Headlines

Slowakije, niet echt het extreme metalland bij uitstek, brengt toch zo nu en dan ruwe diamantjes voort. Dit viertal, Besna, kennen we natuurlijk al. Het was de debuutplaat Zvertsvá die een ongelooflijke indruk op me naliet. Iets wat ik op zich wel kon verwachten dat dit zou kunnen gebeuren. Immers, niet zo lang daarvoor brachten dezelfde heren een splitalbum uit met de Duitsers van Abyss.Lees verder ›

Iedereen die nog eens durft te beweren dat er niets artistieks is aan grindcore geven we vanaf nu per direct een linkse hoek tegen de kaaklijn. Kijk maar eens naar de albumhoes van Collide, geschilderd door Wokkel. Of u die nu wel of niet kent, zal mij een rotzorg wezen. Veel belangrijker in deze is de grindcore van Nederlands trots in bange dagen, Suffering Quata. Het recept van deze heren is inmiddels gekend, zo kon u al eerder lezen op Zware Metalen, zie daarvoor de volgende korte, maar accurate beschrijvingen: Life In Digust, S/T, Demo 2011.Lees verder ›

De extreme metalscene in Finland kent een grote hoeveelheid bands die het kwalitatief gezien prima doen. Van black metal tot grindcore: er is voor ieder wat wils. Church Of The Dead is een band die al sinds 2013 aan de weg timmert en hiervoor al een zestal EP's heeft uitgebracht. In 2020 verscheen debuutplaat Church Of The Dead, die nu opgevolgd wordt door album nummer twee: Beyond Death. Voor fans van Asphyx en Entombed.Lees verder ›

Wederom krijgen we een leuke verrassing van de Amerikaanse metalcoreformatie The Acacia Strain. Waar men in 2020 nog vijf losse singles uitbracht die uiteindelijk -met toevoeging van twee nieuwe nummers- Slow Decay vormden, brengt het gezelschap in 2023 twee albums tegelijkertijd uit. Eén daarvan is ouwe-jongens-krentenbrood, de andere bevat slechts drie nummers en is voorzien van sludge en doom. Ik ga het hier hebben over het album Step Into The Light, dat tien nummers met traditionele, loodzware metalcore bevat.Lees verder ›

Everyone Loves You... Once You Love Them uit 2020 was het laatste wat ik van het Australische metalcoregezelschap The Amity Affliction te horen kreeg en dat was een dikke plaat. Nu, drie jaar later, ligt daar eerder plots het volgende album klaar: Not Without My Ghosts. Opnieuw een album met een erg gewichtige titel als je het mij vraagt. Deze vier heren zijn echter nooit vies gebleken om persoonlijke verhalen, persoonlijke miserie en ellende gewoon te verwerken in hun muziek. En draagt niet iedereen zijn eigen spoken mee? Ja toch! In ieder geval, bij het aanhoren van de eerste singles die de heren lanceerden, ontstond er al vrij snel een glimlach op mijn gelaat. De heren blijken nog altijd metalcore met een melodieuze rand te produceren.Lees verder ›

De promotor van het Amerikaanse Malo Mortuum heeft de band aangeraden om het debuutalbum Tales Of The Ancients met ons te delen. Dat gaat dan via een bandcamplinkje, zonder uitgebreide beschrijvingen, foto's of een kader waar we enige houvast aan hebben. Nou ja, dan moet de muziek van dit duo, bestaande uit Feralbutcher en Ipsissimus, maar zijn werk doen.Lees verder ›

Net als zoveel bands heeft Elysion flink te kampen gehad met het coronavirus. Het was een tijd waarin de wereld stil leek te staan en vrijheden werden beperkt. De vijf Grieken hebben de pandemieperiode gebruikt om nieuw materiaal te schrijven en na te denken over de staat van de wereld en de mensheid. Hun conclusie: 'het menselijk ras heeft jammerlijk gefaald, in extreme tijden moeten we teuggrijpen op extreme methodes en daarbij het verrotte deel elimineren'. Voorwaar, geen vrolijke boodschap.Lees verder ›

Een plaat schrijven is vaak een hele, helse klus. Nochtans vind je de juiste bandleden, de juiste gelijkgestemden dan kan dit na uren, dagen, maanden samenzitten, improviseren en creëeren tot erg mooie resultaten leiden. Neem nu het Nederlandse, Gelderlandse duo Solar Temple dat bestaat uit leden van Turia, Iskandr, Fluisteraars, Nusquama. Deze band volgde bovenstaand proces ergens tussen 2020 en 2021 en maakte alzo met The Great Star Above Provides het vervolg op Fertile Descent. Daarnaast besloten ze het geheel nog eens live op te nemen met zijn tweetjes op het Roadburn festival in de 013 te Tilburg en werd dit in volle pandemie op de REDUX editie uitgezonden. Alles werd natuurlijk piekfijn van licht, geluid en audio voorzien. De schijf die nu voor mij ligt of beter geschreven, de digitale versie voorzien door het label Eisenwald, is inderdaad de opname van dit misschien toch al memorabele optreden.Lees verder ›

Het uit Krakow afkomstig Cursebinder is een nieuwe band in het post-black/doommetalgenre. De vier heren maken nog maar muziek sinds 2019 en naast een EP uit 2020, Cursebinder, die ons volledig ontging, vind je naast wat singles ter promotie van deze nieuwe en eerste plaat, Drifting, weinig of niks terug. Op zich wel knap dat deze vier jonge honden in staat gebleken zijn om het Avantgarde Music label, dat toch al in de potten en pannen roert sinds pakweg 1994, te overtuigen. Meestal wil dat dan ook gewoon zeggen dat de nodige kwaliteit aanwezig is.Lees verder ›

Dit Barditus is een duo bestaande uit Uwe Nolte (Orplid) en Christian S. (Stern Des Bundes). Op hun eerste EP samen, Dein Schwert, mengen beide heren neofolk en paganeske elementen met black metal. Ze plegen het zelfs akoestische black metal te noemen. Een terminologie die me fris in de oren klinkt maar tegelijk toch wat contradictorisch aanvoelt. Dan maar best eerst een poging om te luisteren naar de muziek van de heren alvorens enige ongenuanceerde en weinig gefundeerde uitspraken af te leveren.Lees verder ›

Via het Italiaanse label These Hands Melt komen we in aanraking met een duo van Spaans-Mexicaanse afkomst. Onder de naam Sáasil (licht in de oude Mayataal) brengt dit tweetal het debuutalbum Ephemeral uit. Volgens de promo ergens in het midden van post-black, DSBM en funeral doom. Deze omschrijving doet uw redacteur van dienst watertanden.Lees verder ›

The Crooked Whispers is ontstaan tijdens de wereldwijde lockdown in 2020 en bestaat uit bandleden van het hele Amerikaanse continent, deels uit Argentinië en deels uit Noord-Amerika. Voor de fijnproevers: de band bestaat uit leden van LáGoon, Luciferica en Hour of 13. Het drietal heeft een gezamenlijke passie voor…Lees verder ›

Dit is er eentje waar ik naar heb uitgekeken! Fires in the Distance keert na drie jaar terug met een nieuwe langspeler getiteld Air Not Meant for Us. Deze Amerikaanse formatie brengt melodische death-doom in een lekker fris jasje. De debuutplaat Echoes from Deep November was al meteen een voltreffer. Ook nu wordt de muziek verspreid onder de vleugels van Prosthetic Records, een label dat bijna altijd kwaliteitsproducten aan de man weet te brengen. Dit maakt me meer dan benieuwd of we met een smeulend hoopje houtskool te maken hebben of een volledig uitslaande bosbrand. Vandaag bespreken we dus Fires in the Distance.Lees verder ›