Headlines

Slovenië is een land waar niet direct erg veel extreme bands vandaan komen als je het mij vraagt. Het kan en zal ook wel zo zijn dat ik er gewoon niet al te veel ken. Of toch? Srd, een erg goede blackmetalband die nog samenwerkte met Shining, niet te na gelaten dan. The Canyon Observer is echter andere koek. Het is een bijzonder speciaal en bont gezelschap. Hun muziek kan je evenmin als eenvoudig en simpel beschouwen. De heren en dames combineren verschillende stijlen. Ze mixen en mengen drone, noise, avant garde, black, harsh, free-jazz, math en waarschijnlijk vergeet ik nog een paar andere stijlen. Wat knap is: dit gehele album werd live opgenomen ergens in april 2022 in het Kamnik House of Culture. Wat ook knap is: een klassieke bandbezetting wordt aangevuld met een paar saxofonisten, cellisten maar ook met een extra drummer. Tja, krijg nou wat. Mijn interesse is gewekt. Nochtans ben ik niet zo voor het complexe in ons geliefde genre, maar af en toe zondigen kan geen kwaad.Lees verder ›

Oude vrouwtjes en knokelige heren hoor je het soms nog zeggen: “wisseling van spijs doet eten”. Onder dat credo ligt vandaag geen gitaarherrie op de speler, maar de ritualistische folktechno van Alkai. Met veelal traditioneel Baltische instrumenten brengen zij de luisteraar in diepe trance.Lees verder ›

Ja, buiten je comfortzone stappen is goed. Zeggen ze. Het zal wel. Hoe dan ook, via de laatste Dudsekop (lees je hier) kwam ik nog eens bij Genet Records terecht, waar ik sinds Facedown en Satanic Surfers niet meer was gepasseerd. Genet Records is vooral bekend van punk en hardcore inderdaad. H8000 en consoorten, met vegan verlangens en X-marks voor en na. De muziek ken ik vooral van live optredens, het kwam mijn voordeur nooit echt voorbij. De liefde was vooral platonisch. Het is echter nooit te laat om te exploreren, en waarom niet met Antagonist A.D uit Nieuw-Zeeland? Deze band is namelijk geen volbloed hardcoreband, er zit een heel groot aandeel ouderwetse metalcore aan vast. Dit is de vijfde plaat van de band, die sinds 2005 actief is.Lees verder ›

De beestjes die ongrijpbaar lijken. Experimentele, progressieve beestjes, we hebben er enigszins een zwak voor. Zustand Null staat gecategoriseerd als "Dissonant Progressive Death Black Metal" in onze redactielijst. Nou, als ik die genretypering tegen kom, dan heb je mij te pakken hoor. Ik wil dan wel eens weten hoe dissonant? Hoe progressief? En neigt het meer naar death of black metal?Lees verder ›

We hebben een adoratie voor éénmansbands hier bij zware metalen. Althans uw redacteur van dienst zonder enige twijfel. Deze maal niet de meest voor de hand liggende, namelijk guur werk afkomstig van het warmbloedige Malta. Met een EP die een heel behoorlijke lengte aantikt, namelijk vierendertig minuten. Menig volwaardig album is korter. Heeft dit heerschap dan voldoende inspiratie om kwaliteitsvolle black metal te laten horen op Together As None? Met titels van nummer als The Saviour We Don't Want en Against God zal het in dit geval ook wel weer niet over de bloemetjes en de bijtjes gaan. Saint Vermin is verre van heilig, zoveel is al direct duidelijk.Lees verder ›

Hij is maar liefst dertig jaar oud en het is een stukje Nederlandse blackmetalgeschiedenis. The Dark War Has Begun kennen jullie misschien, maar er was ook een officiële cassette. In 2012 verscheen hij al een keer via New Era Productions, nu doet The Ritual Productions er nog een schep bij. Het optreden dat de Nederlanders samen met Samael deden is opnieuw uitgebracht op een mooie digipack. Een kleine twintig minuten oergeweld, rotte wortels van het Nederlandse kwaad.Lees verder ›

Sulfuric is een Zweedse driemansformatie afkomstig uit Halmstad en maakt ranzige black metal met een thrashjasje. Dit Into The Darkness kwam al een hele poos geleden uit in eigen beheer, maar werd opgepikt door het Iron Fist label ergens vorig jaar. Het lijkt me toch de moeite deze release onder het fileermes te steken. En waarom? Het zijn Zweden, ze komen uit Halmstad en hebben een bijzonder interessante repetitievideo op het internet gegooid. Daarnaast is het zo dat het Iron Fist label relatief nieuw voor ons als redactie is en vaak is het dan interessant om de spreekwoordelijke vinger even aan de pols te houden.Lees verder ›

Duitsers en thrash, dat is vaak een goede combinatie. In de jaren '80 waren er bij onze oosterburen veel bands die het genre naar grote hoogten tilden. Ik was dan ook benieuwd naar wat het ook al Duitse Detraktor te bieden zou hebben. Een korte blik op de geschiedenis van de band leert dat er sinds het debuut (Grinder) een andere bassist is. Vocalist Boris Pavlov verruilde zijn basgitaar voor een gitaar en zo gaat men tegenwoordig als trio en met slechts één gitarist door het leven.Lees verder ›

Niet zo lang geleden schreef ik nog een review van de EP Forbidden Vestiges of Veneration, een werk van het Italiaanse ambient doomblack soloproject Sacrilegious Crown, uitgebracht via het eveneens Italiaanse Xenoglossy Productions. Deze EP kwam midden vorig jaar uit. Ongeveer één maand na de release van Forbidden Vestiges of Veneration bracht hetzelfde label ook een demo uit in dezelfde stijl: EutropiaLees verder ›

Dreams Of Gray is een nieuwe band uit Amerika. Een band die bestaat uit een tweetal in dit geval, met een EP in eigen beheer, The World After. Met deze EP worden we getrakteerd op een drietal nummers, die tezamen dertien minuten klokken. Dit alles in een redelijke traditionele deathdoom stijl, met behulp van een vrij simpel recept, namelijk zang, gitaren en drums.Lees verder ›

Met Vai/Gash gaat Steve Vai geen nieuwe zieltjes winnen, maar het is wel een leuke flashback voor de liefhebbers. "Nieuwe" muziek uit 1991 als eerbetoon aan de bikerwereld en de rock van de jaren 70 met een onbekende zanger die zich heel goed van zijn taak heeft gekweten, maar de release nooit mocht meemaken.Lees verder ›

Het moge duidelijk zijn: bij het Ieperse Dudsekop hebben ze er nog steeds enorm veel zin in. Hun meer dan geslaagde debuutalbum Liksems is nog maar net van onder de kerstboom verdwenen en we krijgen alweer nieuw werk cadeau. De creativiteit is duidelijk verre van opgedroogd en Dudsekop houdt het momentum dan ook lekker gaande met drie kakelverse nummers, die in de loop van de volgende maanden op ons losgelaten zullen worden (met telkens een zestal weken ertussen). Plukkevort is een digitale EP die enkel via de gekende (sociale) media zullen aangeboden worden.Lees verder ›

Twee Portugese heren verenigen zich onder de naam Oak en met Disintegrate brengen ze hun tweede album uit en dit met behulp van het meer dan gekende Season Of Mist-label. Wie zijn die twee heren? Zijn het nobele onbekenden? Wat drijft hen? In ieder geval is het antwoord op deze laatste vraag: hun muziek als uitingsvorm gebruiken voor diep gewortelde gevoelens die als een reus, alle lasten van de wereld torsend, plotsklaps lijkt te verdwijnen. En verder? Nobele onbekenden zijn deze twee Portugese heren niet. Ze maken immers deel uit van de blackmetalsensatie Gaerea. Met Oak hebben ze hun eigen uitlaatklep gevonden. En hoe.Lees verder ›

Het gros van de huidige leden van het Duitse Heretoir was nog niet eens aangesloten bij deze band op het moment dat de eerste oplages van de zelfgetitelde debuutplaat van de persen rolden. Nu, we schrijven dan wel ergens in 2022, hebben de heren beslist die bijzonder indrukwekkende plaat her uit te brengen, voorzien van een paar nieuwe laagjes geluid maar ook met twee nieuwe versies van nummers. Er werd gekozen voor het schitterende Fatigue en Weltschmerz. Beiden kregen een was- en boenbeurt. En is dat een goed idee? Allemaal in koor: Ja natuurlijk is dat een goed idee!Lees verder ›