Van Camp – Vol II

Vol II of volume twee, zie je in de titel. Dus er is een volume één geweest? Ja, ja absoluut. Al heette die zo niet. Wel “Too Wild To Tame”. En er zit maar liefst acht-en-dertig jaar tussen de twee albums. Dat is flink de moeite. Laat me dus maar een beetje schetsen wie hier achter zit, want Van Camp zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen.

Maar als je de Belgische hardrockgeschiedenis kent, dan ken je natuurlijk Killer, ook wel de Belgische Motörhead genoemd en actief sinds 1980. Wie is de stichter en bezieler van Killer? Juist: Paul Van Camp, in het milieu beter bekend als Shorty. Wel, het is deze Shorty die nu voor de tweede keer een soloalbum uitbrengt onder de noemer Van Camp. Killer is momenteel trouwens aan een afscheidstournee bezig – misschien verwijst het nummer The Last Goodbye wel daar naar?

Ook al is het van 1987 geleden, ik herinner me nog heel goed die zeldzame keren dat Too Wild To Tame op de radio kwam. Snel, rauw, niet perfect geproduceerd, met Shorty in de rol van gitaarshredder. De fans lustten er wel pap van. Nu geeft Shorty gehoor aan de roep van die fans om een vervolg. Hij schreef de nummers in de loop van die bekende periode van een aantal jaar geleden toen de wereld stopte met draaien: de coronaperiode.
Acht nummers telt de LP, op digipack en digitale platformen krijg je tot vier extra nummers waaronder een bewerking van de vijfde en negende symfonie van Beethoven. Maar goed, die zijn in het verleden nogal “gecoverd”. Elf eigen nummers met andere woorden.

Als je zoals Shorty tientallen jaren in dezelfde band speelt en een daarbij aansluitende zangstijl hebt ontwikkeld, geheel volgens je eigen vocale mogelijkheden, dan is het niet verwonderlijk dat ook je “eigen” album diezelfde richting uitgaat. Toch is er volgens de platenbaas voldoende verschil: Van Camp is melodieuzer, iets meer bluesy en legt meer de nadruk op het gitaarwerk en de bijhorende solo’s.

Is dat ook zo? Ja, voor een stuk toch wel. Voor moderne metal moet je elders zijn, laat dat duidelijk zijn. Het is traditionele hard rock, met hier en daar wel een extraatje. Bovendien ligt het tempo niet altijd zo hoog als bij Killer; het dreigende, donkere Dark Days, Saints And Sinners en My Way zijn effectief trage beukers. Het gesoleer is overvloedig aanwezig met de nadruk op hoge, snijdende tonen en vaak met een flarde wah-wah en distortion. Echt bluesy durf ik het niet noemen, op het instrumentale bonusnummer Uchronia na, dat helemaal op een eenvoudige blueslick zweeft, al blijft de pompende baslijn toch wat op de achtergrond.

Er staan trouwens meer instrumentale nummers op Vol II. Niet onverwacht natuurlijk bij iemand die vooral zijn gitaar wil laten spreken. Heaven’s Gate is mooi en neigt wat naar Pink Floyd zelfs, na een Ry Cooder-achtig intro. Bonusnummer Odds And Events gaat boven de zeven minuten. De intro ervan doet me vermoeden een lel van een speedmetalnummer te horen te krijgen, maar nee hoor, het wordt eerder een snuif melodieuze Helloween met tussendoor een subtiel synthesizerlaagje, een rustig middenstuk en natuurlijk ook weer veel hoge gitaaruithalen. Maar vooral: het verveelt niet!

Maar het zijn niet die nummers waarmee Vol II voorgesteld werd. Dat gebeurde via Now Or Never, wat dan wel weer een typisch Killer-nummer had kunnen zijn: snel, melodieus, zonder franjes, op een rustig outro van veertig seconden na en met een refrein dat onmiddellijk tussen je oren blijft hangen. Ook Rocky Road is zo’n herkenbare Killer-achtige track die profiteert van een lekker vettige riff waarbij er tijdens de gillende solo hopen notenbalken moeten aan geloven (samen met de bas dit keer). Dat zal zeker een nummer zijn om live te spelen.

Qua productie is het het vermelden waard dat het album opgenomen werd in de thuisstudio van Shorty. Die zal wel degelijk zijn, maar toch vind ik de algemene geluidskwaliteit of mix van de instrumenten en stem iets minder dan wat nu gangbaar is bij grote producties. Valt niet op als je gewoon via een kleine bluetooth luidspreker luistert hoor, wel als je dit door een grotere installatie jaagt. En er zit ook altijd wel wat galm op de stem.

Met Vol II brengt Van Camp een album vol traditionele hard rock op de markt. Gevarieerd, met zowel nummers die naar Killer verwijzen als geïnspireerde instrumentale nummers. Maar altijd met een hoofdrol voor het gesoleer van Shorty en zijn voorkeur voor de hoge noten op zijn eeuwige Flying V.

 

Score:

81/100

Label:

Gio Smet Records, 2025

Tracklisting:

1. Now Or Never
2. Dark Days
3. Saints And Sinners
4. Heaven’s Gate
5. Rocky Road
6. My Way
7. No Limit
8. The Last Goodbye
9. Back Home (bonus on CD and digital)
10. Odds And Evens (bonus on CD and digital)
11. Uchronia (bonus on CD and digital)
12. 5th & 9th Symphony Beethoven (bonus on CD)

Line-up:

• Paul Van Camp – Vocalen
• Wim Wouters – Bas
• Geert Mariën – Drums

Links:

• Van Camp
• Van Camp Facebook
• Van Camp Instagram
• Gio Smet Records
• Gio Smet Records Facebook