De laatste EP van Ob Nixilis uit Colorado Springs stamt uit 2021 en werd uitgebracht onder de naam Grimoire Of The Dead. Wellicht kan dit al enig idee geven in welke hoek we de muziek moeten plaatsen. In dit geval is het melodische deathblackmetal. De EP is volledig op youtube te beluisteren. De drieëntwintig minuten aan duister materiaal waarbij er vooral veel death metal te horen is, worden met de nodige melodische blackmetalriffs afgewisseld. Zodoende ontstaat er niet direct een uniek geluid, maar wel een EP die van hoog kwalitatief niveau is. Behalve effectief, is de band ook in staat om hier een eigen geluid te laten horen. Dat geeft voldoende aanleiding om nu Abhorred, het eerste volwaardige album, onder de loep te nemen.
Er is geen spoor te bekennen van de eerder genoemde melodische blackmetalriffs die op de EP hoorbaar waren tijdens het eerste nummer Prolific Destitution. Hier is het vooral lompe, desondanks erg melodieuze, death metal. Er zit redelijk veel gruizige korrel op de grunt. De promo spreekt over abrasieve vocalen en dat is juist. De melodie blijft ook volwaardig intact wanneer we Discordian Epitaph tot ons nemen. Hakkende gitaarriffs die hun weg door de boxen vinden worden gecombineerd met afwisselende drumritmes.
Het is het derde nummer dat ons vrij snel weet te verrassen. Jeremy Cuchiara, die zowel zang als drumwerk voor zijn rekening neemt, blijkt met Manuel Moreno voor een goede afwisseling op vocaal gebied te kunnen zorgen. Met behulp van deze afwisseling klinken de korrelige gruntscreams niet al te monotoon en ontstaat er een mooie balans. Tel daarbij op dat de melodische gitaarriffs nog iets meer de diepte ingaan en naast ruig en vet ook dikwijls melancholisch afsteken. Het geheel krijgt een duister randje wanneer het speeltempo wat omlaag gaat. Interludium II dient als intermezzo om het tweede gedeelte van de plaat in te luiden. Met War Of The Burning Sands trekken de heren weer direct de trage brute deathmetalkaart à la Morbid Angel om zo bijtijds het tempo te versnellen. Er blijft net voldoende afwisseling intact, waar toch met name het melodieuze gitaarwerk voor verantwoordelijk is. Helaas gaat de korrelige grunt toch wat irriteren op dit moment en hopen we op wat meer afwisseling. Regelmatig komt het drumwerk niet helemaal volwaardig tot zijn recht en lijkt het vooral in de snelle stukken wat aan de rommelige kant. Of zou het komen omdat de drum wat achter in de mix ligt verscholen en het gitaarwerk juist heel prominent op de voorgrond?
Deathrite Shaman heeft gelukkig wel wat meer afwisseling op vocaal gebied. En ook de rest van het nummer geeft voldoende aanleiding om hier niet onverdeeld negatief over te zijn. We horen onder andere thrashend drumwerk, duidelijke blasts, originele melodieën en op het juiste moment vertragingen die haast een stuk doommetal door laten schemeren. Wel moeten de Amerikanen oppassen dat ze het niet gaan overdrijven, want opeens gaat het wel allemaal erg de steriele kant op. En dat is toch niet helemaal wat we verwachten van een kwaadaardige deathblackmetalband. Gelukkig is het van korte duur en horen we enkele smaakvolle screams die vervolgens weer doorgezet worden in het korrelige gebulder. Op basis hiervan hopen we dan toch dat Ob Nixilis het beste voor het laatst heeft bewaard, want er is nog één nummer te gaan voordat de veertig minuten alweer voorbij zijn.
Fated Ascendance vangt aan met rustig gitaarwerk, dat als snel wordt omgezet in het wat meer brute geweld. Melodische gitaarlijnen worden door het nummer heen uitgesponnen op dezelfde wijze als we tijdens de andere nummers hebben gehoord. Er komt iets meer scream op de voorgrond ter afwisseling. Ondanks dat blijf ik vaak het gevoel houden naar het minder gevaarlijke broertje van Dissection te luisteren.
Resumerend is dit geenszins een slechte plaat, maar zijn we toch ietwat teleurgesteld op basis van de eerdere EP luisterervaring. We missen dan met name de blackmetalelementen die op Grimoire Of The Dead het eigen geluid wisten te scheppen. Het geheel op de EP was ook vele malen dreigender, waarbij het stemgeluid ook wat meer in de muziek zelf opging. Dit was in mijn beleving op Abhorred ook mogelijk geweest en had dit debuutalbum absoluut prettiger voor de totaalbeleving gemaakt. Een gemiste kans dus. Als positief punt benoem ik het feit dat de band voldoende potentie en ideeën laat horen om een eigen geluid te laten horen. Ik prefereer in dat opzicht de wat tragere stukken, voor wat betreft de uitwerking en de samenstelling van het geheel moet Ob Nixilis nog eens goed luisteren naar voorganger Grimoire Of The Dead.
Score:
70/100
Label:
Reaping Scythe Records, 2023
Tracklisting:
- Prolific Destitution
- Discordian Epitaph
- Bloodletting
- Interludium II
- War of the Burning Sands
- Deathrite Shaman
- Fated Ascendance
Line-up:
- Joe Niski – Bas
- Jeremy Cuchiara – Drums, zang
- Manuel Moreno – Gitaren, achtergrondzang
- Matt Maio – Gitaren
Links: