Het Poolse Dormant Ordeal komt uit een turbulente periode. Toen oprichter en drummer Radek Kowal de band in 2022 verliet, ontspon binnen het overgebleven tweetal heel even de gedachte het voor gezien te houden. Deze impuls werd uiteindelijk onderdrukt en de band, ondanks het feit dat ze geen vaste drummer meer hadden, richtte zich op een nieuw album. Het is er nu… en wat voor één. Zware Metalen sprak eind maart met gitarist Maciej Nieścioruk over het nieuwe album Tooth And Nail en wat de toekomst mogelijk gaat brengen voor Dormant Ordeal.
In 2022 verliet oprichter en drummer Radek Kowal de band. Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om gewoon door te gaan als iemand vertrekt die zo bepalend en belangrijk is geweest voor Dormant Ordeal. Hoe voelde dat voor jou? Was het moeilijk om zonder hem door te gaan?
Was het moeilijk? Het was… en het was het niet. Toen hij me vertelde dat hij vertrok, dacht ik in eerste instantie dat de band voorbij was. Op dat moment had ik geen zin om naar een andere drummer te zoeken en dat leek me een goed moment om ermee te stoppen, aangezien ik maar één nummer had geschreven voor het nieuwe album. Maciek, de zanger, overtuigde me echter om het wat tijd te geven en niet impulsief te handelen. Het was ook rond de tijd dat Willowtip en ik e-mails begonnen uit te wisselen over de mogelijke deal. Toen ik me realiseerde dat de “rouw”-fase voorbij was, werd het duidelijk dat het volgende album haalbaar was. Ik probeerde het te zien als een kans en binnen de kortste keren was ik al bezig met de rest van het album. Op dit moment zijn we met z’n tweeën in de band. Het is niet makkelijk om iemand te vinden die betaalbaar en vaardig genoeg is om deze nummers te spelen, maar aan de andere kant hebben we de laatste paar jaar, toen Radek nog in de band zat, letterlijk nul shows gespeeld. Dingen veranderen: je moet bedenken hoe je verder moet.
Hoe ziet het schrijven van een album voor Dormant Ordeal eruit? Delen jullie ideeën via internet, waarna een van jullie het volledige nummer afrondt, komen jullie samen in een ruimte of…? Kun je daar meer over vertellen?
Sinds de oprichting van de band was het proces altijd hetzelfde. Ik schreef het nummer op gitaar, van begin tot eind, daarna legde ik het voor aan Radek en hij of wij samen werkten aan drumpatronen. In de tussentijd schreef één van ons de songtekst en was het nummer klaar. Met deze plaat was het weliswaar zonder Radek, maar al het andere bleef hetzelfde. Nadat ik de gitaren had geschreven, schreef ik de songtekst en programmeerde ik de drums. Op dat moment wist ik natuurlijk al dat we een drummer zouden vragen om deze partijen op te nemen, zodat ik me kon concentreren op de dynamiek en hoe die in elkaar overvloeien en het technische aspect kon overlaten aan degene die de klus zou klaren.
Als ik Tooth And Nail vergelijk met The Grand Scheme Of Things, dan zijn bijvoorbeeld de atmosferische aanpak, de zwartgeblakerde invloeden en de hoge intensiteit nog steeds erg aanwezig, maar de muziek lijkt zich ook iets verder te hebben ontwikkeld. Hoe denk je als ik zeg dat het lijkt alsof je je het schrijven van nummers nog verder hebt verfijnd? Begrijp me niet verkeerd: Tooth And Nail is onmiskenbaar Dormant Ordeal, maar jij lijkt nog meer te hebben gewonnen aan detail en dynamiek. De nummers zijn scherper, rijker, evenwichtiger, maar bevatten een onwankelbare passie. Kun je daar iets over zeggen?
Vanaf het begin wilde ik een eenvoudiger album schrijven. Niet simplistisch, maar juist minder technisch. Ik had het idee om wat langer bij enkele noten stil te staan, ik merkte dat er dan vaak interessante dingen beginnen te gebeuren. Ik heb deze nieuwe aanpak gemengd met mijn capaciteiten als schrijver dat de zaken vanaf het begin vorm heeft gegeven. Het was bedoeld als Dormant Ordeal, maar niet als The Grand Scheme of Things Part Two. De tijd zal leren of anderen het daarmee eens zijn.
De biografie van Willowtip Records bevat het volgende citaat: “...kritisch geprezen voor het mengen van brute precisie met blackened invloeden en een gedachte-prikkelende tekstuele benadering. De band staat al jaren bekend om hun intense en atmosferische benadering van het genre en heeft zichzelf gevestigd als een impactvolle entiteit in de moderne deathmetalscene.” Kun je zeggen dat dit een foutloze beschrijving is van wat mensen kunnen beschouwen als de blauwdruk van het geluid van Dormant Ordeal? Is deze combinatie van invloeden iets dat vanzelfsprekend is voor jou bij het schrijven van nummers? Of is het iets waar je diep voor moet graven?
Ik heb deze biografie geschreven en ben blij dat je hem leuk vindt, haha. Ik moet diep graven, niets wordt als vanzelfsprekend beschouwd. Voor de nieuwe albums probeer ik altijd met een leeg hoofd en zonder directe invloeden te beginnen. Om te zien waar het me brengt – dat werkt het beste voor me. Het is alsof ik mijn eigen wiel opnieuw uitvind en hoewel het voor sommigen misschien lijkt alsof er niets is veranderd, denk ik dat er een grotere kloof is tussen dit album en The Grand Scheme dan tussen The Grand Scheme en We Had It Coming.
De drums op het album werden niet alleen gespeeld en opgenomen door Chason Westmoreland (Brand of Sacrifice, Demon King, Shrine of Skulls), maar hij was ook deels verantwoordelijk voor de arrangementen van de drums. Hoe kwam je met hem in contact? Wat maakte hem de perfecte persoon om de leemte op dit album te vullen? Als je terugkijkt op het hele proces, zou je het dan op dezelfde manier opnieuw doen?
Dat was het beste waar we mee te maken hadden gezien Radek’s vertrek. Ik heb een lange weg afgelegd van “Ik wil geen muziek maken zonder Radek” naar “Ik kan nu met iedereen muziek maken!”. Ik ben geen drumexpert, maar ik weet wanneer een drummer me iets laat voelen. Chason is een fenomenale drummer, ik leerde hem kennen toen hij zich een paar jaar geleden bij Hate Eternal voegde. De manier waarop hij op Infernus speelde, was betoverend. Dus op een dag stuurde ik hem gewoon een berichtje met de vraag of hij geïnteresseerd was in een samenwerking en hij stemde toe. Zoals ik al eerder zei, ik deed de preproductie zelf met alle drumpartijen al geprogrammeerd, dus het was zeker minder veeleisend voor hem qua tijd dan er helemaal vanaf nul aan te werken. Ik gaf hem veel vrijheid, maar over het algemeen was ik verantwoordelijk voor de uiteindelijke vorm. Ik wilde het niet overdrijven, wat heel makkelijk zou zijn om te doen met zo’n drummer van wereldklasse tot onze beschikking. Het moest nog steeds ons album worden. Het enige nadeel is dat hij net bij Brand of Sacrifice was gekomen toen ik hem vroeg en het hele proces werd uiteindelijk meer uitgerekt dan ik had verwacht vanwege hun tournee. Aan de andere kant, zelfs als ik dat had geweten, denk ik dat ik hem nog steeds zou vragen. We hebben Chason Westmoreland op ons album, dat is in mijn ogen totale winst.
Het album werd, net als We Had It Coming en The Grand Scheme Of Things, opgenomen in de JNS Studio in Warschau. Waarom is deze plek zo’n voor de hand liggende en logische keuze voor Dormant Ordeal? Wat brengt deze studio je? Hoelang duurde het in de studio om dit album op te nemen en te produceren naar jouw wens en als je terugkijkt, is er dan iets wat jij of de band nu zou hebben veranderd nu het klaar is?
JNS is een voor de hand liggende keuze om ten minste een paar redenen. We werken al meer dan tien jaar met Janos samen sinds het debuut in 2013 en het is altijd een genoegen. Ten eerste is het vrij gemakkelijk om met hem te werken en hij krijgt onze feedback bijna direct. Hij verstoort onze visie niet, maar is altijd behulpzaam als je ernaar vraagt. Het is niet de dichtstbijzijnde studio in de buurt, maar ik kijk altijd uit naar deze trips. We hebben er een week doorgebracht met het opnemen van gitaren, zang en bas terwijl Chason zijn partijen opnam in zijn eigen thuisstudio. Zou ik iets veranderen? Natuurlijk, dat heb ik bij vrijwel elke release. Soms is het moeilijk om naar deze nummers te luisteren en niet te zeggen: “Ik wou dat ik dat hier had geprobeerd”. Het is echter prima, ik heb er absoluut geen spijt van. Het gaat meestal over als het album uitkomt en ik me ga richten op het volgende.
Het was fijn om eens de studio in te gaan zonder na te denken over de financiële gevolgen. Ze luisteren naar onze suggesties en de communicatie is goed. Ze lijken ook van de plaat te genieten, dat is zeker opbeurend. Ze zeggen dat ze ‘forward thinking metal’ steunen en dat hoor ik zeker terug in hun lijst aan bands. Het voelt als een goede plek om op dit punt te zijn.
Jullie hebben tot nu toe video’s uitgebracht voor de nummers Halo Of Bones en Solvent. Waarom heb je besloten om deze specifieke nummers te kiezen als introductie voor het nieuwe album? Is het kiezen van deze nummers helemaal jouw keuze of heeft Willowtip Records daar ook een stem in?
Het label liet ons de singles kiezen. Halo of Bones werkt vrij goed als opener, ik zie het als een soort brug tussen het oude en het nieuwe, al is het maar mentaal. Solvent is daarentegen een beetje anders dan wat we tot nu toe hebben gedaan. Langzamer, langer, meer gericht op de emotie dan op een confrontatie op het eerste gezicht. Horse Eater is waarschijnlijk de meest klassieke Dormant Ordeal van de drie. Het is niet makkelijk om een single te kiezen als je doel is om van begin tot eind een solide album te maken en ik denk dat deze nummers alleen maar beter zullen werken in de omgeving van een heel album.
In de huidige muziekmarkt is het erg moeilijk om aandacht te genereren. Er wordt zoveel muziek uitgebracht in digitale vorm dat het niet makkelijk is om op te vallen. Hoe ga je daarmee om?
Ik denk dat het makkelijker is om met de huidige situatie te gaan als je in de eerste plaats muziek maakt om jezelf tevreden te stellen. Ze zeggen dat er elke dag 100.000 minuten aan muziek op Spotify wordt geüpload. Je brengt je album van 45 minuten uit om de paar jaar en je moet op de een of andere manier opvallen. Bovendien heb je, vanwege het releaseproces dat zich richt op vrijdag, precies zeven dagen om dat te doen, want, simpel gezegd, je album slaat aan of verdwijnt. Je kunt maar beter leren van je worsteling te houden.
Met de vorige vraag in gedachten: is de reacties van fans iets waar je om geeft, of is het vooral onbelangrijk?
We zijn allemaal muziekfans en daarom is Dormant Ordeal onze manier om iets terug te doen voor de scene. Ik besteed niet veel aandacht aan lof of recensies, wat mij drijft zit diep in mezelf, maar ik geef wel om de manier waarop mensen deze band zien, net zoveel als ik geïnteresseerd ben in hoe deze nummers hen laten voelen.
Jullie zijn altijd een band geweest die bekendstaat om hun tot nadenken stemmende teksten en deze keer is dat niet anders. Kun je zeggen dat teksten essentieel zijn voor Dormant Ordeal en niet alleen wat regels om de muziek te begeleiden? Waar haal je je inspiratie voor de teksten vandaan? Bestaat het uit individuele verhalen? Hoe is het verbonden met jullie persoonlijke levens?
De teksten zullen nooit zo belangrijk zijn als de muziek, maar ze zijn behoorlijk belangrijk. Ze zijn bedoeld om een andere laag van expressie te creëren, zelfs als 99 procent van de luisteraars er niets om geeft. Ik weet hoeveel tijd ik aan riffs besteed, dus is het uiteraard ook van groot belang wat er op gezongen wordt, is. Inspiratie komt overal en nergens vandaan. Of het nu een enkele zin uit een boek is of een verkeerd gehoorde tekst uit een ander nummer. Soms wordt het autobiografisch, maar dat is op zichzelf nooit een punt.
In een tijd waarin het streamen en digitaal consumeren van muziek meer de norm is dan het bezitten van fysieke releases, denk je dat geweldig artwork nog steeds cruciaal is voor albums?
In de meeste gevallen is artwork het eerste wat iemand ziet. Als je gehoord wilt worden, en ik denk dat de meerderheid van de bands dat wil, moet je er even over nadenken, want dat is je lokaas, bij gebrek aan een beter woord. We zijn gestopt met het maken van officiële video’s, omdat ze te duur en over het algemeen zeer ineffectief zijn als ze niet de potentie hebben om viraal te gaan. Dus het artwork is onze voorkant, we gaan er natuurlijk serieus over nadenken. Is het cruciaal? Hangt af van het niveau waarop je opereert, denk ik. Bekende bands krijgen de publiciteit, ongeacht wat ze doen of opnemen, kleine bands zoals de onze moeten bij elke release vechten om aandacht. Sommigen zeggen zelfs dat het albumtijdperk voorbij is, dus bands moeten zich richten op singles en om de paar maanden nieuwe content uitbrengen, niet om de jaren zoals bij albums. Met dat in gedachten, is albumartwork nog wel relevant? Elke band beslist voor zichzelf, denk ik.
Is er een vooruitzicht op een tour? Zijn er al plannen of is dat voorlopig onmogelijk, aangezien jullie geen drummer hebben. Wat betreft live spelen, hoe gaan jullie het probleem van het ontbreken van een drummer aanpakken? Wordt het een sessiemuzikant of zijn jullie dringend op zoek naar een vaste drummer voor Dormant Ordeal?
Onze zanger speelt graag live en hoewel ik mezelf meer zie als een songwriter dan als een artiest, ga ik er meestal mee akkoord om hem blij te maken als er een goede liveshow voorbijkomt. We hebben een mooie deal met een boekingsbureau, Death Over Rome, en het boeken van een paar Europese data zou waarschijnlijk geen probleem zijn. Het ontbreken van een drummer is een probleem. We hebben een goede run gehad met Lucass Edquist, sessie-/tourdrummer en een zeer bekwame muzikant, maar hij weet begrijpelijkerwijs wat hij waard is, wat het voor ons zowel financieel als logistiek behoorlijk moeilijk maakt. We blijven echter zoeken.
Zijn er nog andere gebeurtenissen of dingen die gaande zijn waarvan je wilt dat ik ze vertel? Heb je nog iets te zeggen of toe te voegen om af te sluiten?
Ons nieuwe album is inmiddels uit: luister er eens naar. Bedankt voor je tijd.
Links: