League of Distortion – League of Distortion

Geschreven door op 01-03-2023 om 23:19.

Anna Brunner (Exit Eden) en Jim Müller (Kissin’ Dynamite) brachten eind 2022 onder de noemer League of Distortion een album uit. Napalm Records vond het allemaal prima en promootte het vol enthousiasme. Dankzij de vele videoclips kreeg ik er lucht van en besloot ik om het toch eens te checken. Laat, maar toch. En dat was uiteindelijk wel een goede zaak. Het is namelijk beginnen groeien en boeien. League of Distortion is niet zomaar een hobbydingetje geworden. Lees even mee.

Anna Brunner kan zingen, en schreeuwen. Dat wisten we al. Dat ze voor emancipatie staat, dat ze enkele scherpe kantjes heeft en dat ze lekker haar eigen ding doet, dat was nog niet zo uitgesproken. Nu wel. Zelfbeschikking, zelfbepaling, vrijheid, positivisme en vechten tegen trauma’s en vooroordelen… deze plaat staat er bol van. Het begint met het stevige Wolf Or Lamb, waarin we voor de keuze gesteld worden om volgzaam angstig te zijn of de lakens uit te delen. Lekker modern, poppy, met hakkend gitaargeweld en een soort van The Rasmus-riff, meezingen is een must. Rechtstreeks de metalhitlijst in. Meteen daarna nog zo een ontladingssessie, met My Revenge. Volop in de aanval, payback voor jeugdperikelen. In This Moment met meer djent en wraakgevoelens. Lekker!

En dan… dé hit van deze plaat. It Hurts So Good. Wat. Een. Refrein. Lekker edgy met pain spelen, geil met een donkere rand, ambivalentie troef. En vooral: dat refrein. Wauw. De dubbele zanglijn waarbij ondersteuning geboden wordt door Annisokay-zanger Christoph Wieczorek (viezerik, maar dan anders) is gewoonweg subliem. Poppy as hell, maar zo geslaagd. Verslavend. Toch de video maar eens posten, zodat het allemaal nog beter kan inwerken.

Daarna volgt nog een dikke middelvinger naar de haters (het lijkt wel rap), een soort hymne genaamd L.O.D., met een Pain-feel. I’m a Bitch is de laatste hit op deze plaat, waarin Anna de hypocrisie aanhaalt die nog heerst in de wereld wanneer het aankomt op seksuele vrijheid. Een sterk nummer, met zwoele Oosterse toevoegingen en oprechte vrouwelijke lust. Wat moet het heerlijk zijn om je dochter het einde van het nummer mee te horen brullen.

Fuck you I can fuck who I want to
Fuck you I can fuck who I want to
Fuck you I can fuck who I want to
But I’m a bitch, right?

We slaan een paar nummer over en luisteren naar het schrijnende Sin, waarin seksueel geweld in de katholieke kerk nogmaals wordt aangeklaagd. Best wel een hard nummer, al is de realiteit nog veel harder. En zo gaan we naar The Bitter End, om te eindigen bij Do You Really Think I Fuckin’ Care. Altijd lastig, zo een nummer, als er echt niets gegeven wordt om de mening van anderen, waarom doet men de moeite om er een nummer over te maken? Zal wel aan mij liggen. Muzikaal trouwens wel een prima nummer, dus ik snel mijn mond houden.

Vier/vijf nummers die ik opsla in mijn playlist, dat gebeurt niet vaak. Dit is gewoon een fijne plaat. Op naar de volgende!

Score:

84/100

Label:

Napalm Records, 2022

Tracklisting:

1. Wolf Or Lamb
2. My Revenge
3. It Hurts So Good
4. L.O.D.
5. I’m A Bitch
6. Rebel By Choice
7. Solitary Confinement
8. SIN
9. The Bitter End
10. Do You Really Think I Fuckin’ Care

Line-up:

  • Anna Brunner – Keel
  • Jim Müller – Gitaar
  • Felix Rehmann – Bas
  • Tino Calmbach – Drums

Links: