mexico zijn dat soort uitgaves heel normaal overigens, geen idee hoe dat bij jullie is? Ik vond de ritmiek meteen fantastisch, de kracht van ieder nummer, maar het waren vooral de teksten die – na het vertalen – een poëtische betekenis kregen voor mij. Het complete verhaal erachter en ook de fraaie uitwerking van bijvoorbeeld video’s. In tegenstelling tot veel fans van Rammstein, waren het niet nummers zoals Du Hast en Engel die mij overhaalde. Ik vind en vond nummers als Buck Dich, Alter Mann, Küss Mich en Tier stukken fraaier. Tot die tijd was er nog geen band die mij zó wist te imponeren. Daarmee is de liefde voor deze band wel begonnen bij mij.
Dave: Hallo allemaal. Ik ben Davide (Dave) Giangreco, 32 jaar oud en ik woon in Genua, Italië. Ik luister naar metal sinds mijn twaalfde dankzij alle video’s die destijds op MTV voorbij kwamem en door mijn vader die (nu-)metal CD’s meebracht. De eerste bands die ik begon te waarderen waren Slipknot, Korn, System Of A Down, Audioslave, Motörhead, Metallica, Judas Priest en natuurlijk Rammstein! De laatstgenoemde fascineerde me dermate dat ik begon met het verzamelen van CD’s, video’s, DVD’s en vinyl. Mijn verzameling bestaat momenteel uit bijna vierhonderd items van Rammstein.
Dave: Alle officiële singles, promo’s en demoversies van Rammstein
Stel: je zou mensen die de band niet kennen (bestaan ze eigenlijk?) een nummer én album van de band moeten laten horen die wat jouw betreft representatief zijn voor Rammstein, wat zijn dan je tips?
Eddy: Als die persoon inderdaad zou bestaan, dan zou ik voor het album als eerste optie zeker Mutter aandragen. Daarmee werd Rammstein niet langer de band die alleen maar een overweldigende muziek maakte met een geweldig geluid, maar waarbij alles ook meer begon te kloppen in combinatie met het visueel aspect. Dat album bracht een bijzondere relatie tussen de band en zijn fans met zich mee, waarin kwetsbare en oprechte teksten een perfecte vertaling kregen in muzikaal opzicht. Om exact die reden heb ik ook niet heel veel met andere bands. Een paar nummers van bijvoorbeeld Metallica of Pantera vind ik leuk, maar geen band weet me zo te imponeren zoals Rammstein.
Dave: Dan zou mijn keuze uitgaan naar Mein Hertz Brent: een lekker agressief en krachtig Rammstein-nummer dat tegelijkertijd ook poëtisch en indringend is. Het creëert iets plechtigs maar ook een wat ontrustende sfeer. Als ik een album moet kiezen dan gaat mijn voorkeur uit naar Reise, Reise. Voor iemand die Rammstein niet zou kennen bevat die plaat volgens mij alles waar de band voor staat. Er staan heavy songs op zoals Reise, Reise, Keine Lust en Mein Teil, maar ook ballads (Ohne Dich en Amour), de single Amerika en een akoestisch nummer (Los).
Wanneer ben je begonnen met het verzamelen van Rammstein-spullen?
Eddy: Dat doe ik sinds 1999, het jaar dat de CD/DVD Live Aus Berlin uitkwam. In die tijd was het niet eenvoudig om informatie te krijgen over de band, aangezien de radio zo wat het enige medium was dat in ieder geval nog iets losliet over deze release. Om die reden wist ik niet dat het zoveel verschillende edities van dat album uitkwamen. In een winkelcentrum hier wist ik uiteindelijk Sehnsucht (Amerikaanse uitgave) en Live Aus Berlin (gelimiteerde editie met twee CD’s). Een wereld ging voor me open toen ik erachter kwam dat er zoveel verschillende versies waren uitgebracht. Een gecensureerde en niet gecensureerde versie, DVD met extra materiaal (vergeet niet dat in 1999 de DVD met 5.1 geluid en verschillende cameraposities een luxe was!). Daarna volgde al snel de eerste singles van Rammstein. Hopelijk kan ik alle versies van Live Aus Berlin ooit nog aan mijn collectie toevoegen. Omdat mijn collectie op een gegeven moment zo groot werd ben ik alles goed gaan bijhouden. Inmiddels heb ik bijvoorbeeld 956 geluidsdragers (CD, DVD, LP et cetera), 52 items van textiel (T-shirts, hoodies, mutsen et cetera) en 239 items zoals posters, kaarten, stickers en flyers.
Verzameling aan posters en kaarten – Eddy
Dave: Ik ben begonnen met verzamelen in 2007. In die tijd begon ik samen met een vriend winkels te bezoeken of internet af te struinen naar Rammstein-spullen, hoewel er nog niet veel te spenderen was aangezien ik nog gewoon op school zat destijds. Uiteindelijk kocht ik eerst wat standaard zaken zoals CD’s en DVD’s, waarna ik op een later moment voor de exclusievere sets ging zoals de ‘originele single collectie’, promo-singles van Seeman en Der Meister en importversies zoals de Australische variant van Asche Zu Asche.
Exclusieve singles van Rammstein uit de collectie van Dave
Een paar maanden geleden deden we een poll op onze Facebookpagina met de vraag wat het favoriete album van Rammstein van stemmers is (Zeit zat overigens niet bij de opties). Wat is jouw favoriet eigenlijk als je moet kiezen tot het meest recente Zeit?
Eddy: Ik kan moeilijk een favoriet noemen omdat iedere plaat geweldig is en op zijn eigen manier verhaalt over onderwerpen zoals liefde, haat, hebzucht en geweld. Door een favoriet te noemen lijkt het meteen alsof de rest van de albums veel minder goed is, wat naar mijn mening absoluut niet het geval is. Wel heeft Rammstein wat minder goede nummers gemaakt die niet in mijn dagelijkse afspeellijst zijn opgenomen.
Dave: Uit alle albums van de band een favoriet kiezen is gevoelsmatig hetzelfde als een vader die moet kiezen bij wie van zijn kinderen hij het meest voelt. Maar vooruit: dan kies ik voor Mutter omdat dat album een collectie van hits bevat inclusief Spieluhr. Dat nummer mag misschien iets minder bekend zijn, maar ik heb daar een sterke, emotionele herinnering aan die ik koester.
Verschillende versies van Mutter – Dave
En wat vind jij van Zeit, want ook daar lopen de meningen toch wel flink over uiteen zoals dat uiteraard vaker het geval is bij een nieuwe release van een grote band?
Eddy: Rammstein – of beter gezegd zanger Till Lindemann – is altijd erg poëtisch bezig geweest met zijn teksten, doorspekt met verborgen nuances. Zeit is zodoende ook vanuit verschillende manieren te interpreteren, afhankelijk van de persoon die ernaar luistert. Mensen roepen dat dit het laatste werk van de band zal zijn om uiteindelijk het vaarwel in te luiden. Maar goed, uiteindelijk werd dat na de release van Rammstein drie jaar geleden ook al geroepen. Ik geloof er niet in dat dit het laatste werk zal zijn en kijk reikhalzend uit naar de volgende stap die de heren nemen in de toekomst.
Dave: Voor mij projecteert Zeit perfect het gedurfde pad dat Rammstein vanaf de start heeft afgelegd. Het leert ons om elk leuk en minder leuk moment van het leven te omarmen omdat alles wat bijdraagt aan het pad des levens. Daarover gesproken, het afsluitende Adieu is een mooi ijkpunt van wat Rammstein anno 2023 heeft bereikt, namelijk muzikale geschiedenis geschreven.
De kast vol met Rammstein spullen – Dave
Wat ik heel bijzonder vind is het feit dat de bands sinds de start in de originele line-up gebleven is. Waar denk jij dat die kracht zit?
Eddy: Veel bands starten met een aantal bandleden maar naar verloop van tijd beginnen zaken zoals verslaving, egoïsme, hebberigheid en ik vind zelfs een educatie een rol te spelen. Neem Guns N’ Roses als voorbeeld waarbij de ‘leider’ van de band niet respectvol naar zijn fans, bandleden en crew was. De groep kwam soms uren te laat in een niet zuivere toestand het podium op. Alle leden zijn een aantal keer vervangen, behalve de zanger. Uiteindelijk staat er een band op de planken die beter de naam hadden kunnen veranderen. Binnen Rammstein zijn respect, vertrouwen, het voeren van een dialoog en een onbreekbare vriendschap de reden dat het wél goed blijft gaan. Iedereen geeft elkaar ook de ruimte als individu, kijkend naar bijvoorbeeld de zij-projecten. Gitarist Paul Landers is mijn favoriet en ik denk dat dat voor veel fans het geval zal zijn. Een empathisch persoon die erg positief op het podium staat en richting zijn fans is. Volgens mij geniet hij oprecht van wat hij heeft bereikt en wat hij mag doen met Rammstein.
Gesigneerde versies van verschillende albums – Eddy
Dave: Het geheim daarvan zit denk ik in het feit dat de muziek altijd compact gebleven is ondanks alle mooie boodschappen die het bevat én dat alle bandleden respect hebben voor de gemaakte muziek en elkaar. Daarnaast kunnen we niet om het feit heen dat zowel op album als live alles zo ontzettend professioneel is. Niets dan respect voor alles wat men ieder album weer weet neer te zetten!
Kun je wat mooie herinneringen van concerten met ons delen? Wanneer zag Rammstein voor het eerst live bijvoorbeeld?
Eddy: De eerste keer was in 1999 tijdens het voorprogramma van Kiss ten tijde van Psycho Circus, toen de tour hier langs Latijns-Amerika kwam. Hoewel Rammstein toch nog lang niet zo’n visueel spektakel was als dat het nu is, was het toen al fraaier om te zien dan Kiss zelf. Sindien heb ik iedere show van de Duitsers gezien in Mexico (twee keer 2001, twee keer 2010, twee keer 2011, 2016, 2018, 2019 en met Lindemann 2019 en 2020). In 2011 zag ik Rammstein ook in Duitsland zelf en vorig jaar nog eenmaal in Frankrijk. Het beste concert dat ik nooit zal vergeten was op 23 juli 2016 tijdens Hell & Heaven Metal Fest in Mexico. Meer dan honderdduizend bezoekers met vijf podia en Rammstein als headliner. Het was ook de eerste keer dat ik echt vooraan stond, hoewel ik daar ook heel wat uren te vroeg heb gestaan om te zorgen dat ik die geweldige positie had. Uiteindelijk was alles het meer dan waard!
Dave: In Italië heb ik Rammstein nu twee keer live gezien en beide bezoeken voelde erg intens. Mijn eerste concert was in Bologna (2013) en daarbij werden erg veel nummers gespeeld die ik geweldig vind zoals Feuer Frei en Weiner Blut. Joe Letz was ook een gaaf en spectaculair voorprogramma toen trouwens. Het tweede concert was in het stadion van Turijn (2022) met de show van 2020 die uiteraard door COVID-19 werd verschoven: echt een imposante en majestueuze show. Helaas heb ik het gezelschap nog niet in het buitenland kunnen bewonderen en gaat dat in de toekomst veranderen!
Herinneringen aan de concerten – Dave
Rammstein heeft ook wat mooie DVD’s uitgebracht natuurlijk. Welke geniet jouw voorkeur: Live Aus Berlin, Völkerball of Paris?
Eddy: Live Aus Berlin, zeker weten! Ik vind het camerawerk fantastisch. Als ik die DVD thuis op de Dolby aan zet hoor je het publiek haast afzonderlijk van de band, zo fijn en gedetailleerd, iets wat je bij de andere DVD’s niet zal horen. Sterker nog, bij beide hoor je dat alles in één geluidsmix gegoten is. Live Aus Berlin is heerlijk naturel. Völkerball is niet slecht maar er zitten wat fouten in zoals Paul die tijdens Links juist de verkeerde kant op loopt, terwijl toetsenist Flake tijdens de intro ook niet vlekkeloos speelt. Het podium lijkt daar ook klein, hoewel dat niet het geval was. Zo komt het over althans. Tijdens Paris word ik haast duizelig bij het kijken. Zeker geen slechte registratie, maar het camerawerk schiet werkelijk van links naar rechts. Niet genoemd hier trouwens, maar In Amerika is mijn tweede favoriet! Zeker het moment dat de muur gebroken word voordat Rammlied start, herinnert aan de mooie live momenten.
(Gesigneerde) boeken, posters, CD’s, vinyl en… Eddy!
Dave: Dan kies ik vooral voor sentimentele waarde voor Völkerball. Die DVD kocht ik namelijk met mijn vader in een platenwinkel en ik weet nog dat ik die op zomerse avond keek met hem samen. Die DVD bevat ook nog wat andere versies van Los, Stein Um Stein, Reise, Reise en Sehnsucht: erg gaaf! Ik kijk al deze optredens die zijn uitgebracht ook nog regelmatig terug overigens, want in dat opzicht hecht ik wel waarde aan de vastlegging van deze optredens en de nostalgie daarbij.
We duiken uiteraard nog wel even in je collectie. Wil je wat fraaie items extra uit- en toelichten?
Eddy: Ik heb verschillende items in mijn collectie die me dierbaar zijn uiteraard, hoewel ze lang niet allen even uniek zijn. De totale collectie bestaat uit 1.653 dingen van het gezelschap. Allereerst de gesigneerde poster. Rammstein kwam naar het radiostation Radio Orbita 105.7FM in Mexico City tijdens hun eerste bezoek aan ons land. Ik stond bij de deuren van het radiostation te wachten om één van deze posters te kunnen bemachtigen.
Op deze foto zien jullie ook nog knalerwten die tijdens het concert van 27 September 1996 in Treptegg Arena in Berlijn werden uitgedeeld aan wat mensen. Dat concert is nog opgenomen op VHS en getiteld 100 Jahre Rammstein. Het concert werd gesponserd door de sigaarfabriek NIL en de dansers hebben datzelfde logo. Het Mutter-promoalbum bevat ook alle handtekeningen van de bandleden en is gelimiteerd tot tweehonderd stuks. Deze CD werd gebruikt als promotiemateriaal van het album in Mexico en werd tijdens een exclusief evenement waarbij een kleine groep fans aanwezig mocht zijn verkocht. Hoewel het lang als onofficieel en bootleg op internet stond, heeft Universal Music Mexico het inmiddels als officieel materiaal vrijgegeven.
Als laatst nog de helm met alle handtekeningen. Dit is één van de helmen die Flake droeg tijdens de Liebe Ist Für Alle Da-tour. Tijdens de release van het compilatiealbum Made In Germany organiseerde de muziekwinkel Mixup een loterij met als prijs deze helm. Als je het album kocht en de vragen beantwoorde via internet, dan maakte je kans. Ik was één van de gelukkige onder de vijftienduizend deelnemers!
Dave: Mijn meest bijzonder item is toch wel de Amerika-vlag die ik al jaren zocht en uiteindelijk wist te winnen op een avond voor het concert. Dan is daar ook nog de vinylversie van Liebe Ist Für Alle Da-single Waidsmann Heil (links op de foto hieronder) die in een oplage van driehoderd stuks verschenen is en die ik met wat geluk en een goede prijs kon kopen toen ik drie jaar geleden terugkeerde van mijn werk. Niet alleen het gelimiteerde trekt mij daarin, maar ook het artwork en de verpakking. Tenslotte is de rode editie van Mutter (de Univeral Music Archive tourversie) me dierbaar. Geen van allen zou ik overigens van de hand doen aangezien alle items me aan een fase in mijn leven doen herinneren.
De drie items die Dave in zijn antwoord toelicht
Wat mooi om allemaal weer te zien en te lezen. Ik wil afsluiten met de vraag wat er op jullie Rammstein-bucketlist staat?
Eddy: Dat Rammstein lekker doorgaat met het geven van de spectaculaire optredens. Paul zei ooit in een interview: ‘Als er ook maar één iemand in het publiek staat die vindt dat wij geweldig zijn, dan moeten we er vol voor gaan!’. Hopelijk blijft de band ook op album creatief en vervalt men niet in iets repetitiefs. Ik hoop dat de voorgaande albums ooit nog eens in jewelcase én slim jewelcase worden gereleased. Dat werk is wel allemaal standaard uitgekomen op een digipak, maar die oplages waren ooit juist de exclusieve (gelimiteerde) versies.
Dave: Voor wat betreft mijn eigen verzameling hoop ik me meer te kunnen richten op al het vinyl dat beschikbaar is. Ook op CD ben ik nog naar enkele versies opzoek overigens. Hopelijk kunnen we tijdens het volgende concert weer genieten van wat nieuwere nummers, afkomstig van Rammstein en Zeit!