Geschreven door Joost Aarts op 17-06-2024 om 15:02.
Het Duitse – uit Kassel afkomstige – Dark Horizon is een meloblackband die al sinds 2007 meedraait. Daarvoor zelfs een jaartje onder de bandnaam Devastation in een iets andere bezetting. We zijn nu inmiddels een jaartje of achttien verder, wanneer de band toe is aan zijn tweede album. Nou ja, het debuut verscheen twaalf jaar geleden, maar u begrijpt dat de Duitsers niet zo heel productief zijn. Het ziet er naar uit dat frontman Mike (vocalist) ons zelf heeft gecontacteerd om dit Darkness Falls Upon Mankind onder de aandacht te brengen. Een typisch plaatwerk onder eigen beheer, waarvan akte. Aan sympathie in dit geval ook geen gebrek, want als de band zelf de moeite doet om één en ander voor het voetlicht te brengen, dan moet dit haast wel getuige van de nodige passie en werklust. Al spreken we hier hoogstwaarschijnlijk over een hobby op muzikaal gebied.
Wanneer ik het album van de heren eens beluister, vallen mij een aantal zaken in het bijzonder op. De meerstemmige vocalen, waaronder een grunt en een krijs, in een heel aantal gevallen ook overlappend gebracht en daarnaast de degelijkheid van het materiaal. De band speelt zijn vorm van meloblack – met deathinvloeden – robuust en degelijk. Met degelijk bedoel ik in dit geval zonder overbodige opsmuk, maar wel aan de veilige kant. Zo hoor ik een heel arsenaal aan old-school riffs voorbij komen die eigenlijk haast nergens de wenkbrauwen doen fronzen. Klinkt het lekker en aardig doordacht? Jazeker! Is het buitengewoon spannend of innovatief? Neen, geenszins. De Duitsers stampen flink door, waarbij met name het drumgeweld en het fijne heldere geluid – met bijbehorende geluidsmix – in positieve zin naar voren komen. De vocalen mogen er daarnaast ook zeker wezen, waarbij ik direct opmerk dat er een kentering plaatsvindt vanaf het Duitstalige Am Tag meines Todes. Misschien enigszins door mijn persoonlijke voorkeur ingegeven, maar de combinatie tussen de Duitse teksten, vocalen en het instrumentale gebeuren maken dit nummer nu wel eens echt spannend en kwaadaardig! Het heren proberen het momentum vast te houden met de track Funeral. Deels slagen de muzikanten daarin met name onder invloed van het furieuze drumwerk en de verfijnde, doch grillige riffs, leads en solo’s.
Ekpyrosis is als langste nummer weer meer een toonbeeld van degelijkheid, lang niet slecht, maar voor mij net iets te langdradig van stof. Sommige passages klinken daarbij vrij generiek van aard en weten zo niet het optimale effect te bewerkstelligen. Evengoed is het duidelijk dat de heren een aardig potje meloblack kunnen spelen. Afsluiten doet de band dan met een tweetal covers, waaronder het in mijn oren vrij legendarische The Brimstone Gate van het Zweedse Naglfar. Een mooi eerbetoon aan de tijden van weleer. Het album is met zijn 53 minuten aan de lange kant en dat roept de vraag op of Dark Horizon ten gunste van de effectiviteit niet beter een aantal nummers en/of passages had moeten weglaten. De twee hier gedeelde video’s geven een in ieder geval een aardige dwarsdoorsnede van het gebrachte materiaal op Darkness Falls Upon Mankind.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
