Headlines

Max Cavalera is – pas op: understatement – een bezig metalbaasje. Deze zomer bracht hij met zijn broer Iggor ons nog, veelal goed ontvangen, opnieuw opgenomen versies van de Sepultura-vroegertjes Bestial Devastation en Morbid Vision. Nu meldt hij zich met zoon Igor met de tweede plaat van ‘pissed-off’-project/band Go Ahead And Die. Het moet, als ik niets over het hoofd zie, zo rond de dertigste volwaardige release van de man zijn. Daar zaten een paar absolute parels bij, met (voor mij) als hoogtepunten Beneath The Remains, Arise en het industrial/noise/punk-album dat Max met het onaantastbare Nailbomb uitbracht. Eens kijken wat Unhealthy Mechanisms ons brengt.Lees verder ›

Het kan verkeren. Soms hoor je een hele poos even niets van vrienden, kennissen of ik weet niet wie en dan hop staan ze plots voor je deur. Dat gebeurt ook wel eens met labels. Een hele poos denk je, zouden ze nog iets uitbrengen en dan hop, ligt er een pakketje voor je grote houten deur met daarin toch heel wat lekkers. Eén van die plaatjes uit dat pakketje is deze schijf van het Duitse viertal Morgengrau. Een blackmetalband uit de regio Plattling. De vier heren laten zich bijstaan door P.F. (Ellende, Karg) op drum en voor gastvocalen door Thorn (Ill Tidings, Vastigr en Farawisa), als ik goed ben geïnformeerd. Wie stuurde je dit pakketje dan op, hoor ik je al denken. Het bleek de heer Adam te zijn van het eveneens Duitse label Schattenpfade. Een erg degelijk label dat onder andere ook de vinylversie uitbracht van het melodische blackmetalgezelschap nether.Lees verder ›

Tja, deze band… de naam is Hinayana, wat zich ruwweg doet vertalen naar ‘het mindere pad naar verlichting’. De uit Texas afkomstige melodeath-/doomformatie speelt nog niet eens zo heel lang mee op de markt, maar wist met de demo Endless al de aandacht te trekken van een collegaredacteur. De uit 2020 afkomstige EP, Death of the Cosmic, was mijn eerste kennismaking met de heren en die heeft mij toch een partij indruk gemaakt! Toen ik de nieuwe plaat Shatter and Fall (pas de tweede langspeelplaat!) in de lijst zag staan, was er voor mij ook geen twijfel aan om deze te recenseren.Lees verder ›

Impii Hora (zoiets als een ontoegankelijke tijdstip) is het debuut van Asinhell. Asinhell is een project van drie personen waarvan één uit Duitsland afkomstig en twee uit Denemarken. Eén van die Denen is Michael Poulsen, beter bekend van Volbeat. Verwacht van deze band echter geen door rockabilly beïnvloede rock, maar een rechtstreekse ode aan vaandeldragers uit de Scandinavische death metal. Klinkt op het eerste gehoor misschien niet voor de hand liggend, maar toch liggen de roots van Poulsen wel degelijk in dit genre. Op zang vinden we Marc Grewe terug van onder andere Morgoth.Lees verder ›

Om hoge cijfers te verdienen moet je wel wat moois klaarspelen. TodoMal deed exact dat met het debuut Ultracrepidarian. Het gaat hier om twee Spanjaarden die doom maken. A Greater Good is de opvolger. Na enkele minuten de albumcover te bestuderen blijf je achter met een vraagteken boven je hoofd. Twee vechtende konijnen in een brandend bos? Volgens de band klopt het helemaal. Het is een samenvatting van desolate landschappen, progressieve rock, twijfels over goed en slecht en het voortzetten van de reis ook al is deze moeilijk.Lees verder ›

Nee ik kan niets terug vinden op Zware Metalen over Grave Gnosis. Een band die in 2015 het debuut Birthing uitbracht om vervolgens in 2021 met de tweede telg Lux Nigredo op de proppen te komen. Nummer drie heeft de naam Pestilence Crowned meegekregen. United States Black Metal ofwel USBM heeft een aantal verschijningsvormen, maar deze vorm ben ik nog niet zo veel vaker tegen gekomen. Een blik op de albumhoes laat al doorschemeren wat de luisteraar voor soort muziek mag verwachten. Dit werk is zo psychedelisch en machinaal als de pest.Lees verder ›

Een Nederlandse symfonische metalband die toe is aan het vierde album, maar nog nimmer ter recensie is verschenen op Zware Metalen. Geen idee hoe dit mogelijk is, maar het is toch echt zo. A Moment of Black (2016), Dying to Feel Alive (2017) en All Strings Attached (2019) kwamen allen niet terecht op onze burelen. Als ik de promo moet geloven, volledig ten onrechte, want na album nummer twee was er een Europese tour met vele positieve (album)reviews! Voor het gemak zullen we dat maar even met een korreltje zout nemen, desondanks komt deze band bij mij uit de "achtertuin" van mijn ouderlijk huis. We praten over Helmond en Maarheeze in dit geval en dan schaam ik mij toch een beetje vanwege het feit dat Beyond God tot op de dag van vandaag bij mij onbekend is gebleven. Laten we dan eens aanhoren of The Great Divide, Beyond God definitief op de kaart weet te zetten, zowel bij het metalpubliek als ook bij mij persoonlijk.Lees verder ›

Als er iemand is die vaker met het muzikale bijltje gehakt heeft, dan is dat Jo Capitalicide van Axehead wel. Volgens de eeuwig betrouwbare bronnen van The Metal Archives is hij te horen in meer dan vijfentwintig bands. Op de eerste langspeler van Axehead is hij maar liefst in viervoud te bewonderen. Op dit album, wat de veelbelovende titel Meltdown draagt, bespeelt hij namelijk alle instrumenten en neemt hij ook de zang voor zijn rekening. In elf nummers wordt de botte bijl van de oi-metal weer scherp geslepen en wordt het tedere oerwoud van je trommelvliezen met venijn omgehakt. Hoewel het album al in 2022 is verschenen, is het nu ook op vinyl verkrijgbaar.Lees verder ›

Nederlandse progressive thrash is aan de orde van de dag met het uit regio Enschede afkomstige Cryptosis. Ooit begonnen als Distillator (dat zich meer leende voor old school thrash) en sinds de naamswijziging in 2020 een gigantische groei doorgemaakt. En nu ook bij een toch wel een zeer groot label onder contract. Het debuutalbum onder de nieuwe naam, getiteld Bionic Swarm, werd door onze collega-redacteur ook zeer goed ontvangen en wist de jaarlijsten te halen van menig metalhead. Anno 2023 krijgen we een voorproefje van wat de heren nog meer in huis hebben en wat er aan zit te komen.Lees verder ›

In 1993 kwam er een monster uit het moeras. Het bleek het Griekse blackmetalbeest Varathron te zijn. The Crimson Temple is het zevende album van de Griekse grootmeesters. Het mag ons niet verbazen dat de grootmeesters zelf weer op de voorgrond komen te staan. Kijk naar bands als Deviser, landgenoot van Varathron, maar ook naar andere, Aeternus bijvoorbeeld. Ik ben, en dat geef ik grif toe, altijd al een grote fan geweest van de Griekse black metal. De combinatie van razernij, agressie met melodie en melancholie creëert naar mijn bescheiden mening toch een aparte mix.Lees verder ›

De Zweedse band ORO bestaat uit een vijftal muzikanten en brengt onder het label Hammerheart Records het tweede album Vid Vägs Ände uit. Het debuut Djupets kall verscheen in eigen beheer in 2019, maar heeft de burelen van Zware Metalen niet bereikt. De Zweden maken muziek die het beste combineert van post- en sludge metal. De thematiek draait rond de apocalyps, wat niet enkel tot uiting komt op tekstueel gebied. Zo weten de heren een behoorlijke hoeveelheid droefenis in het muzikale spectrum te verweven.Lees verder ›

Een zestal gasten uit Quebec, Canada, die duivelse psalmen op de wereld loslaten sinds 2012. We hebben het hier over de band Délétère. Schadelijk, zoals ook de religieuze organisatie is, die naar boven komt wanneer u op Facebook gaat zoeken naar de band. Dit blijkt dan weer een ode aan Satan te zijn. Een fanzine gemaakt door liefhebbers, die volgens mij geen enkele relatie heeft met de hier te bespreken band. Maar goed, Songes d'une Nuit Souillée dus. Het is het derde volwaardige album van deze viespeuken. Eerder kon u al kennis maken op Zware Metalen door het lezen van de vorige reviews: Les heures de la peste, Per Aspera ad Pestilentiam, De Horae Leprae, Opus Blasphematum. En mocht u dat ontgaan zijn, dan is er met het delen van deze reviews nu geen excuus meer om het niet alsnog te doen.Lees verder ›

Ripcage is een nieuwe band uit Nederland. De bijgeleverde bio is kort en de Facebookpagina telt nog slechts drie leden als ik dit schrijf. Uit de weinige info die ik kon vinden, blijkt dat deze band opgericht is in 2020 en Paul de negen nummers schreef tijdens de pandemie. Vervolgens werd Jon online gevonden die de teksten schreef en opnam. De overige bandleden voegden zich later bij Ripcage en eind 2022 werd het debuut uitgebracht. When The World Burns, want zo heet het ding, werd als LP naar Zware Metalen gestuurd en staat als geheel ook op Spotify.Lees verder ›

Op wat voor soort feestje zijn we nu weer aanbeland? Blijkbaar is de vertaling vanuit het Fins van Jumalhaaska gewoonweg godverdomme. Het zal toch geen scheldtirade worden op de nieuwste plaat van het Finse quartet Korgonthurus? Waarom niet? Er bestaat toch zoiets als vrije meningsuiting? In ieder geval is dit Jumalhaaska plaat nummer vier na, sinds de oprichting, al menig ander type release te hebben uitgebracht. De vorige plaat Kuolleestasyntynyt was al een behoorlijk lekker misselijkmakend blackmetalplaatje.Lees verder ›