Headlines

In 2020 schreef ik mijn buitengewoon enthousiaste recensie over Oceans of Slumber. Het album dat de naam van de band draagt, laat eens te meer horen waartoe hij in staat is. Een onoplosbare identiteitscrisis die mij en vele luisteraars met smart vervulden. Het was dan ook even schrikken toen ik las dat het nieuwe album Starlight and Ash zich volledig op een stijl toelegt, die door de band gedefinieerd wordt als New Southern Gothic. Komt hiermee een einde aan de wilde mengeling van stijlen, waarbij de heren en dame zo goed gedijen? Enigszins sceptisch begin ik aan mijn eerste luisterbeurten.Lees verder ›

Het Portugese Signal Rexlabel brengt al sinds 2007 ultrabrutale en putsmerige blackmetalwerkjes uit. Deze debuutplaat, Magtens Evangelium, van het Deense Grigorien, is daar één van. In 2007 kwam Grigorien al wel met zijn eerste demo, maar het duurde dus een hele poos eer de drie heren afdoende geschikt materiaal hadden geschreven voor dat eerste album. Misschien speelt het ook wel een rol dat de bandleden actief zijn in ander ondergronds geweld zoals daar bijvoorbeeld zijn: Ligfaerd en Witchcult.Lees verder ›

Dit olijke viertal, Fall And Resist, komt uit Ballarat/Geelong, Victoria en dan zitten we in Australië. De heren brengen een EP uit in eigen beheer met de titel Darkness Of Now, die de opvolger is van de debuutplaat, Fading Cinders. Een plaat die mij en waarschijnlijk nog wat anderen, toch helemaal ontgaan is. De heren spelen al sinds 2016 melodische death-metal en dit in de stijl van, hou je vast, At The Gates en Dark Tranquility. Ergens komen er ook nog wat August Burns Red invloeden voorbij volgens de promojongens. Dan heb je mijn aandacht toch gevangen. Want naast een fan van alles wat zwartgeblakerd metaal is, heb ik ook een hart dat sneller klopt voor goed uitgevoerde melodische death-metal met een knipoog naar de oude Scandinavische Goden waar ik nog mee opgegroeid ben vroeg in de jaren '90.Lees verder ›

Stof je drinkhoorn maar weer af en zet je baard in de wax. Dertig jaar na de oprichting in Tumba komt Amon Amarth terug met donderende death metal geïnspireerd door de geschiedenis, cultuur en folklore van de Vikings. Hail Odin! De pandemie heeft zó lang geduurd dat Amon Amarth geen zin had om met een relatief oud album (Berserker, 2019) te toeren. Dan maar zorgen voor nieuw werk om de wereld mee in te trekken. Enter The Great Heathen Army: het twaalfde studioalbum van de gekroonde melodic deathmetallers uit Zweden.Lees verder ›

Soms valt er bij het beluisteren van een band niet te ontkomen aan een vergelijking te maken met andere bands. Overkomsten zijn dan zo duidelijk, dat je niet anders kunt één of meerdere bands als invloed te noemen. Op zich geen enkel probleem natuurlijk; door een vergelijking te maken heeft menig lezer snel een beeld van het gebodene. Het nadeel is wellicht dat er snel geroepen zal worden, dat het ontbreekt aan originaliteit.Lees verder ›

Als ik je vraag om een thrashband uit New York te noemen zal je ongetwijfeld als eerste Anthrax noemen. Er is echter nog een band. Eentje die met World Circus en Think This twee aanzienlijke bijdragen aan de thrashmetalgeschiedenis heeft geleverd. Naam van die band is Toxik en vijf jaar na de EP Breaking Clas$ is er nu Dis Morta. Het eerste album met Ron Iglesias op zang. De band zelf bestempelt dit als zijn meest zware release ooit.Lees verder ›

Bergen in Noorwegen staat bekend om zijn black metal. Maar wist u dat er ook punkbands vandaan komen? Blood Command is zo'n band. Praise Armageddonism is album nummer vier sinds oprichtingsjaar 2008. Tot dusver ging bij mij geen belletje rinkelen. De band wil zelf de luisteraars van Kvelertak en Turbonegro verleiden. Eens kijken hoe deze partij de poppy stadionpunk aan de man brengt.Lees verder ›

Beste lezer, we gaan nu al een tijdje met elkaar om. Het wordt tijd dat we elkaar wat beter leren kennen. Dat is wellicht enigszins eenzijdig op deze wijze (wees overigens vrij om te reageren onderaan de pagina), maar ik zal in ieder geval wat meer over mezelf vertellen. Ik houd van taal. En dan het liefst alles buiten de Nederlandse bewoordingen. Afgaand op de bandnaam voor deze recensie, waarbij vooral de trema een instinker is, had ik de verwachting wellicht met een Finse band te maken te hebben. Het Finse woord vëlla betekent ook nog eens broer, net als in het Albanees overigens, maar dat terzijde. Daar hebben we in dit geval een broertje dood aan, aangezien het Vëlla dat we vandaag bespreken uit Portugal afkomstig is. Volgens een bepaald gratis online vertaalprogramma vertaalt zich dat in het Portugees naar het woord ''zien''. Laten we het eerst maar eens gaan horen dan. Laat de trema trouwens weg en het woord betekent ineens kaars in het Portugees (wederom volgens hetzelfde vertaalprogramma). Oké, we dwalen af. Tijd om naar de muziek te gaan!Lees verder ›

Onder de schaduw van de Taag gebeuren er allerlei spookachtige dingen. Tenminste, als we het brein achter het eenmansproject La Sombra Del Tejo moeten geloven. De bandnaam betekent namelijk letterlijk ‘De Schaduw van de Taag’, en de teksten gaan over Spaanse volksverhalen.Lees verder ›

Ruim 65 minuten kun je luisteren naar de symfonische death/doom metal die je mag verwachten van Otto Salonen en kornuiten. De titel van het album is heel logisch gekozen. De band heeft officieel in 2010 een hiatus ingesteld en daar zijn ze in 2020 weer uitgekomen. Decade of Silence lag dus min of meer voor de hand. Er is bijzonder veel variatie te horen op deze schijf. Het symfonische aspect loopt als een rode draad door de muziek, maar verder wordt er afgewisseld van Funeral doom tot melodische death metal.Lees verder ›

As Infinite Shadows Of The Nightsky is de opvolger voor The Ancient Spells Of The Past van het Finse éénmansbedrijf Korpituli. De heer S. Korpituli, ook onder andere actief in Iku-Turso, doet net als op de vorige plaat gewoon al het werk. Gemakkelijk toch. Dan ben je je eigen baas en moet je ook aan niemand enige verantwoording afleggen. Handig, hop en klaar. De black metal van deze Finse heer laat zich definiëren als mid-tempo black metal met een atmosferische insteek, zo beschreef ik het toch in de review van de vorige plaat.Lees verder ›

Gitarist Bram Bijlhout was tussen 2007 en 2014 lid van de Rotterdamse doomband Officium Triste en speelde mee op het heerlijke Mors Viri uit 2013. Na het afscheid van zijn mede-treurwilgen bleef het bloed in zijn aderen langzaam stromen en besloot hij zelf een doomband op te zetten onder de toch wat oppervlakkige naam Structure. De titelloze debuut-EP is nu op tape verschenen via Brutal Insanity Records en Bijlhout heeft er alle instrumenten zelf voor ingespeeld. Voor de zang schakelde hij evenwel een oude bekende in. Ene Pim Blankenstein, ook bekend als zanger van… Officium Triste.Lees verder ›

Een pandemie en een invasie mogen de release van dit vijfde album van de Oekraïense band Majesty Of Revival dan vertraagd hebben, maar nu is het er dan toch! Dat gezegd hebbende wil ik direct de wereldse beslommeringen achter ons laten en de magische wereld van de muziek van Pinnacle binnen treden. Progressieve heavy- en power metal met soms een vleugje groovy en funky metalcore er doorheen verweven.Lees verder ›

Svar is net als Brzask of KŁY een kleine speler in Pools blackmetalland. De grote spelers uit dat Middden-Europese land, ga ik niet opnieuw opnoemen. Ieder van jullie weet wie ik bedoel. Svar is de band van alleskunner Kamil Bolesta, een heerschap uit Krakow dat met Under A Sky Full Of Thunder een opvolger, een EP alweer, klaar heeft. Ook nu hoop en al 25 minuten typisch Pools blackmetalgeweld. De vorige EP Behind The Veil kon ik wel smaken.Lees verder ›

Als kind had ik een buurvrouw die Trees heette. Nooit geweten dat ze oneindig was. Oké, ik weet: humor en black metal hebben weinig gemeen (of het moet de kleur zwart zijn) maar ik kon het niet laten. Voor de rest zal ik serieus blijven. Ene M. uit Polen doet dat met Gorigha namelijk ook. Ergens tussen 2020 en 2021 nam hij dit debuut in zijn eentje op. M. speelt alle instrumenten dus zelf, behalve de drums want die komen uit de computer.Lees verder ›

Cocktails zijn in deze zomerdagen extra lekker en dus zal de deathmetalcocktail die Vagus op Sulfurous geshaket heeft er ook wel ingaan. Hoewel de relatief nieuwe Zweedse formatie onder de technische tak van de de dode metaalbom zou liggen, balanceert het vijftal die met enkele vruchten uit andere subdivisies. Lees verder ›