Headlines

Dat brengt ons dan vandaag de dag op de Poolse éénmansband Moonthoth, al moet ik er gelijk aan toevoegen dat dit niet volledig accuraat is. Voor het album Uroczysko heeft de heer Nocturnal namelijk de hulp ingeroepen van Mateusz Sibila. Hij hoeft "slechts" de vocalen voor zijn rekening te nemen, want alle instrumenten worden door Nocturnal bespeeld. Bepaald geen sinecure, want het blijft hier niet beperkt tot het gebruikelijke metalinstrumentarium.Lees verder ›

Opnieuw een smerig, ranzig vuil schijfje dat afkomstig is van Iron Fist Productions. Heerlijk toch als het dan ook nog eens met de conventionele post helemaal uit Zweden komt met een handgeschreven briefje, daar hou ik wel van! Ditmaal gaat het om het eerste album van Bafomet, F.O.A.D.I.F. getiteld. De band is een driekoppige formatie met als uitvalsbasis Japan, als ik goed ben geïnformeerd. De heren brengen black metal met een infuus aan heavy en speed metal met daar bovenop gespoten een krokant laagje (na indrogen wel te verstaan) punk.Lees verder ›

'Voor fans van At The Gates, Morbid Angel, Death, Dark Tranquility en dergelijke', zo lees ik in de promo. Het betreft het tweede album van het uit België afkomstige Mordkaul: Feeding The Machine - Part 1. Nu kan het met de genoemde referenties nog steeds alle kanten op, want het geluid van Morbid Angel en Dark Tranquility ligt in mijn gehoor toch wel redelijk ver uit elkaar. Krijgen we hier te maken met de meer Zweedse melodische aanpak, voorzien van de nodige kettingzaagriffs of toch een wat meer compromisloze aanpak met heel veel dubbel baswerk en droge putgrunts?Lees verder ›

Deze Noorse heren van Tulus zijn ons natuurlijk niet onbekend. Fandens Kall is dan wel weer hun zevende volledige album, de heren, afkomstig uit Nittedal, bestaan al sinds mensenheugenis. Dat wil gewoon zeggen dat ergens in 1991 besloten werd een band te beginnen. De drie heren die Tulus vormen, spelen ook nog altijd in het machtige Khold. De black metal van Tulus kenmerkt zich door agressie te combineren met een zekere groove en een thrashy laagje. Je weet dat in 2007 een interview met zanger/gitarist Blodstrup ons leerde dat de heren zelf vinden dat ze hard rock spelen. Nu, als het beestje maar een naam heeft, we gaan niet zeiken of miepen.Lees verder ›

Black metal met een atmosferische rand en een depressieve ondertoon uit Zuid-Amerika, Chili om precies te zijn. Via Meuse Music komt Hating Life: de tweede langspeler van de éénmansband van de heer Catalán, Winds Of Tragedy. Een vrolijke frans is deze kerel niet als je naar de songtitels kijkt. Op voorhand biedt de jongeman me de indruk liever niet geboren te zijn en hij geeft dit ook grif toe. In het begeleidend schrijven lees ik dat deze brave man dit album heeft geschreven op een moment dat hij op het diepste punt ooit zat. Moeilijk. Je dient dan toch wat vertier te zoeken, vind ik persoonlijk. Misschien valt er in deze context wel iets met de jongedame op de hoes af te spreken, maar goed. Hier telt enkel de muzikale mening.Lees verder ›

Het eerste wat me opvalt aan Adeus van Indignu is de spuuglelijke hoes. Het is zo’n typisch Portugees tegeltje (Azulejos). Maar het ziet eruit alsof de ontwerper van de stadshaard in Enschede nog wat overschotjes had en dat op een lp heeft gekwakt. Normaal gesproken vind ik het artwork op de platen van Dunk!Records fraai verpakt, maar dit is niet zo mijn ding. Afijn, het draait om de muziek.Lees verder ›

Technische death metal is een subgenre waar ik een absolute haat-liefdeverhouding mee heb. De invulling ervan kan zo kleurrijk, gevarieerd, uitdagend en betoverend mooi zijn. Maar net zo makkelijk kent het een inkleuring die nog wel eens (te) overweldigend en/of steriel overkomt, doordat complexiteit, polyritmiek en technische vaardigheid de vrije hand krijgen en er vergeten wordt dit te vertalen naar interessante nummers vol samenhang. Als die vertaalslag naar goede composities niet gemaakt kan worden, is dat min of meer een garantie dat mijn interesse tot het nulpunt daalt.Lees verder ›

Longing For A New Dawn is de tweede EP van het Poolse Mardom. Een blackmetalband welteverstaan. Of de eerste EP de burelen van Zware Metalen heeft bereikt kan ik niet terugvinden, maar een recensie is er niet. Op het befaamde Metal Archives en uiteraard youtube is er wel wat terug te vinden en dat geeft dan genoeg aanleiding om de tweede telg van een recensie te voorzien nu deze wel in de Zware Lijst is geplaatst.Lees verder ›

Symfonische en fantasievolle powermetal met episch gedragen vrouwenzang, al dan niet in operastijl... Vroeger noemden we dat gewoon Nightwish maar tegenwoordig is dit een compleet genre op zich. Overal ter wereld zijn dit soort bands als kabouterhuisjes uit de grond geschoten. In Nederland hebben we Epica en Duitsland heb je Xandria. Maakt dat wat uit? Is dat erg? Nee, natuurlijk niet! Paddenstoelen heb je ook in alle soorten en maten. Je hebt heerlijke zwammen, andere zijn juist niet te vreten en sommigen zijn zelfs giftig! En van sommigen ga je compleet uit je plaat! Maar goed, over zwammen gesproken: terug naar de muziek en in het bijzonder het nieuwe album van Xandria. Want het heeft maar liefst zes jaar en vier muzikanten gekost alvorens The Wonders Still Awaiting op onze sprookjesachtige wereld wordt losgelaten.  Lees verder ›

Geoff Coran oftewel Dominus Wolnir is de man achter deze blackmetalband Primordial Serpent uit Winnipeg, Manitoba en dan zitten we inderdaad in Canada. De Canadese blackmetalscene ligt me, net als een aantal andere, nauw aan het hart. De typische ijskoude, penetrante vaak snelle en melodische black metal heeft wat raakvlakken met de Franse en Scandinavische scholen. Primordial Serpent is een band die in 2020 het levenslicht zag en intussen 24 releases op zijn conto heeft. Dit Adversary Of God is daarvan het zevende volwaardige album. Te bedenken dat dat de heer Coran dan ook nog eens actief is in Dojo Kobra en Kalameet, beiden voor mij onbekend. De man heeft precies tijd te over. Je kan je dan kritisch de vraag stellen of alles wat door deze brave man wordt gemaakt ook op plaat dient gezet te worden. Het antwoord volgt in luttele ogenblikken. Eerst nog even vermelden dat volgens de promojongens de black metal van deze Canadese band zou geschroeit zijn op de leest die andere bands zoals Darkthrone, Sargeist en Immortal ook al zouden gebruikt hebben.Lees verder ›

De laatste EP van Ob Nixilis uit Colorado Springs stamt uit 2021 en werd uitgebracht onder de naam Grimoire Of The Dead. Wellicht kan dit al enig idee geven in welke hoek we de muziek moeten plaatsen. In dit geval is het melodische deathblackmetal. De EP is volledig op youtube te beluisteren. De drieëntwintig minuten aan duister materiaal waarbij er vooral veel death metal te horen is, worden met de nodige melodische blackmetalriffs afgewisseld. Zodoende ontstaat er niet direct een uniek geluid, maar wel een EP die van hoog kwalitatief niveau is. Behalve effectief, is de band ook in staat om hier een eigen geluid te laten horen. Dat geeft voldoende aanleiding om nu Abhorred, het eerste volwaardige album, onder de loep te nemen.Lees verder ›

Dubbel zo vet, dubbel zo melancholisch, dubbel zo prachtig. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een troostvolle nieuwe plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het zwart omlijnde lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Celestial Rot van All Out War. MaartenO (favoriete genre: alles met core) en JoostC (favoriete genre: (metallic) hardcore) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Daar zijn ze weer hoor, de vier boefjes van Sanguisugabogg! Alsof ik een oude bekende ontmoet waarbij de verschijning op zichzelf alweer stiekem een glimlach op mijn gelaat tovert. Niet dat ik nou zo enthousiast was over Tortured Whole, de eerste volledige plaat van de Amerikanen die in 2021 verscheen via Century Media Records, maar toch. Bij mijn bevindingen hebben de heren terecht een dikke stinkmiddelvinger opgestoken natuurlijk, want in eigen land blubberen ze lekker door met flink wat optredens die goed en enthousiast onthaald worden.Lees verder ›

FVNERALS is een voor mij nog onbekende naam uit het dark doomgenre. De band heeft al een tweetal volwaardige albums op zijn naam. Let The Earth Be Silent is het derde album en als ik zo eens rondsnuffel op de homepage van de band en een aantal interviews teruglees, dan zou dit album duisterder en depressiever moeten klinken dan het eerder uitgebrachte werk. Misschien stap ik dan wel op precies het juiste moment in met mijn voorkeur voor een dergelijke sfeerzetting.Lees verder ›