Headlines

Iedereen die mijn rug ooit zag, weet dat ik ferm geïmpacteerd ben door Fear Factory. Als mannetje van vijftien jaar wist ik niet wat er gebeurde toen ik Demanufacture hoorde. Zelfs Remanufacture, het vaak verguisde remixalbum uit 1997, kon me helemaal krijgen. T-1000 met zijn gabberbeats met stip bovenaan. Daarna kon niet alles mij bekoren wat de Amerikaanse industrial metalheads uitbrachten, al doen vooral Mechanize, Archetype (en zelfs Digimortal) hier nog hun rondjes. Dino Cazares is tegenwoordig nog het enige overgebleven bandlid, nadat ook Burton C. Bell er niet meer bij hoort. Op dit remixalbum is hij echter wel nog te horen.Lees verder ›

Anna Brunner (Exit Eden) en Jim Müller (Kissin' Dynamite) brachten eind 2022 onder de noemer League of Distortion een album uit. Napalm Records vond het allemaal prima en promootte het vol enthousiasme. Dankzij de vele videoclips kreeg ik er lucht van en besloot ik om het toch eens te checken. Laat, maar toch. En dat was uiteindelijk wel een goede zaak. Het is namelijk beginnen groeien en boeien. League of Distortion is niet zomaar een hobbydingetje geworden. Lees even mee.Lees verder ›

Als de bandnaam At the Altar of the Horned God is, dan weet je dat de band ergens uit een relatief exotisch land komt. Mijn gok was regio Zuid-Amerika, maar het enige full-time bandlid Heolstor blijkt uit Spanje te komen. Heart of Silence is het tweede album van dit heerschap en dit is een redelijk love or hate album. Te ambient/industrial voor de gemiddelde blackmetal fan en te metal voor een Cold Meat Industry-liefhebber. Persoonlijk vind ik dit soort cross-overs geweldig. Met Burning the Temple of God van MZ.412 als het ultieme voorbeeld, maar dat terzijde. Feit is dat metal prima te combineren is met een hele hoop andere stromingen en At the Altar of the Horned God is daar een goed voorbeeld van. I, Voidhanger Records mag voor de zoveelste keer een topband aan het roster toevoegen.Lees verder ›

Dit Wit-Russische quintet zag in 2019 het eerste zonlicht, nochtans zou je dat niet vermoeden als je de bandfoto erop naslaat. The Tread Of Darkness is eigenlijk het eerste echte wapenfeit als je de EP Agony Blasphemy en wat singles ter promotie grofweg niet meetelt. Ergens staat ook vermeld dat de plaat uitkomt via Avantgarde Music, maar daar ben ik toch niet zo zeker van. Op de bands eigen pagina staat dat feit toch niet zo duidelijk beschreven.Lees verder ›

Persoonlijk had ik nog nooit van Sepolcral gehoord. Daarom eerst maar een korte opsomming van de geschiedenis van de band. Sepolcral komt uit Noord-Italië en werd in 1993 opgericht. Het duurde vervolgens tot 2017 voordat er een eerste album (Victims) werd opgenomen. Nog voordat die fysiek uitkwam (op bandcamp…Lees verder ›

Een aantal heren die ook in Antestor en Grave Declaration spelen hadden nog wat tijd over en zijn daarom met Luteøks begonnen. Dit Barely True Norwegian Black Metal album zou het leukste en vrolijkste blackmetalalbum van het jaar moeten zijn. Buh? Tja, als ik met muziek bezig ben, tracht ik dit toch altijd serieus te benaderen. Maar in ieder geval ga ik er eens goed voor zitten. Ik ga eens goed luisteren naar dit vrolijke plaatje en me dan op het einde afvragen of ik er wel goed aan gedaan heb. Volgens de promojongens en de platenboer is de black metal gefundeerd op eerder werk van bands als Windir, Old Mans Child, Keep of Kalessin en Emperor.Lees verder ›

Cagghenvinna of Kaggevinne is een verwijzing naar de regio rond Diest en meteen de naam voor de eerste demo van Oerheks die vorig jaar uitkwam en onder de loep werd genomen door collega Bart. Oerheks staat volgens diezelfde collega voor (en ik citeer): "nostalgisch priemend, badend in oudschoolse Noorse pagan black metal".Lees verder ›

Wat is dat toch met Griekenland en bombast? Bands die van dit Zuid-Europese land komen hebben altijd de neiging om hun metal vol te proppen met bombastische stukken. Meestal gaat het hier om black of death metal, maar het vijftal dat zich Mask Of Prospero noemt, bewijst met zijn tweede plaat Hiraeth dat daar ook kwalitatief hoogstaande moderne metal bij vlagen bombastisch gemaakt kan worden.  De band speelt een stijl die wel verwantschap toont met bands als Heart of a Coward, Thornhill en SetYourSails.Lees verder ›

Volgens het meegeleverde promotiemateriaal hebben we hier te maken met een Franse band, die zijn metal presenteert op avant-gardistische wijze. Dat Frans klopt geloof ik wel, dat avant-garde vertaalt zich in diezelfde taal dan weer als voorhoede. Simpelweg een synoniem voor progressief? Dat kan in het geval van Hypno5e zeker niet gezegd worden. Cinematografisch is het woord dat we hier aan toe mogen kennen. Lees: dit is luistermuziek. Althans, de muziek verdient in alle opzichten de volledige aandacht.Lees verder ›

Industrial metal! Ieder jaar ga ik op zoek naar de kersen op de industriële taart. De laatste jaren is het vooral Neurotech die het hem doet, maar in 2011 was het Perstechnique van het Finse Turmion Kätilöt die de jaarlijst haalde. In 2003 werd deze band uit de Finse grond gestampt, vruchtbare industrialgrond, waar ook Fear of Domination, Waltari, 2 Times Terror en vele anderen met beats aan de slag gingen. Turmion Kätilöt doet het de laatste tijd erg goed (ook live) en het bijhorende succes verdienen ze mijns inziens volledig. Nuclear Blast denkt er ook zo over.Lees verder ›

Zweeds klinkende melodische deathmetal met de typische HM-2 gitaarsound uit Italië. Tja, klinkt dit gek? Nee, toch. We kijken in metalland van niet veel meer op. Dit Ontborg is een viertal en brengt met Following The Steps Of Damnation het vervolg op de debuutplaat uit 2019, Within The Depths Of Oblivion. Die plaat kwam toen nog uit in eigen beheer als ik goed ben geïnformeerd. De huidige plaat komt via een Zweeds label, hoe kan het ook anders, Black Lion Records.Lees verder ›

Het moge ondertussen duidelijk zijn dat je tegenwoordig niet meer per se richting Scandinavië moet gaan kijken om degelijke black metal te kunnen vinden. Relatief jonge bands als Nordjevel en Orm (ik noem er zo maar even twee) houden samen met een select gezelschap aan oudgedienden (zoals bijvoorbeeld Watain) de zwarte vlam ook anno 2022 en 2023 nog brandende in het hoge noorden, terwijl er ondertussen, in navolging van hun illustere voorgangers, een heel arsenaal aan uitermate boeiende blackmetalbands klaarstaat om de fakkel over te nemen.Lees verder ›

We nemen een bizarre hoeveelheid reverb, dikke basaanslagen, doffe drums, een occulte sfeer, dissonante riffs en een lage deathgrom en u hoort dat Thaumaturgy is geboren! Met als enige wapenfeit tot op heden in 2021 een EP getiteld Charnel Gnosis, mogen we ons nu opmaken voor het eerste volwaardige album Tenebrous Oblations. De Amerikaanse invloeden zijn oververtegenwoordigd op deze veertig minuten durende schijf. Tel daarbij op een misselijkmakende sfeerzetting die in iedere kwalitatief goede horrorfilm wel zou passen. De verwekker van deze barbaarse muziek is onbekend, we lezen wel terug in de promo, dat het om een enkel individu gaat. Behoorlijk ziek uitgevoerd hoor ik terug met duidelijke, ook al in de promo vermelde, Incantation aanbidding.Lees verder ›