Dit is de tweede plaat van Ewiges Eis Records die ik dit jaar mag reviewen. Opnieuw een éénmansblackmetalband die net werd opgericht (in 2022), zij het in Zweden. Puur op basis van de titels op dit album zou je denken dat het een oude Immortal worship betreft, het valt echter anders uit. Deze debuutplaat kwam eind 2022 in eigen beheer uit, nu dus via Ewiges Eis.Lees verder ›
Negentieneenentachtig. Toen begon het voor Black Hawk uit Duitsland. In 2005 werd het pas echt serieus en verscheen de debuutplaat Twentyfive (de leeftijd van de band op dat moment). Ondertussen zijn daar nog eens achttien jaren bijgekomen. Echt fris is het dus niet. Reken dus maar op traditionele heavy metal met een lading Saxon NWOHM, hymnes en een aantal uptempo uitzonderingen die de nekspieren in beweging moeten zetten.Lees verder ›
Asystole speelt technische death metal, een beetje in lijn met die van de eerder genoemde stadsgenoten. De zeven nummers op het debuut Siren To Blight worden gedragen door furieuze, loodzware vocalen, ongebruikelijke, avontuurlijke riffs, tomeloze agressie en een onverzadigbare hang naar techniek. Angstaanjagende melodieën en een zwartgeblakerde zweem voegen nog meer diepgang toe aan de onherbergzame grilligheid.Lees verder ›
Nog een paard uit de stal van het Duitse Schattenpfade label is dit Duitse duo Ahnenkult, een band die met Wanderer zijn tweede langspeler uitbrengt. Ook de black metal van de heren Lupus, die verantwoordelijk is voor de muziek en de uitvoering, en Khamûl, die op zijn beurt verantwoordelijk kan gesteld worden voor de vocale partijen, kan gecatalogeerd worden als eerder atmosferische black metal met een melancholische inslag, net als labelgenoten Stilleklang. Ook Wanderer, kwam al eind vorig jaar uit maar wordt me nu, geheel terecht trouwens, aangeboden ter kritische review. Voor mij persoonlijk valt meteen op dat de heren voor de ritmesectie, en meer in het bijzonder voor de drum, vermoedelijk beroep doen op een drumcomputer.Lees verder ›
Terug op de festivalkalender: Bloodshed Fest. In 2019 werd afscheid genomen van het feestje der extreme muziek, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus openen 29 en 30 april gewoon de deuren. Ditmaal wel die van Metropool in Hengelo. Luc Favié van organisator Doomstar Bookings legt uit waarom dat is en wat de plannen voor de komende jaren zijn. Lees verder ›
Laat ik één ding vooraf zeggen: ik ben fan van Seven Spires. Ik ben zelfs een heel groot fan! De term 'mega’ is misschien zelfs wel van toepassing. Dus, tenzij er grove fouten of valse noten op dit eerste live album van dit progressieve, symfonische darkmetal (wel heel duister maar niet zwart genoeg voor black) kwartet uit de Verenigde Staten staan, verwacht van mij niks minder dan een jubelverhaal! De objectiviteit ligt voor deze recensie even bloedend en gekneveld ergens in een hoekje. Lees verder ›
Dit Spaanse vijftal A Dark Reborn, staat getekend door het eveneens Spaanse Art Gates Records. De platenboer die nog niet zo lang geleden de debuutplaat uitbracht van het Belgische nether. Deze EP, The Flight, is het vervolg op de meest recente plaat, die vorig jaar verscheen, The Light. De heren en dame, die laatste heeft de microfoon in de hand, maken melodische death metal met grunt- en screamvocalen, cleane partijen en gevoelige gitaarlijnen. In mijn oren klinkt dit als een mix van Lacuna Coil en bijvoorbeeld het Nederlandse For I Am King of consoorten.Lees verder ›
De Polen van Wolfpath brengen met Wolfpath hun eerste EP via ADG records uit. Dit duo bestaande uit multi-instrumentalist Void en Marcello ook gekend van zijn drumwerk in Acherontas, Inferno en Besatt blijkt geïnspireerd te zijn door de tweede golf van black metal en zou klinken als een mix van Watain, Misþyrming en Blaze of Perdition. Dat mag je gerust bijzonder noemen. Het geheel van zes nummers werd opgenomen door niemand minder dan Filip "Heinrich" Hałucha in zijn Heinrich House studio alwaar Behemoth, Entropia en Vesania ook al passeerden.Lees verder ›
De vaderlandse scene promoten is voor Zware Metalen een doel op zich. Bands van eigen bodem weten ons inmiddels steeds vaker te vinden. Zo ook dit relatief jonge Ghazghkull, dat in essentie helemaal niet zo jong meer is. De bandleden hebben namelijk een gezamenlijk verleden in de melodische doomdeathmetalband Eria d'Or. In die tijd werd ook al de band opgericht waar het nu om gaat. Tussentijds, door allerlei omstandigheden verloren de bandleden elkaar uit het oog en is de band ook even gestopt. Toch is er aan het voortbestaan van de band geen einde gekomen en zo bestaat het dat hij in 2022 weer aan de slag is gegaan. Het verlangen om metal te maken blijft nog steeds groot, aldus drummer Rutger van Krieken. Geen romantische dramatische toestanden zoals tijden de Eria d'Or periode het geval was, maar stevige riffs, blastbeats, screams, grunts en zelfs een eenhoorn. Het zal mij benieuwen of we alles kunnen herkennen op deze eerste EP Too Many Bones die in eigen beheer is uitgebracht.Lees verder ›
Het begint zo langzamerhand een fijne traditie te worden: Loud Noise luidt de lente in met het progressieve Prognosis Festival. Met in 2019 de eerste editie vond het festival inmiddels twee keer eerder plaats (u weet waarom niet vaker) en beide keren was het volledig raak! De organisatie steekt er namelijk steeds stevig wat moeite in om wat bijzonders te brengen. Zo waren er op de eerste editie masterclasses van – onder meer – meesterverteller Devin Townsend. Vorig jaar speelden headliners Leprous en Katatonia beide een door de fans gekozen nummers. Dit jaar zet het festival qua exclusiviteit tevoren vrij zwaar in op een bijzondere set van Vitam Aeterna, dat met leden van Devil Doll een set met daarin ook muziek van die laatstgenoemde band brengt. En bijzonder wordt het, zo ziet redacteur Michiel Hoogkamer. De fraaie foto’s bij dit verslag zijn van onze Seth Abrikoos.Lees verder ›
Een compilatiealbum is een prettige manier om kennis te maken met een band die meestal al een hele discografie op zijn naam heeft staan. Zo krijgt de luisteraar enigszins vat op het verleden van een band, zonder dat je alle albums moet doorspitten. Dit Urarv bracht in 2016 zijn eerste demo uit en produceerde slechts één volwaardig album (Aurum) en nadien nog een EP, Argentum. Bijzonder is dan ook de keuze om nu al met een compilatie op de proppen te komen. Ware het niet dat er hier sprake is van een bijzondere uitgave. Substratum was namelijk al in de pen voor het uitbrengen van de eerder genoemde uitgaves. Middels diverse bewerkingen in 2020-2021 van de nummers komt het album nu uit als een extra traktatie voor onze zieke geesten. Intussen richt de band zich op het schrijven van een (volwaardig) nieuw album.Lees verder ›
In het licht van deze recensie over het tweede album van de Finse band Moon Oracle nam ik eerst even kennis van de recensie van voorganger Muse of the Nightside. Uiteraard pas nadat ik zelf deze nieuwste schijf aan enkele luisterbeurten had onderworpen. Als redacteur van dienst wil ik zo onbevooroordeeld mijn werk blijven doen. Collega redacteur Dypfrys had wat moeite met de productie ondanks het feit dat de debuutplaat best aardige blackdoommetal liet horen.Lees verder ›
Imperial Demonic is een melodische blackmetalband uit Noord-Ierland, Belfast en brengt zijn EP, Beneath The Crimson Eclipse uit op het Zweedse Black Lion Records. Deze platenboer zal in de nabije toekomst de nieuwe plaat uitbrengen van het Nederlandse Onheil maar kennen we natuurlijk al als leverancier van de laatste plaat van Saille. Imperial Demonic is de band rond alleskunner Cameron Åhslund-Glass. Dit heerschap kennen we van zijn werk in Darkest Era, Overoth en Celtachor. Hij heeft wat leden van deze bands bereid gevonden om met hem samen te klussen aan deze debuut EP. In de gelederen treffen we ook de heer Murdock aan, de bassist van onder andere Alestorm, en is de heer Lewandowksi niet alleen de meneer achter de opnameknoppen maar bracht hij ook zijn gitaar mee.Lees verder ›
De Amerikaanse band Hellevate bestaat ruim tien jaar en heeft twee langspelers en een EP achter zijn naam staan. Met The Purpose is Cruelty verdubbelt de band het aantal EP's in een klap. Een vijftal nummers hebben samen een totale speelduur van dik zesentwintig minuten. Een gemiddelde speelduur van iets meer dan vijf minuten per stuk dus, wat een mooie lengte is wat mij betreft.Lees verder ›
Met haar deelname aan Sing Meinen Song, een kankerdiagnose en een zwangerschap heeft Floor Jansen een zeer bewogen jaar achter de rug. Je zou daarom denken dat een Nederlandse en daaropvolgende Europese tour misschien even teveel gevraagd zijn voor de zangeres, maar afgelopen week stond ze daar dan toch: op vijf verschillende locaties door Nederland, met alweer haar tweede solotour. Waar de vorige Nederlandse tour vooral voortborduurde op haar deelname aan Beste Zangers, had Floor Jansen ditmaal ook haar eigen album Paragon te promoten. Fans die de vorige tour bezocht hebben weten dat deze setlist vrijwel volledig bestond uit covers, met als hoogtepunt haar Phantom of the Opera-duet met Henk Poort. Vanavond staat echter de carrière en muziek van de zangeres zelf centraal, en passeert zowel oude als nieuwe muziek de revue.Lees verder ›
Hij is uitverkocht, de kleine zaal van de 013, en daarmee bedoelen we tot de nok toe stampvol! Het is ook geen wonder, want vanavond krijgt het publiek drie voor de prijs van één, en daarvoor is men duidelijk van heinde en ver gekomen. Illumishade opent enthousiast de avond, gevolgd door Xandria, dat duidelijk een flinke schare fans heeft meegebracht. De temperatuur stijgt, er komt zo mogelijk nog meer volk bij en wanneer de gordijnen weer open gaan en Delain verschijnt, is het gewoon meteen feest. Fotografe Kitty van de Waart was erbij en zorgde voor de beelden.Lees verder ›
Het Japanse Kruelty timmert sinds al 2017 flink aan de weg. Inmiddels heeft de band al een flinke lading fans aan zich weten te binden. Dat kan niet los gezien worden van het feit dat deze vrienden continu touren en er tegelijk in slagen om met regelmaat nieuwe muziek uit te brengen. Het eerste album A Dying Truth en de voorafgaande EP Immortal Nightmare zijn wereldwijd ontzettend goed ontvangen. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen voor dit tweede album.Lees verder ›
Necktwister is een Belgische platen- en promoboer en organiseert ook festivals. Dit Spectral Damnation valt eveneens onder hun hoede. Het is een Belgische band met als uitvalsbasis Charleroi. Extra Æcclesiam is hun eerste boreling, als ik het goed lees en als ik de eerste EP Out Of Control even buiten beschouwing laat. In de gelederen vinden we leden of ex-leden van Hybrid Viscery, Desakralised en drummer Ahephaim heeft ook al op menig kruk gezeten, onder andere op deze van Absolutus, Grabak, Enthroned en Cult Of Erinyes.Lees verder ›
Nadat het Nederlandse Ossaert in 2020 debuteerde met het album Bedehuis en een jaar later Pelgrimsoord werd uitgebracht, duurt het vervolgens twee jaar voordat Offerdier uitkomt. Hierop staan, net als op eerdere releases, vier nummers. Belangrijk verschil is dat Offerdier net geen 23 minuten duurt en daarmee een stuk korter is dan de voorgangers. De muziek wordt dan ook als een EP gepresenteerd. Benieuwd wat dit muzikaal oplevert.Lees verder ›
Maar liefst twee decennia duurde het alvorens de Franse deathmetalband AthanaTheos van concept tot het eindresultaat Cross. Deny. Glorify kwam. De bijgevoegde promo begint eigenlijk met een soort aanklacht jegens de scene. Er zou onvoldoende aandacht zijn geweest voor talentvolle (deathmetal)bands die niet binnen de definitie van het genre vallen. Dat werpen wij bij de redactie van Zware Metalen natuurlijk verre van ons. Wij recenseren namelijk zoveel mogelijk en geven iedere band een eerlijke kans om zich te laten gelden.Lees verder ›
