Headlines

Raar. Rraarr. Rrrrraaaaarrrrr. Het zijn de kreten van Michiel Romeyn gemaakt tijdens een bijzonder toneelstuk. Kees Prins deed er een schepje bovenop door op een zieke, manische manier te schaterlachen. Deze fameuze en tevens bizarre sketch van het Jiskefet-trio zal me altijd bij blijven vanwege de absurditeit en tegelijk het briljante ervan. Het predicaat “raar” zou je ook best op de muziek van het Amerikaanse Veilburner kunnen plakken. Is het ook briljant? Daar zullen de meningen over verdeeld zijn.Lees verder ›

Een katafalk is een verhoging waarop van oudsher de doodskist van een hooggeplaatst iemand wordt opgebaard. Een soort laatste manier om de letterlijke verhevenheid van de persoon in kwestie te benadrukken. In het geval van Thy Catafalque is het slechts gissen naar de connectie (als die er überhaupt al is) met dit voetstuk voor de doden. Wat we toch zeker kunnen stellen is dat de Hongaarse eenmansformatie – met een ongelofelijk aantal hulptroepen – ook een zekere verhevenheid toegekend mag worden. Niet door pretentie of zelfverheerlijking. Neen, deze muziek verheft zichzelf boven alles. Boven gitaarmuziek. Maar bovenal boven muzikale inperking of kadering. Misschien zelfs boven de dood. Dit is muziek voor de eeuwigheid. De albumtitel A gyönyörű álmok ezután jönnek laat zich volgens een zekere digitale vertaalinstantie losjes uitleggen als: ‘’De mooiste dromen moeten nog komen’’. Dat kan haast geen toeval zijn. Laat het grote genieten maar beginnen. De beste man staat ons al met zijn koffertje op te wachten om ons mee op reis te nemen.Lees verder ›

Twee platen hebben deze blackmetalvrienden van Ante-Inferno al uit. Fane kwam in 2020, de opvolger Antediluvian Dreamscapes in 2022. Van deze laatste vond ik geen schrijfsel. Over Fane kalkte de heer Al Foet nog een overpeinzing neer. Death's Soliloquoy is dus plaat drie en komt via Vendetta Records. Het lijkt als ik zo alle meegeleverde informatie lees, een bijzonder persoonlijke plaat te zijn geworden, zeker voor zanger/gitarist K.S.Lees verder ›

Na weer een wissel in de gelederen is het zes jaar later dan tijd voor dit Blight Privilege. Meteen is duidelijk dat Blake Judd ook hier op safe speelt. Judd vertelde zelf al over de openingstrack Survivor's Remorse dat de thematiek ingaat op de terugkeer naar een onherkenbare wereld vol dogma en gekheid. Je zou ook kunnen stellen dat Nachtmystium wat in het verleden blijven hangen is en melodische black metal brengt die wat voorbijgestreefd is. Toch klinkt het zo verdraaid lekker in de oren allemaal, dit herkenbare patroon: meloblack met herkenbare drumpatronen, waar stelselmatig één gitaar de diepte inbaant of het geheel melodisch kracht bijzet. Je zou het dus ook gewoon pure nostalgie kunnen noemen, maar ik twijfel of deze band nog een plaats zou kunnen bemachtigen op Roadburn.Lees verder ›

Het Nederlandse Release The River stuurde onlangs een promo van hun debuutalbum naar Zware Metalen, met daarbij een hand getypt en persoonlijk briefje met de persoonlijke vraag wat ik ervan vind. Nou, daar wil ik best antwoord op geven. Maar eerst even wat achtergrondinformatie over dit album. Deze band speelt blackened death en de drie heren hebben alles zelf gedaan: van het opnemen tot aan de productie. Het album is geïnspireerd door het werk van Dante Alighieri. Om welk werk het gaat vermeldt het briefje niet, maar wel dat de donkere kanten van het menselijk bestaan worden verkend.Lees verder ›

Na het verschijnen van het uiterst sterke laatste album van Fates Warning in 2020 was er om wel bekende redenen geen mogelijkheid om te toeren voor dat album. De tijd die hij noodgedwongen thuis doorbracht spendeerde hij om andere muzikale wegen te verkennen. Dat leverde onder andere het debuutalbum van Kings Of Mercia op in 2022. Op dit album bundelt Matheos zijn krachten met zanger Steve Overland (F.M.), Simon Phillips (Toto, The Who) en Joey Vera (Armored Saint, Fates Warning), niet bepaald de minste namen in de rockwereld. Op het titelloze debuut laat de band melodieuze hardrock horen zoals die in de jaren ’80 populair was, maar dan wat steviger. De liefhebbers van Fates Warning zoeken echter tevergeefs naar referenties aan het vroegere werk van Matheos.Lees verder ›

Gennem Tågen een Deense blackmetalband uit Aarhus komt met Sindets Mørke. Dit is hun tweede album nochtans werd deze plaat gelijktijdig opgenomen met de debuutplaat Koldt Betragtes Verden en dit ergens tussen 2008 en 2021. Ik noem het alvast bijzonder. Nochtans als je er even het centrale thema bijneemt, kan je wel begrijpen waarom de heren het zo hebben aangepakt. Waar de eerste plaat handelde over hoe de mens tegenover de natuur staat en daar mee dient om te gaan, gaat het huidige album over de menselijke natuur of aard zelf. De mens in de natuur en de natuur in de mens als je het zo even filosofisch wil samenvatten.Lees verder ›

Einst is het geesteskind van de Oostenrijker Patrick Stoiber. die we kennen van werk in Lebenssucht, Détresse maar hij speelde ook in Svarta. De brave man heeft als centrale thema de problematiek van ons bestaan gekozen. We zijn allemaal stervelingen, we worden weliswaar geboren maken van alles mee maar hop op een keer zijn we het hoekje om en is het allemaal weer afgelopen. Zes hoofdstukken vertellen 's mans verhaal dat hij muzikaal omlijst door middel van atmosferische black metal. Het kan natuurlijk bijna niet anders als je op het Naturmacht label hebt getekend.Lees verder ›

Hoe zou het nog zijn met de heer Cirricone? De brave man maakte enkele jaren geleden, zoals elkeen van ons, een erg moeilijke periode in zijn leven door en maakte daar prompt gebruik van om voor zijn atmosferische blackmetalband Dismalimerence, Tome: I te schrijven. Het debuut vond ik prima, getuige mijn eerdere schrijfsel daterende van juni 2020. Nu zijn we jaren verder en de Amerikaanse band maakt nog steeds muziek; dat kan en mag je gerust een goede zaak noemen. Niet onlogisch dus dat het vervolg op deel I gewoon deel II wordt genoemd.Lees verder ›

De Ijslandse saga van Sólstafir krijgt dit jaar een vervolg met Hin Helga Kvöl. Doorheen de jaren was ik deze band wat uit het oog verloren, maar ik herinner me wel de hoogdagen van de band op Zware Metalen, waarbij de band een sterke impact had op de jaarlijsten met platen als Köld (2009) en Svartir Sandar (2011), dat ik zelf nog van een review had voorzien. De stijl van deze Ijslanders was altijd wel authentiek, maar het waren vooral de diepgaande atmosferen en gitaarlagen die destijds mijn interesse naar boven brachten.Lees verder ›

Wherever We Roam... is plaat nummer vijf van het Duitse Chaos Invocation bestaande uit leden die actief zijn in heel wat andere blackmetalbands. Nochtans bestaat de band al ruim twintig jaar. Je mag en kan stellen dat vijf platen op twintig jaar toch niet erg veel is. Moet ook niet natuurlijk: kwaliteit boven kwantiteit! Ik schreef Duitse band, maar dat is natuurlijk niet helemaal correct. De kenners weten dat de man op de drumkruk, Omega, een Italiaan is. Vandaar dat dit album ook in verschillende studio's tot stand kwam.Lees verder ›

Het nieuws dat Mike Portnoy weer terug kwam op het oude nest betekende ook dat The Neal Morse Band voorlopig even stil zou komen te liggen, aangezien de drummer zich voorlopig op Dream Theater wil concentreren. Transatlantic had het einde al min of meer aangekondigd met de liveregistratie Final Flight en van Flying Colors hoeven we ook niet veel meer te verwachten. Omdat bij huize Neal Morse de schoorsteen natuurlijk ook moet blijven roken, deed zijn vrouw de suggestie om eens te kijken of Neal iets kon gaan doen met het vele muzikale talent in hun lokale gemeenschap.Lees verder ›

Een betere datum dan 1 november kan je voor een nieuwe plaat van het Zweedse Tribulation niet vinden. De band legde doorheen de twintig bestaansjaren ook een interessante evolutie af, beginnend bij zwarte en smerige black death op de eerste platen, maar met een kwinkslag richting gothic metal die wat mij betreft zijn mooiste momenten had ten tijde van The Children of The Night in 2015. Dat betekent niet dat Tribulation vanaf dan afgeschreven was, want ook de laatste plaat Where The Gloom Becomes Sound klonk nog steeds interessant.Lees verder ›