Headlines

Een internationaal collectief met bandleden afkomstig uit Oekraïne, Nieuw-Zeeland, Argentinië en Zuid-Afrika. Deze vier heren noemen zich Nastergal. Dit Solitude, een EP, is hun eerste boreling gemaakt uit zaad afkomstig uit vier werelddelen. De heren hebben elk hun sporen al wel verdiend, doch niet in bands die mij zo direct iets zeggen. Neem nu Mjöllnir of SIN.thetic, toch niet direct groepen die de bel doen afgaan laat staan de klok doen luiden. Deze viertrack EP brengt de heren die in bovenstaande projecten, op één of andere manier al met elkaar samenwerkten, terug bij elkaar.Lees verder ›

“Sting would be another person who’s a hero. The music he’s created over the years, I don’t really listen to it, but the fact that he’s making it, I respect that.” Een quote van het personage Hansel, in de geniale comedyfilm Zoolander uit 2001. Het lijkt een totaal debiele uitspraak, maar 21 jaar later is het exact hoe ik tegen Udo Dirkschneider aankijk. Als ik de man op een festival zie kijk ik uit eenzelfde soort nieuwsgierigheid zoals er vroeger bij rariteitenshows naar de vrouw met de baard of de koe met twee hoofden werd gekeken. Maar ondertussen staat die zingende drilboor er toch maar mooi, met zijn zeventig jaar en een carrière van meer dan vijf decennia. En daarvoor rest niets dan respect.Lees verder ›

Heerlijk toch: Franse black metal op zijn best! Ruim twee jaar na het magnifieke Fin De Règne, vier jaar na de split met Bâ'a en Verfallen en vijf jaar na het debuutalbum Serpentine, zijn de vier heren van Hyrgal terug! Dit zelfgetitelde album verzamelt opnieuw zeven zwarte parels. Het zijn hun landgenoten van Les Acteurs De L'Ombre Productions die ook nu verantwoordelijk zijn voor het uitbrengen van dit bijzondere plaatje. De black metal van Hyrgal lijkt bij momenten soms wat rommelig te klinken, maar niks is minder waar. Het is goed uitgedacht en groezelig geproduceerd zwart metaal van de bovenste plank.Lees verder ›

Wat krijgen we nu? Toch nog een extra deel in de V-trilogie van The Monolith Deathcult? Neen. Gitarist/zanger Michiel Dekker kondigde het al aan in de uitgebreide mailwisseling die we vorig jaar met hem hadden: V4 - Verbittering (met als ondertitel The Dogma of the Unholy Trinity Unfolds) is de drie voorgaande albums verzameld op één uitgave omdat de individuele albums niet meer gemaakt worden.Lees verder ›

Als we grindcore en Spanje in één adem noemen, denken we aan Haemorrhage, Gruesome Stuff Relish en Machetazo. Omdat aan de samenwerking binnen de laatstgenoemde band sinds 2014 een eind gekomen is, besloot (bas-)gitarist Robert Bustabad om zijn voorliefde voor een gezonde, dagelijkse dosis pleurisherrie niet te begraven, maar een creatieve, nieuwe impuls te geven. Aangezien Ruinas als tweemansband ook grindcore met invloeden uit death metal maakt, mogen we het creatieve overigens gewoon weglaten.Lees verder ›

Het lijstje aan niches in de metalwereld heeft er in het afgelopen decennium een stortvloed bijgekregen. Om er maar een paar te noemen: alien deathcore, blackgaze, deathgaze, kawaii metal, nedal … en laten we dream thrash ook niet vergeten. Dream thrash? Ja, een term die in 2012 in het leven werd geroepen door de thrashmetalband Eliminator en door hen werd omschreven als shoegaze en new wave invloeden, gecombineerd met thrash metal. Toen het Amerikaanse Astronoid in 2016 het debuutalbum Air uitbracht, plakte platenmaatschappij Blood Music de term op de muziek van het uit Massachusetts afkomstige vijftal. Het kwintet is inmiddels een viertal geworden en zes jaar na het debuut zijn we inmiddels aanbeland bij album nummer drie, dat uitgebracht wordt door Century Media: Radiant Bloom.Lees verder ›

Nee joh, staat de nieuwe Decapitated gewoon nog onbezoedeld in de promolijst te pronken! Als een achtergelaten rashond in een smoezelig asiel, die geduldig zit te wachten tot iemand hem uit zijn lijden komt verlossen en meeneemt naar een nieuw, warm thuis. Al kunnen we dat lijden in dit geval vervangen door genieten natuurlijk. Ach, we hebben hem vast over het hoofd gezien. Erg vergevingsgezind is dit Poolse gezelschap echter niet. We worden er namelijk met kop en haren bijgetrokken en zonder pardon onder de guillotine gesmeten.Lees verder ›

Ongeveer één jaar geleden kwam het debuut van deze Zweden uit in de vorm van een EP, Awakening. Vendetta records bleek de platenboer van dienst, een platenboer die nu ook in staat voor het uitbrengen van de eerste volledige plaat van deze Zweedse blackmetalformatie Scitalis. Het is dus een nog vrij verse band als je dat zo mag schrijven, nochtans is hetgeen dit drietal brengt toch heel erg belegen te noemen. De productie staat als een huis. Hiervoor is blijkbaar Max Malmer verantwoordelijk, een heerschap dat niet direct een belletje bij me doet rinkelen.Lees verder ›

Als tussendoortje tussen twee albums komt Mournful Congregation met de EP The Exuviae Of Gods - Part I. Hoewel, een tussendoortje? Dit lekkers duurt een goede 37 minuten, gespreid over drie nummers. Mournful Congregation ten voeten uit dus!Lees verder ›

De sociëteit voor symfonische death zag vorige maand Septicflesh weer een sterk album uitbrengen, terwijl de bond voor black het buitenaards goede Blut Aus Nord donker zag fonkelen. Het techdeathgenre antwoordt nu door snel een van de meer gerenommeerde namen naar voren te schuiven. Het Amerikaanse Origin viert begin juli immers alweer zijn 25e verjaardag en laat met dit Chaosmos zijn achtste album op de wereld los. Dat die wereld dan niet helemaal nietsvermoedend meer is, mag duidelijk zijn. Toch is de plaat bruut en spannend genoeg om haar voor even in de greep te nemen. Dan hebben we dat maar vast verklapt.Lees verder ›

Bij Zware Metalen zijn we niet vies van lange bandnamen. Dat is maar goed ook, want anders was The John Denver Airport Conspiracy natuurlijk nooit door de keuring gekomen. Deze Canadese band ontleent haar naam aan een reeks complottheorieën die er over deze luchthaven bestaan. Mocht u even in dit konijnenhol willen duiken, dan is dit een goed startpunt. Vandaag leggen we de complotten echter even naast ons neer, en richten we ons op het psychedelsche debuutalbum van deze band: Something’s Gotta Give.Lees verder ›

Leuk, leuk, leuk! Zo gauw ik dit schijfje aanzet en de muziek uit de speakers klettert beginnen mijn vingers te trommelen, mijn voeten te trappelen en mijn hoofd op en neer te deinen. Crystal Throne, vier mannen uit Frankrijk, maken ontzettend aanstekelijke, vintage heavy en power metal, waarbij het enthousiasme er vanaf spat! Denk aan het oude werk van Helloween en Queensryche. Dus verwacht goed in elkaar zittende, melodieuze metal met een zanger die daadwerkelijk in staat is om met zijn stem die kristallen stoel te laten versplinteren.  Lees verder ›

Wel, wel, wel, wat hebben we hier? Een nieuwe Eternal Solstice? De opvolger van Remnants of Immortality uit alweer 2015? Nee. Dit titelloze album bevat de tracks die in 2018 op de EP Inner Sadist en een jaar later op de EP Delusional stonden, aangevuld met opnieuw opgenomen versies van de nummers die in 2011 op de split met Decrepitaph en in 2013 op de split met Pentacle verschenen. De tracks van de beide EP’s zijn geremasterd en het geheel is gerangschikt tot een album met werk dat nu voor het eerst op cd verkrijgbaar is, uitgebracht door Slowrunner Records.Lees verder ›