Cult Burial is nog een relatief onbekende speler in het blackdeathdoommetalgenre. In 2020 verscheen het zelfgetitelde debuutalbum, echter zonder recensie op Zware Metalen. Ik stap er dus volledig onbevooroordeeld in en zo hebben we dat het liefst. De kern van de band wordt gevormd door César Moreira en Simon Langford, maar om deze twee heren heen vinden we een hele lijst aan gastmuzikanten terug. Daarbij gaat het overigens niet verder dan additioneel gitaar- en baswerk. Vanuit de promo lezen we dan ook dat de band zich laat typeren als volwaardige “do-it-yourself-band”. Het gegeven dat alles in eigen beheer wordt uitgevoerd is dan ook niet meer dan logisch.
Voor het mixen en produceren werd er gebruik gemaakt van de befaamde World Famous Studios, alwaar Blood Incantation en Spectral Voice in het verleden ook met een opdracht aanschoven voor respectievelijk de albums Hidden History Of The Human Race en Erroded Corridors Of Unbeing. Het zijn dit soort kleine indicaties waar redacteuren in een zoektocht naar informatie op stuiten, welke uiteraard de anticipatie alleen maar verhoogt. Maar laten we ons eens focussen op waar het uiteindelijk allemaal om draait, namelijk de muziek op dit Reverie Of The Malignant.
De eenenveertig minuten durende plaat opent met het nummer Umbra. Na een aantal korte rustige instrumentaanslagen zit het met de swung, groove en spanning al direct goed. De vocaal is een vrij zware grunt die behoorlijk bezielend klinkt en soms wat afwisseling zoekt in de hogere, scherpe regionen. Het gitaarwerk is bijpassend zinderend, het basgeluid is hoorbaar dreunend. Tempowisselingen zijn er ruim afdoende, waarbij er tijdens de rustige momenten ruimte wordt gemaakt voor een aantal interessante leads. Karakteristieke blackmetalelementen zijn waarneembaar zoals het snerpen van de gitaar, doch gaat dit echt meer de technische deathdoomkant op. Tijdens het tweede nummer Awaken horen we ook een progressieve toets. Qua genre aanduiding had ik dit niet helemaal verwacht, maar het past wat mij betreft prima binnen het concept. De vocale invulling is hier in de beginfase wat scherpen en ook feller, om al snel weer even terug te keren naar de reeds gekende zware grunt. Die afwisseling bevalt prima! Het instrumentale gedeelte klinkt soms wat uitgedacht en te netjes binnen de lijntjes om een echt onverschrokken deathdoomgeluid te laten horen. Maar binnen het juiste perspectief gezien is het evengoed wel genietbaar, zeker wanneer we de mooie gitaarsolo meetellen tegen het eind van Awaken.
De eerder vrijgegeven single Strive beukt er flink op los en is mede voorzien van dissonante gitaarriffs en meerstemmige vocalen. Het is uw redacteur van dienst wel duidelijk waarom de band er voor heeft gekozen om dit nummer al in 2022 vrij te geven. Het is één van de betere nummers op deze schijf, waarbij er tijdens het middengedeelte de spanning wordt opgezocht door het tempo even omlaag te gooien. Het sfeerverhogende bruggedeelte vormt een mooie opmaat voor de daarna geëtaleerde krachtpatserij. En zo hink ik tot dusver een beetje op twee gedachten, want als ieder nummer kwalitatief zo goed en interessant zou klinken als Strive, dan zou het album wel degelijk naar grotere hoogte stijgen. De nummers Existence en Oblivion doen nog een aardige duit in het zakje, maar de Britten weten niet meer boven zichzelf uit te stijgen. Wel moet gezegd worden dat op het gebied van speeltechniek hier maar weinig op af te dingen valt.
Ondanks dat gegeven waardeer ik Reverie Of The Malignant als een kwalitatief gezien vrij doorsnee plaat, die wel een aantal interessante momenten kent. Dat is echter niet genoeg voor een topscore, waar er dit jaar zoveel betere platen zijn uitgebracht.
Score:
77/100
Label:
Eigen beheer, 2023
Tracklisting:
- Umbra
- Awaken
- Parasite
- Paralysed
- Strive
- Existence
- Oblivion
Line-up:
- César Moreira – Vocalen
- Simon Langford – Instrumenten
Link: