Bleeding Through – Nine

Geschreven door op 15-02-2025 om 17:10.

Het laatste volledige album van het Amerikaanse Bleeding Through dateert van 2018 (Love Will Kill All). Als zoethoudertje bracht men twee jaar geleden nog de EP Rage uit en nu is het gelukkig tijd voor een nieuwe plaat: de negende in de discografie en om die reden ook toepasselijk getiteld Nine. Dit gezelschap was één van de eerste groepen die metalcore en keyboards durfden te mixen en ja, daar werd in het begin nogal lacherig over gedaan in de hardcorescene. Liefhebbers wisten wel beter, want albums zoals Portrait Of The Goddess (2002) en This Is Love, This Is Murderous (2003) zijn regelrechte beukplaten die tot op de dag van vandaag nog niet vervelen. Nu – 25 jaar later – is de band nog steeds actueel met zijn redelijk stabiele bezetting en zijn we vooral benieuwd of deze plaat, die via SharpTone Records verschijnt, het lange wachten waard was.

Met het afwisselende Gallows toont Bleeding Through zich meteen van zijn beste kant. Het begin is dreigend, lekker uptempo en het toetsinstrument zorgt voor een onheilspellende sfeer die ook op de rest van het album vaker een prominente rol heeft. Het gezongen refrein beklijft en de afwisseling tussen cleane zang en geschreeuw werkt positief op het luistergemak. Het is een evenwichtige opener van wat een mooi gebalanceerd album blijkt te zijn. Met de singles Our Brand Is Our Chaos en Dead But So Alive pakt het zestal erg sterk door en horen we de kenmerkende breakdowns die mooi verweven zijn in de ‘blackened’ metalcore. Vooral het nijpende Dead But So Alive klinkt zeer energiek en recht voor zijn raap. Mooi dat Bleeding Through zo stijlvast blijft en daarin ook zeker niet teleurstelt. Het geluid is erg herkenbaar en onherroepelijk te verbinden aan dat waar de band vanaf dag één al voor staat.

Tijdens Lost In Isolation werkt de metalcoreband samen met God Forbid, maar ook Comeback Kid (I Am Resistance) en Shadows Fall (War Time) ondersteunen op deze plaat. Lost In Isolation pakt met name door de flauwe, vrouwelijke zangpartijen iets minder sterk uit, maar de energie van Andrew Neufeld (zanger van Comeback Kid) sijpelt ook door in het opzwepende I Am Resistance. Het nummer is wat melodischer ingestoken en bevat zelfs soleerwerk. War Time is met zijn flitsende gitaarakkoorden vervolgens weer iets meer getransformeerd richting het geluid van Shadows Fall, maar bevat van de drie wel het meest Bleeding Through DNA. Tijdens de gevarieerde afsluiter Unholy Armada knoopt het gezelschap nog eenmaal de touwtjes op overtuigende wijze aan elkaar, wat resulteert in een bombastisch nummer.

Nine is daarmee een logische opvolger van Love Will Kill All en het verschil zit met name in de nog venijniger uitwerking van de nummers. De songs bevatten goede structuren, zijn voorzien van een goede speelduur en zitten vol variatie om de boog continu gespannen te houden. De keyboardpartijen bieden weer een echte meerwaarde in de muziek, maar eigenlijk stelt de band op geen enkel vlak teleur. Ook de gastbijdrages zijn vrij uniek in de aanpak van de band en daarmee horen we na 25 jaar ook nog eens een nieuwe invalshoek. Noem het in dat opzicht gerust een fraaie professionele groei die Bleeding Through over de gehele linie doormaakt. Frontman Brendan Schieppati spreekt in de promotekst over ‘the most true representation of what Bleeding Through is’ en daar is geen woord van gelogen. Heerlijk plaatje hoor!

Score:

83/100

Label:

Sharptone Records, 2025

Tracklisting:

  1. Gallows
  2. Our Brand Is Chaos
  3. Dead But So Alive
  4. Hail Destruction
  5. Lost In Isolation
  6. Last Breath
  7. Path Of Our Disease
  8. I Am Resistance
  9. Emery
  10. War Time
  11. Unholy Armada

Line-up:

  • Brandan Schieppati – Zang
  • John Arnold – Gitaar
  • Brandon Richter – Gitaar
  • Ryan Wombacher – Basgitaar
  • Derek Youngsma – Drums
  • Marta Peterson – Keyboards, vocalen

Links: