Het had misschien niet zoveel gescheeld of Tooth And Nail van de Poolse deathmetalformatie Dormant Ordeal had misschien wel nooit het levenslicht gezien. Toen oprichter en drummer Radek Kowal de band in 2022 verliet, ontspon binnen het overgebleven tweetal heel even de gedachte het voor gezien te houden. Deze eerste impulsieve gedachte werd uiteindelijk onderdrukt en de band richtte zich op en schreef, ondanks het feit dat ze geen vaste drummer meer hebben, een nieuw album. Dat is er nu… en wat voor een.
Tooth And Nail is, na It Rains, It Pours (2013), We Had It Coming (2016) en The Grand Scheme Of Things (2021) alweer het vierde album van de band uit Krakau. Om de leemte van een afwezige drummer te vullen, werd Chason Westmoreland (Brand of Sacrifice, Burning The Masses, Demon King, Shrine of Skulls) benaderd. Hij heeft niet alleen alle drums ingespeeld, maar heeft met gitarist Maciej Nieścioruk ook de drumarrangementen op zich genomen.
Vorige albums van Dormant Ordeal stonden vol met eigenzinnige death metal. Een smetteloos samengaan van technische death metal, dissonantie en zwartgeblakerde ambiance. Doelbewuste bruutheid, chaotische gitaarlijnen, tremolo riffs en technisch vernuft ontaardden in ongenadige complexiteit, dissonante akkoordprogressies en gelaagde melodieën. Als het om Dormant Ordeal gaat, worden vaak Behemoth, Decapitated en Ulcerate als muzikale referenties opgeworpen. De dreigende, zwarte verbitterdheid van Behemoth, de dissonante gelaagde riffs van het vroege Decapitated en de inventieve samensmelting van gecontroleerde chaos en verrassende patronen van een Ulcerate zijn zeker terug te vinden.
Ook op Tooth And Nail schotelt de band je een onderscheidende invalshoek van death metal voor. In vergelijking met het vorige album The Grand Scheme of Things zijn de atmosferische aanpak, de zwartgeblakerde invloeden en hoge intensiteit bewaard gebleven. Woeste, dissonante riffs, ongebreidelde energie, bijtende vocalen en veelal een hoog tempo monden uit in kronkelende composities. Zo is het snelle, riff gedragen Orphans geworteld in bijtende brutaliteit, kent het een snijdende snelheid en een aanhoudende uitbarsting op de drums. Het wat meer zwart omlijste Horse Eater daarentegen wordt gedragen door een beklemmende sfeer. Ook nu bestaan de vocalen vooral uit een vernietigende brul; vol venijn, authentiek en ze herbergen een enorme intensiteit. Hoorden we op het vorige album al wat mystiek gelispel, deze keer is het gefluister wat vaker en nadrukkelijker – waarmee ze de sfeer versterken – aanwezig (Solvent, Everything That Isn’t Silence Is Trivial).
Zonder iets te verliezen aan onomstotelijke hartstocht en intense felheid, is het allemaal net een tikkeltje minder hyper-energiek. Zo oogt het drumwerk wat minder gericht op snelheid en klinkt het daardoor net even wat minder machinaal. De beklemmende stilte, het heel even helemaal weg laten vallen van de muziek en het nummer enkel door gesproken tekst laten leiden (“Someone has to prove you can’t keep everyone silent.” in Solvent)? De felle, energieke gitaar aan het einde van Against the Dying of the Light en de om je heen gierende wind die het nummer uitgeleide doet? Het akoestische begin van en het beheerstere gedeelte halverwege Everything That Isn’t Silence Is Trivial? Door de zeer geraffineerd aangebrachte nuances wordt er niet alleen aan detail en dynamiek gewonnen, het maakt de composities ook scherper, rijker en evenwichtiger. Maar misschien wel nog belangrijker; het weet aan gevoel en emotie te winnen (Solvent, Against the Dying of the Light). Onnodig om te zeggen dat dit de band erg goed staat? De titel van het nieuwe album is een herleiding van het Engelse spreekwoord ‘To fight tooth and nail’, wat zoiets betekent als vechten met alles wat je in je hebt. Nummers als Horse Eater, Orphans en Against The Day Of Light gaan dan ook over tegenstrijdige gevoelens, inwendige strijd, en/of het gevecht om te overleven.
Strijd is een thema dat misschien ook wel voor de band zelf opgaat. Of moet ik zeggen: opging? Hoe mooi is het immers niet om te merken dat de formatie de innerlijke twijfel over het voortbestaan heeft overwonnen en met dit fraaie, nieuwe album is gekomen. Tooth And Nail is overduidelijk een Dormant Ordeal-album en tegelijkertijd ook een plaat dat geen overduidelijke kloon van zijn voorganger is. De band heeft hun sonische vervolg deze keer verfijnder, nog gedetailleerder en bovenal met nog meer gevoel uit weten te voeren. Laat er dan ook geen twijfel over bestaan: Tooth And Nail is een meer dan geweldig album.
Score:
90/100
Label:
Willowtip Records, 2025
Tracklisting:
- Wije i Mary, Pt. 1
- Halo of Bones
- Horse Eater
- Orphans
- Solvent
- Dust Crown
- Against the Dying of the Light
- Everything That Isn’t Silence Is Trivial
- Wije i Mary, Pt. 2
Line-up:
- Maciej Nieścioruk – Gitaar
- Maciej Proficz – Zang
- Chason Westmoreland – Drums (sessiedrummer)
Links: