Headlines

Ah, de Heer Nedland brengt opnieuw een blackmetalplaat uit! Ditmaal onder de naam Black Void. Eerder liet hij zich al van zijn wat specialer rockachtige kant zien middels White Void dat Anti uitbracht, ook op Nuclear Blast Records. In alles lijkt dit Antithesis de tegenhanger te zijn van Anti. En is Black Void in alles de tegenhanger van White Void. Op zich niet vreemd. De heer Nedland deed vroeger, toen hij nog actief was in het magnifieke en excentrieke Solefald ook al wel wat vaker gekke dingen. Elkéén herinnert zich de geweldige platen Neonism met daarop het gestoorde CK II, Chanel n° 6 of Omnipolis of de opvolger uit 2001, Pills Against The Ageless Ills. Daarop staan het nog gestoordere Fuck Talks of Pornographer Cain. Heerlijk! Tegenwoordig klust de heer Nedland al langer bij. Hij doet dit in Borknagar, zoals jullie allen wel weten. We kunnen nog wat uitwijden over de huidige line-up en over de gastvocalen van Sakis Tolis en Hoest, maar dat gaan we niet doen. Misschien nog goed even te vermelden dat het niet echt een zuivere blackmetalplaat geworden is. Verbaast het je? Er schemeren nu en dan wat punkachtige en experimentelere vibes door.Lees verder ›

Er is mij weinig bekend over Villaintropist. Behalve dat de oprichter, Jesper Nibbelink, eerder de bas bespeelde bij Degenerate en dat de band Leiden aanhaalt als thuisbasis is de informatie omtrent de band  op zijn minst nogal karig te noemen. Maar eens kijken wat de EP Black Blood ons muzikaal te bieden heeft dan.Lees verder ›

Niet zo heel lang geleden (net iets meer dan een halfjaar om precies te zijn) schreef ik nog wat aardige woorden bij de vorige langspeler van deze Chileense éénmansformatie, die de naam Rise to the Sky met zich meedraagt. Gelukkig is er aan de werkethiek niks veranderd en vinden…Lees verder ›

Demonical en ik, we komen goed overeen. Onze geschiedenis begon in 2011, met het beestig lekkere Boss HM-2-album Death Infernal, waarin Dismember, Grave en Entombed aangelegd werden met Hypocrisy, Amon Amarth, At The Gates en soortgelijke Zweedse stoere deathmetalbands. Je leest het hier na. Vooral het nummer March for…Lees verder ›

De Deense verbastering van Disney’s Belle en het Beest laat weer van zich horen. De schoonheid laten we overigens achterwege. We krijgen alleen het beest (al schuilt daar dan juist weer de schoonheid in). Iets meer dan een jaar geleden schreef ik al lovende woorden over de laatste langspeler van dit stel jonge honden.Lees verder ›

Eerste album van het Franse Dawohl, jawel, een band die al bestaat sinds 2009 en nu pas zijn debuutlangspeler uitbrengt. Brutale death metal, blackened death metal, via Dolorem Records. Onbekende namen en bekende namen, met drummer Thomas Hennequin als meest bekende. Dit heerschap deed ooit dienst bij Aosoth en ook live bij Antaeus ontbrak hij niet. Dawohl dealt in hard.Lees verder ›

Ik schreef onlangs in een review dat het lijkt alsof nu-metal aan een revival bezig is. Dat dit niet altijd een positieve ontwikkeling hoeft te zijn bewijst het Spaanse Nukore. Ik was niet bekend met de band , ondanks dat Getting Lost alweer het vijfde album van de band is. Dat heeft ook een reden: de muziek. Want die is gewoon niet zo best.Lees verder ›

Sommige platen zijn zo anders dan je verwacht dat je even in je arm moet knijpen. Mosaic is een band uit Thüringen in Duitsland en maakt, ja wat eigenlijk? Heimatspuk is volgens de band post-apocalyptisch, geënt op tradities en folklore uit Thüringen. Het is de opvolger van het album Secret Ambrosian Fire wat positief werd ontvangen, maar slechts voor een beperkt publiek geschikt was.Lees verder ›

Ik had nog nooit van deze band gehoord, en bij het lezen van de bandnaam kreeg ik het gevoel te maken te hebben met een Zuid-Amerikaanse band. Maar het tegenovergestelde blijkt waar: Se, Josta Ei Puhuta komt uit Noord-Europa, Finland om precies te zijn. Dus visioenen van rond klotsende sambabillen werden al snel weer vervangen door be-ijspegelde Vikingen. Maar wat betekent het dan?Lees verder ›

Elk team is zo sterk als zijn zwakste speler. Dat geldt voor sport maar aangezien een band ook een team van spelers is, kun je dit gezegde ook in de muziek toepassen. En ik denk dat ik deze recensie ook het beste aan de hand hiervan kan beschrijven.  Lees verder ›

Yes, weer een moeilijk obscuur bandje gevonden dat met zijn enthousiasme gelijk vlinders losmaakt! Cult of the Night is een Australisch gezelschap dat we diep in de ondergrond tegenkomen, daar waar je ook de speedosaurus kuntterugvinden. Dance of the Witches is een in eigen beheer uitgegeven EP en bevat occulte black/speed metal, inclusief gilletjes. Deze is voor de liefhebbers van de klassieke Zware Metalen.Lees verder ›

Opnieuw een release van Inferna Profundus Records. Dit Litouwse label heeft een zomeroffensief klaar staan. Rond 1 juli van dit gezegende jaar zullen we geconfronteerd worden met heel wat ruwe, rauwe ondergrond blackmetalwerkstukken op vinyl, waarvan ik er een hele hoop van een review voorzag. Je zoekt best naar albumreviews betreffende het laatste werk van bands als Jure Grando, Abyssal Temple, Trembling Void en Forbidden Tomb als de ruwheid en botheid van black metal je wel aanspreekt. Deze laatste band bracht ook al een split uit met de op deze The Astounding Proliferation Of Rites aanwezige Indonesische band, Nansarunai. Ditmaal worden de Aziaten vergezeld van Wampyric Rites uit Chili. Een band die deel uitmaakt van de Pure Raw Underground Black Metal Plague Circle. De Chilenen leveren de eerste vier nummers aan, terwijl Nansarunai de laatste drie voor zijn rekening neemt.Lees verder ›

Dankzij het zomeroffensief van het Litouwse Inferna Profundus Records maken we ditmaal kennis met het Indonesische Jure Grando. Ook hun Archaic Moon Mysticism komt via dit platenlabel uit op vinyl en dit, hoe kan het ook anders, net voor de zomer. Ik schrijf "ook", omdat gelijktijdig een heel arsenaal aan ijskoude blackmetalplaten je zomer komt verknallen. Denk aan Forbidden Tomb/Nansarunai, Abyssal Temple, Trembling Void of Fonsadera. Ik verwijs naar de respectievelijke reviews voor wat meer achtergrond bij deze platen. Elk één van deze releases zijn zo misselijkmakend en laten je opnieuw kennismaken met de echte ondergrond black metal. Zo ook deze release van Jure Grando.Lees verder ›