Headlines

Oalevluuk is het nieuwe wapen in de strijd! Een wapen dat wordt gesmeed door niemand minder dan Salacious Gods! Het proces van creatie tot opname van dit almachtige wapen startte reeds in 2008 maar liep door uiteenlopende redenen mis. Tot ergens in 2020 bandbrein Iezelzweard het heft terug in handen nam. Hij zette wat nieuwe en oude leden  in zijn smidse en stookte het vuur weer erg hoog op. Dit vuur gaf aanleiding tot een heropname van het eerdere materiaal in hun eigen studio. Een studio die de erg gepaste naam The Fire & Brimstone meekreeg.Lees verder ›

Cult Burial is nog een relatief onbekende speler in het blackdeathdoommetalgenre. In 2020 verscheen het zelfgetitelde debuutalbum, echter zonder recensie op Zware Metalen. Ik stap er dus volledig onbevooroordeeld in en zo hebben we dat het liefst. De kern van de band wordt gevormd door César Moreira en Simon Langford, maar om deze twee heren heen vinden we een hele lijst aan gastmuzikanten terug. Daarbij gaat het overigens niet verder dan additioneel gitaar- en baswerk. Vanuit de promo lezen we dan ook dat de band zich laat typeren als volwaardige "do-it-yourself-band". Het gegeven dat alles in eigen beheer wordt uitgevoerd is dan ook niet meer dan logisch.Lees verder ›

Grymheart is de nieuwe band van Gabriel Blacksmith, gitarist en bandbrein van het voormalige Wisdom. Voor de mensen die Wisdom niet kennen: deze Hongaarse powermetalband bracht tussen 2001 en 2018 vier hele goede albums uit. Toch moet u niet te snel juichen. De muziek van Grymheart is namelijk van een beetje een ander slag dan Wisdom. Op Grymheart nemen melodieuze elementen het over, en hebben we geen chique bariton, maar een felle scream te pakken. Denk aan Children of Bodom, Throne of Chaos, dat soort werk. Het tekstuele concept evolueert rondom thema's als The Witcher, Solomon Kane en Van Helsing.Lees verder ›

Wilt u binnen een minuut met uw glinsterende zwaard rondzwaaien? Wilt u binnen een minuut het maximale volume van uw audio-installatie uitproberen? Zoek niet verder! Het Zweedse Swordwielder is hier met Wielding Metal Massacre. Swordwielder is een melodieuze crustpunkband die harder swingt dan Glenn Miller Orchestra. Melodieuze crust zeg ik, maar lees gerust verder als u hard wordt van stenchcore, thrash, 80s crust en/of hardcore punk.Lees verder ›

Sykelig is de bezieler, de grondlegger van dit Noorse blackmetalquintet dat zich Den Saakaldte noemt. Een band die over de jaren heen (en we starten met tellen vanaf 2006) al menige line-upwissel achter de spreekwoordelijke kiezen heeft. Telkenmale had dit echter geen invloed op de kwaliteit van de muziek. Zo is Niklas Kvarforth (Shining) op een blauwe maandag nog verantwoordelijk geweest voor de doorleefde vocalen en plukte Siedemann (1349) ook nog een hele poos aan de bassnaren. Sinds de vorige plaat, Kapittel II: Faen I Helvete uit 2014, is er al weer veel veranderd. Intussen zit Tybalt op de drumkruk en neemt Svik de microfoon in de hand.Lees verder ›

What If This Was Everything is voor de Noorse blackmetalband Solus Grief album nummer twee en dit toch wel op vrij korte tijd. In maart van dit jaar besprak ik ook al de debuutplaat With A Last Exhale, dat eveneens uitkwam via Purity Through Fire Records. Deze éénmansformatie maakt meloblack metal met een uitgesproken atmosferische rand, vertrekkend vanuit een erg gevoelige inborst. Ik vergelijk de muziek van Peregrinus, want zo noemt de brave man zich in deze en andere bands (Kvad, Unholy Craft, Praefuro), met deze van Imperium Dekadenz en consoorten. Deze Noorse band heeft echter genoeg eigen karakter en een eigen gezicht om zich nog net wat anders te profileren.Lees verder ›

Mensen die op zoek zijn naar het ultieme zen-gevoel zweren bij floating. Floaten? Drijven in een afgesloten cabine met tot lichaamstemperatuur verwarmd water, vol magnesiumchloride. De 33% zoutconcentratie van de Dode Zee haalt het water niet, maar het is meer dan voldoende om op de oppervlakte te blijven drijven. Even helemaal afgesloten van allerlei prikkels van buitenaf, schijnt het een ideaal moment te zijn om lichaam en geest tot rust te laten komen. Zou het net zo ontspannend, rustgevend en intens zijn als het album Eye of Water van Tideless?Lees verder ›

Waldgeflüster, afkomstig uit München, is toch een band die al enige tijd rondloopt in het bos of in het woud. En wat hoor ik daar ruisen? Wat hoor ik daar fluisteren? De band rond Winterherz heeft een nieuwe EP uit met als titel Unter Bronzenen Kronen uitgebracht door het gerenommeerde AOP label. Collega Marko Bok voorzag de vorige plaat, Dahoam uit 2021 nog van een review. Volgens mijn collega bleek ook dat album een uiting van kwantiteit eerder dan kwaliteit te zijn als ik hem mag geloven en met deze EP gaan we vermoedelijk ook niet veel verder geraken. Er staan als ik goed ben geïnformeerd twee eigen nummers op en twee covers. Eén van voormalig labelgenoten Panopticon - in 2016 brachten deze twee bands nog een split uit - en één van Ben Howard, een voor mij onbekende, Britse singer/songwriter.Lees verder ›

O.C. één van Spanjes multi-instrumentalisten is terug. De man uit regio Almeria die reeds in bands als Reincarnation, Abandonment en With All My Hate het mooie weer maakt of maakte, startte in 2019 net voor het hele covidgebeuren een soloproject op met als doel de jaren '90 Zweedse melodische black/deathmetalscene te laten herleven. Niks nieuws natuurlijk want dat is iets wat we bij herhaling wel eens horen hier op de redactie. Op zich is daar niks mis mee dat terugkijken over je schouder, terugkijken naar wat vroeger in de gouden jaren, als je dat zo mag noemen, allemaal werd gedaan. Het lijkt wel een soort van muzikale geschiedenisles te zijn die de heer O.C. ons wil geven. Hij doopte zijn band Eerie en dit The Delirium Of The Believers is wapenfeit twee als we de demo uit 2020 niet meetellen en beginnen nummeren vanaf End Of An Era uit 2020. Negra Nit is de promo/platenboer van dienst deze keer.Lees verder ›

Je hebt een miljoen miljard bands die andere band imiteren. Ook het Finse Rapid begon ooit als coverband. De band speelde werk van onder andere Venom, Mercyful Fate en Motörhead. Vervolgens begonnen de mannen zelf muziek te fabriceren. Het werd muziek die vooral georiënteerd was op de hooks van speed metal, opgesaust met rock-'n-roll en hier en daar wat 80's leads.Lees verder ›

Alweer een Amerikaanse band waarvan nieuw werk, ditmaal in eigen beheer, op mijn schrijftafel terechtkomt. Het gaat om een een viermansformatie uit Raleigh, North Carolina met de welluidende naam Nganga. Het debuutalbum kreeg de titel Phthisis mee en dan ben ik weer in mijn element. Want dat is gewoon een verwijzing naar een van de interessantere infectieziektes, tuberculose. Een ziekte die zich in verschillende vormen kan uiten. Bijzonder fascinerend, en dat vond Hippocrates een hele poos geleden ook. Ik vraag me af of de black metal van dit heerschap ook zo afwisselend is.Lees verder ›

Films kunnen een inspiratiebron vormen voor muziek of kunst, of omgekeerd. In sommige gevallen is die wisselwerking zo nauw dat het uitgroeit tot een fenomeen dat de tand des tijds moeiteloos doorstaat. Zo gebruikte de Zwitserse surrealistische kunstenaar H.R. Geiger (die wij allemaal uiteraard kennen van de albumhoes van Celtic Frosts To Mega Therion) zijn unieke artistieke stijl om de antagonist uit de invloedrijke horrorfilm Alien (1979) en alle daaropvolgende films van de franchise vorm te geven. Deze antagonist is een buitenaards, endoparasitisch wezen dat aangeduid wordt met de term “Xenomorph”. De Alien-films vielen niet alleen op door het kunstige design van hun buitenaardse wezen, de compromisloze, gruwelijke beelden en de harde actiescenes, maar ook door een ongekende sfeerschepping, zowel in beeld als in muziek.Lees verder ›

Ken je het gevoel dat je een armband (of iets anders) dat je heel dierbaar is, kwijt bent? Lichte paniek neemt de overhand, omdat je geen flauw benul hebt waar je het hebt gelaten. Minuten zoeken worden uren, uren worden dagen, maar hoeveel tijd je er ook in steekt, je kunt het nergens vinden. Op een gegeven moment leg je je er maar bij neer dat je het zult moeten doen met de herinneringen eraan en dat het voorgoed uit je leven is. Tot je een flinke tijd later ineens ergens achter in een kastje een doosje ziet staan.Lees verder ›

De uit New York afkomstige Amerikaanse blackmetalband Woe heeft met Legacies of Frailty eindelijk een vervanger klaar. Een opvolger die de EP A Violent Dread wat zou moeten doen vergeten. Nochtans bleek net die EP, ook al stonden er maar twee nummertjes op, een klasseplaatje te zijn net als de vorige releases van de band trouwens.Lees verder ›

Joliette maakt furieuze en chaotische post-hardcore/screamo uit Mexico stad, en jawel, in het Spaans. Als u houdt van Converge, At the Drive-in, The Dillinger Escape Plan of oude Glassjaw gaat u veel plezier hebben aan deze ontdekking. De vier heren waren in augustus en september op Europese tournee en kwamen daarmee ook voorbij The Hope & Ruin in Brighton en Arctangent waar ze een verpletterende indruk maakten op ondergetekende.Lees verder ›

Haast hebben ze niet gehad, de heren van Harm's Way. Tussen de vorige plaat Posthuman en dit Common Suffering gaapt een gat van maar liefst vijf jaar. En geef ze eens ongelijk. Terwijl de fans reikhalzend uitkeken naar een nieuw album, kwam er pas halverwege juli dit jaar witte rook uit de schoorsteen. Ineens uit het niets, alsof de band geen ongeduldige fans had ofzo. Zo rollen ze, de heren van Harm's Way. Eigenwijs, eigenzinnig maar bovenal ijzersterk geprofileerd. Het nieuwe werk verschijnt via hetzelfde label, met dezelfde bezetting én bevat metallic hardcore zoals we gewend zijn. Wat kan er misgaan?Lees verder ›