Headlines

Man van de nacht of gewoon naar het Noors vertaald Nattmann kwam al eerder met goor en smerig blackmetalwerk. Neem nu de EP Udaad of het daaropvolgende I Uvligslet Mark. Je zou dan toch verwachten dat de twee heren Nedrig en Raate genoeg bij elkaar geschreven hebben om alles op een volwaardig album te gooien? Niet dus. Maar dat kan ook geen kwaad natuurlijk. De beide heren voelen zich misschien gewoon het best bij het uitbrengen van EP's.Lees verder ›

Je moet de bandfoto en de achtergrond van deze Franse band A/Oratos eens opzoeken. Het maakt meteen duidelijk dat dit collectief zich vastgegraven heeft in een bijzondere en tegelijk moeilijke thematiek. De heren die zich rond bandbrein Wilhelm hebben verzameld trachten de grens over te steken tussen materialisme en spiritualiteit. Dit omdat er volgens hen geen of weinig plaats is in de huidige maatschappij voor dit laatste.Lees verder ›

Een aandoening aan de hersenen; volgens de cijfers van de Hersenstichting krijgt 1 op de 4 mensen het. Van dementie, angststoornissen, een beroerte, depressie, migraine, Korsakov en de ziekte van Parkinson, tot hersenletsel na een ongeluk. Doordat de hersenen zo complex en belangrijk zijn, kan een hersenaandoening grote gevolgen hebben als er iets misgaat.Lees verder ›

Dit kwartet bestaat uit ervaren muzikanten met alles van stadionconcerten in Hong Kong, Britse rockclubs tot het National Theatre. Jørgen Apeness (Sauropod, Thea & The Wild, Lazy Queen), Lars Fremmerlid (Bugge Wesseltoft, Einar Stray Orchestra) en Henrik Schmidt (Synne Sanden, Shimmering) hebben ervoor gezorgd dat Jonas Lundekvam (toetsen en vocalen) aanbleef na zijn bijdrage op het eerste album KY en de daaropvolgende optredens.Lees verder ›

Nortfalke, een naam die doet vermoeden dat we Nederlandse black metal te horen gaan krijgen. Niets daarvan. Dit vijfde album bevat niets anders dan ambient, dungeon synth met name. Twee lange nummers, vol nevelige en rokerige pagan, beelden oproepend uit lang vervlogen tijden, waar Witte Wieven opdoken vanuit moerassige weilanden. Stap in het bootje en vaar even mee naar Domenland.Lees verder ›

Waar vliegen de kerstman en zijn elfjes nog even naartoe alvorens hij zich weer een jaartje opsluit in zijn hutje in het Hoge Noorden? Derbyshire, Groot Brittannië daar stopt hij vast en zeker nog eventjes. Waarom verkoop ik zo een onzin? Tja, kijk maar eens op de facebookpagina van dit Embers Ignite dat net onder de kerstboom zijn tweede EP, Visions Of A Dying World, heeft achtergelaten. De heer Hayward vond het een goed idee zichzelf in een elfenpakje te hijsen en een guitar playthrough te maken. Tja, dan ben je ofwel een draaideur ofwel maakt het je geen bruine boterham uit wat de wereld van je denkt. Sommige mensen kan het allemaal geen roestige moer schelen. Dan moeten die bewuste individuen er ook wel tegen kunnen dat er tegen hun voordeur wordt gepist. Nou, nou wat een robuust taalgebruik. Rustig maar gozer. Ik weet het, ik weet het...Lees verder ›

De post-hardcoreband Casey werd in 2014 opgericht in Wales. Oorspronkelijk onder de naam Well Wisher, maar dat werd niet veel later al aangepast naar de huidige naam. Eind 2022 kwamen de heren weer tot mekaar, aangezien er na het uitbrengen van twee volwaardige albums in 2019 werd besloten om te stoppen. Met How To Disappear viert men dus zijn rentree. De plaat wordt uitgebracht via het Londense Hassle Records, dat eveneens het thuishonk is van andere beloftevolle namen zoals Ithaca, Brutus en Stake.Lees verder ›

Grant The Sun heeft duidelijk heel wat troeven om op te vallen in de menigte. Om te beginnen is het best zachte geluid, naar metalen standaard, verfrissend en wordt een stevig onderwerk steeds omhoog getrokken door een meeslepende melodie. In Machina en Death Is Real zitten heel vette gitaarriffs en drumpassages. De cleane zang is niet overtuigend en op het randje van vervelend, maar de screams daarentegen voegen wel iets toe. Het jazzy Mariana, waarbij de zang is vervangen door een synthachtige saxofoon en een wanky gitaar, had voor mij achterwege mogen blijven. De post-rockige outro, waarbij akkoorden op monotone wijze en in een simpel ritme worden herhaald, vind ik dan ook een iets te makkelijk einde voor mijn interessespier.Lees verder ›

Het vorige album, Svmma Cvm Nox Arcana, van dit in oorsprong Cubaanse duo Narbeleth, dat nu opereert vanuit de Spaanse regio Galicië, kon ik maar matig smaken. Hopelijk is dit A Pale Crown, album nummer zes alweer voor deze band, beter behap- en wegslikbaar. Dit tweetal speelt propere black metal. Dat wil gewoon zeggen: vuile black metal omhult door een een nette productiejas. Althans, dat bleek bij de vorige release toch zo te zijn: een plaat die werd onder handen genomen door Ole Hartvigsen (Kampfar, Emancer).Lees verder ›

Zover ik heb kunnen nagaan, passeerde Iron Front hier op Zware Metalen nog niet eerder. In 2022 verscheen het debuut van de Amerikanen met de welriekende titel Left Out to Rot. Van 2016 tot 2019 was de band al onder de naam Dire Wolves actief, echter veranderde de line-up en koos de band een andere naam, namelijk Iron Front. Brutale death metal spelen, dat is wat het kwintet ook doet op dit tweede volwaardige album dat als titel Hooked heeft meegekregen. De songtitels en de albumhoes laten in ieder geval niets aan de verbeelding over.Lees verder ›

Lancashire, Engeland en Noord-Wales: daar liggen de grondvesten, fundamenten, wortels of hoe je het ook wil noemen van de blackmetalband Andracca. Dit quartet versierde met hun tweede plaat, To Bare The Weight of Death, een mooie deal bij het gerenommeerde Vendetta Records, een platenboer die altijd kwaliteitsvolle black metal weet te vinden en uit te brengen. Denk dan aan Woe, Beenkerver, Abkehr, Glemsel, Ildskær, Naxen, Scitalis, Vukari, Yith en nog zo vele anderen. Het blijft toch een boeiende bezigheid, dat volgen van releases uit blackmetalland, en zo rollen we alweer een nieuw jaar in. Want deze plaat staat op de releaselijst van 2024.Lees verder ›

Het Italiaanse Scarlet Records zoekt het deze maal eens binnen de eigen landgrenzen. Drown In Sulphur heten deze gasten, afkomstig uit Milaan. Het kost mij even wat moeite om te achterhalen of dit het eerste, tweede of derde werk van de band in kwestie is. Maar de eigen website van de Italianen laat twee andere schijven ter verkoop zien. Ik ga er dus maar voor het gemak vanuit dat Dark Secrets of the Soul het derde album is. Het is tevens de eerste passage op de burelen van Zware Metalen.Lees verder ›

Afgaande op de omschrijving in onze Zware Lijst heb ik eens besloten mij te laten verrassen. 90's Hardcore in al zijn vormen en varianten is namelijk mijn ding en met deze drievoudige split sla ik direct gelijk drie Japanse vliegen in één klap. Alle bands zijn mij volledig onbekend en leuke is dan dat het dus alle kanten op kam. Het Duitse label Bound By Modern Age is verantwoordelijk voor distributie en productie van deze split met de naam To Get Closer To The Ideal. Dit label heeft al sinds 2012 duidelijk voor ogen welke muziek er op de markt moet worden gebracht. Afgaande op de vorige releases heb ik wel daarom wel enige verwachtingen. Hoog tijd om eens zien wat voor vegan vlees er in deze muzikale kuip zit.Lees verder ›