Wat is dat toch met Griekenland en bombast? Bands die van dit Zuid-Europese land komen hebben altijd de neiging om hun metal vol te proppen met bombastische stukken. Meestal gaat het hier om black of death metal, maar het vijftal dat zich Mask Of Prospero noemt, bewijst met zijn tweede plaat Hiraeth dat daar ook kwalitatief hoogstaande moderne metal bij vlagen bombastisch gemaakt kan worden. De band speelt een stijl die wel verwantschap toont met bands als Heart of a Coward, Thornhill en SetYourSails. Alleen kiest Mask Of Prospero ervoor om dat geluid meer te koppelen aan metalcore en nu-metal, waardoor er soms, tussen al die gespeelde noten, een opvallend simpel groovende breakdown ontstaat. Luister maar naar Hourglass. Een welkome afwisseling. Sowieso is de muziek niet zo druk als je van deze stijl verwacht. Vaak kiest Mask Of Propero ervoor om het nummer en niet het etaleren van veel techniek centraal te stellen.
Bij dit soort bands is het altijd belangrijk hoe de zang is. Het kostte mij ongeveer drie nummers voor ik concludeerde dat Mask Of Prospero een absolute topzanger in dienst heeft. Vooral in de cleane stukken is Chris Kontoulis op zijn best. Wat een troefkaart is dit zeg! Wat vooral fijn aan zijn stem is dat deze niet zo hoog klinkt als bijvoorbeeld de vocalen van een genregenoot als Monuments, of zo ielig als die van Daniel Tompkins. Nee, de klanken van Kontoulis liggen als een warme deken over je heen. Zalvend bijna. Kontoulis heeft wel wat weg van de zanger van Thornhill en hij gaat bij vlagen volledig los op deze plaat.
Soms schiet dat een beetje door, zoals bij Lethe, waarbij de grenzen met alternatieve rock worden opgezocht, zeker in de aanzet van het refrein. De muziek is hierbij dienend en dat levert een fraai nummer op, al is dit vast niet ieders “metal cup of tea”. Het is bovendien een nummer dat echt knap in elkaar is gezet en zorgvuldig is afgewerkt, ook door de orkestrale elementen. Dat geldt in mindere mate voor het volgende nummer Amal. Hoewel de vrouwenzang voor een verrassend element zorgt, klinkt dit nummer niet helemaal af. En dat geldt eigenlijk ook voor Kyma. De opbouw gaat van subtiele pianoklanken naar een emotioneel vol uit de borst gezongen refrein, maar mij bekroop toch het gevoel dat dit nummer veel beter was geweest als er nog meer de tijd was genomen om het nummer te laten ademen. Het is alsof je naar een radio-edit van een episch nummer aan het luisteren bent.
Ondanks enkele kritiekpunten hebben deze Grieken hebben gewoon een uitstekende moderne metalplaat afgeleverd die het verdient om gehoord te worden. Toch nog even zeuren dan: de hoes van Hiraeth toont wel erg veel vergelijkingen met het concept van de hoes van Broken Machine van Nothing But Thieves. Volgende keer graag iets meer originaliteit.
Score:
72/100
Label:
ViciSolum Records, 2022
Tracklisting:
- Divided
- Hourglass
- In Exile
- Lethe
- Amal
- Lament
- Kyma
- Horeeya
Line-up:
- Chris Kontoulis – Zang
- Panos Kottaras – Gitaar
- Nick Letsios – Gitaar
- Aggelos Malisovas – Basgitaar
- Andreas Kalogeras – Drums
Links: