Hevn III is een driemansformatie uit Noorwegen en na een liveplaat is dit Hevn III het eerste volwaardige album. De Noren zijn het voor een platenboer ook niet erg ver gaan zoeken. Ze bleven gewoon in eigen land en tekenden een deal met Polypus Records. De gehanteerde thematiek is er één die ruwheid en rauwheid van het menselijk bestaan tracht samen te vatten en samen te brengen met overpeinzingen die heren als Crowely, Blake en ja zelfs Nietschze al ergens neerschreven.Lees verder ›
Halverwege de jaren '90 brak Dog Eat Dog door met het album All Boro Kings. De band was een graag geziene gast op verschillende festivals en wist daarbij altijd het publiek in beweging te krijgen en het dak eraf te spelen. Hoewel ze het grote succes niet wisten vast te houden, bleven ze albums uitbrengen en touren. In 2006 werd het album Walk With Me opgenomen en uitgebracht bij Nuclear Blast. Door problemen van juridische aard kreeg Walk With Me nooit de juiste support en werd het korte tijd later zelfs van de markt gehaald. Ruim twintig jaar later lijkt alles opgelost en wordt het album opnieuw uitgebracht.Lees verder ›
Shining, de band van niemand minder dan Niklas Kvarforth, vond het nog eens tijd om in het verleden te gaan duiken, graven en grabbelen. Ze kwamen terecht bij de opnames uit 2011 de zogenaamde 8 1/2 I Vaket Tillstånd Feberdrömmar release. Dit Feberdrömmar (Del Ett) is zoals geschreven het eerste deel van een heruitgave die zou moeten bestaan uit twee delen. Door het graven in de stoffige oude doos zijn er nog meer elementen terug gevonden en werd beslist het toch anders te doen. Deel twee zou ergens in 2025 moeten uitkomen als ik goed kan volgen.Lees verder ›
Heb jij ook een ongezonde obsessie voor Zware Metalen? Weet je het altijd beter of lig je regelmatig te zeiken op onze Facebookpagina dat een review vol spellingsfouten staat? Of… wil je gewoon graag deel uitmaken van een mooi team dat de metalscene in Nederland, België en daarbuiten op de voet volgt? Dan zijn wij op zoek naar jouw handen en breincapaciteiten! Zware Metalen is de meest uitgebreide, eerlijke…Lees verder ›
Dubbel zo verpletterend. Dubbel zo verwoestend. Dubbel zo extreem. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een zwaar geanticipeerde, nieuwe plaat die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we The Suns Of Perdition IV: To Shadow Zion van Panzerfaust. Joris (favoriete genre: black) en Marleen (favoriete genre: black) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›
Codex Tenebris, het derde studioalbum van Oldd Wvrms, haalde eind 2019 nog het zilver in mijn persoonlijke jaarlijst, na Blut Aus Nords geniale Hallucigen. Vreemd eigenlijk, want met uitzondering van My Dying Bride luister ik eerder zelden naar doom metal en al helemaal niet naar sludge. Waarom ik dan precies bij Codex Tenebris ben uitgekomen voor een recensie weet ik eerlijk gezegd ook niet meer (misschien omdat het een Belgische band is?), maar dat het een openbaring was herinner ik me nog zeer goed. Alles aan dat vorige album zat precies goed: de sfeer, de opbouw van de nummers, het geluid én het artwork. Het vormde allemaal een prachtig coherent, organisch geheel. Codex Tenebris was een symbiose tussen warme, occulte, melodische sludge en glasheldere, boeiende post-metal. Hier was duidelijk heel goed over nagedacht en de manier waarop de nummers waren opgebouwd was gewoon geniaal. Ik was op slag fan.Lees verder ›
Vananidr's In Silence Descent is intussen alweer plaat nummer vijf. Deze Zweedse band die voorheen onder verschillende andere bandnamen opereerde, waaronder Hydra, heeft nu toch al een poosje vaste grond gevonden. Vorige plaat Beneath The Mold nam ik eveneens onder de loep; daarop was een band te horen die echt wel weet hoe goede melodische black metal moet klinken. Niet moeilijk natuurlijk als je kijkt naar de line-up vol oudgedienden van bekende en minder bekende bands.Lees verder ›
Het Finse Marianas Rest en Fins-Griekse Aeonian Sorrow werken op het moment van dit schrijven hun Doom of the North-tour af. Recent stopten ze in het Nederlandse Breda en het Belgische Diest. Fotografe Esther 't Lam was namens Zware Metalen in Club Hell te Diest aanwezig, en schoot daar prachtige plaatjes van een prachtige, sfeervolle doomavond.Lees verder ›
Het duurde ongeveer dertig jaar voordat het Zweedse Toxaemia - in 1989 opgericht en in 1991 van de aardkloot verdwenen - zijn best wel gesmaakte deathdebuut Where Paths Divide uitbracht. Dan is de vier jaar die de band nodig had om met opvolger Rejected Souls Of Kerberus op de proppen te komen, natuurlijk maar een oogwenk.Lees verder ›
De herfst is volop gaande en voor vandaag staat er een bijpassend drietal aan bands op het affiche van Metropool. In de Saxion Zaal in Enschede kunnen we op deze vrijdagavond genieten van Draconian dat dit jaar op tour is ter ere van het dertigjarige jubileum. De Zweden nemen hiervoor het Duitse gezelschap Nailed To Obscurity en het Grieks/Canadese Fragment Soul mee. Ook van de partij zijn namens Zware Metalen verslaggever Frank Geerligs en fotograaf Bas Schipper.Lees verder ›
Wat te doen als band zodra één van je leden komt te overlijden? Stoppen of doorgaan? Die vraag werd voor Linkin Park in 2017 realiteit nadat boegbeeld Chester Bennington uit het leven stapte, vrij kort na het uitbrengen van One More Light. Daarmee liet hij een groot gat achter op veel vlakken, muzikaal omdat de band samen met onder andere Korn en Slipknot uiteraard aan de wieg van de lichting nu-metal in de jaren 2000 stond. Groot was de blijdschap bij velen toen Linkin Park begin september van dit jaar aankondigde dat het zichzelf had versterkt met Emily Armstrong als zangeres en drummer Colin Brittain.Lees verder ›
Kyrck Productions & Armour is toch een bijzonder eigenaardige naam voor een label. Nu, als dat label kwaliteitsvolle releases uitbrengt dan hoor je mij alvast niet klagen. Één van de laatste platen die kwamen via dit label, bleek die van de cultband Limbonic Art te zijn. Maar vrolijk werd ik niet van die erg middelmatige release. Dit Aptorian Demon brengt zijn nieuwe er ook op uit. Het is een Noors gezelschap opgericht door niemand minder dan Storhetsvanviddets Mester dat zich ook beroept op de kennis en kunde van twee andere ongure trawanten, genaamd K en KK die we kennen we van het meesterlijke Gjendød.Lees verder ›
Een bijzonder thema bij Teloorgang deze keer. Voor hun radioprogramma op KINK Distortion doken Remco en Pim in verguisde muziek: nummers van albums die bands het liefst zouden vergeten of zelfs het bestaan ervan ontkennen. Luister nu terug! Lees verder ›
Opererend vanuit Stockholm voert de Duitse Johanna Sadonis sinds 2014 Lucifer aan. Daarmee herleven de tijden van Black Sabbath, Deep Purple, Blue Öyster Cult, Lucifer's Friend, Steppenwolf, Heart en Fleetwood Mac: bands die hun gloriedagen vooral in de jaren '70 hadden en waaraan Lucifer schatplichtig is. Vanavond staat de band in P60 in Amstelveen.Lees verder ›
Op zondag 10 november vond in de Tilburge 013 de album releaseshow van Changing Tides plaats 'Amidst The Gray' van Changing Tides plaats: Admist the Gray is de tweede plaat van de Brabanders. De avond werd afgetrapt door Deeproot: pas het tweede optreden voor de band ooit maar het publiek werd verrast op een vette show. De Belgen van Knives To A Gunfight , juist bezig met een afscheidsronde, namen de energie over. De sfeer hangt er goed in en daar maakte Sugar Spine vervolgend goed gebruik. Het dak kon er vervolgens af met de feestvarkens van de avond. Fotograaf Indy van Oort noemde het 'het vetste optreden dat ik van de band heb gezien' en kwam terug met een wagonlading foto's. Lees verder ›
De prijs voor minst-originele bandnaam gaat deze maand naar het Amerikaanse Laceration. Alleen al op dat continent zijn of waren er de afgelopen jaren een stuk of vijf bands met dezelfde bandnaam actief. Gelukkig wordt een band bij Zware Metalen niet alleen op originaliteit van de bandnaam beoordeeld en draait het nog altijd om de muziek. Is die dan wel origineel? Nee. Is dat erg? Ook niet.Lees verder ›
Moriah Rose Pereira, beter bekend als Poppy, is dit jaar al toe aan langspeler nummer zes. Ik moet zeggen dat ik een paar treinen gemist heb, maar I Disagree uit 2020 was op een vreemde manier ergens blijven plakken. Als collega Alfvoet ergens meer dan vijf alinea's over schrijft en dan nog verstrikt geraakt in een genremix, dan is het gewoon de moeite om het te proberen. Aldus baande de aanstekelijke mix van pop en metal, met heel wat gewaagde uithalen naar andere genres een weg in mijn brein.Lees verder ›
15 verdiepingen met een royaal uitzicht. We zetten het weekend in met deze lekkere hapjes, vers uit de video-oven. Dit zijn Saor, Xandria, Ad Infinitum, Blackbriar, Distant, Architects, Fellowship, Space of Variations, Obscura, Grima, Body Count, Killswitch Engage, Aviana en Klone.Lees verder ›
Het Scandinavische drietal Sólstafir, Oranssi Pazuzu en Hamferð hebben dit jaar allen een nieuw album uit. Reden genoeg om met elkaar de tourbus in te stappen. Eerste stop is de Oosterpoort in Groningen en lokale verslaggever Ruben was erbij om zich te laten onderdompelen in de eigenzinnige niche die de noordelingen hebben gekerft in het metalgenre. Lees verder ›
Dubbel zo progressief, dubbel zo gelaagd, dubbel zoveel grunts. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, zeer conceptuele, ingenieuze plaat, die simpelweg schreeuwt om van meer dan één kant bekeken te worden. Al was het maar omdat er zo ontzettend veel gebeurt op het album. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het laatste testament in handen krijgt. MrJingles (favoriete genre: death met alle mogelijke voorzetsels, met een extra voorliefde voor progressieve varianten) en Michiel Hoogkamer (favoriete genre: teveel om op te noemen, gaat van Prince tot Napalm Death) zijn deze keer de gelukkigen. Dit keer bespreken we The Last Will And Testament van Opeth.Lees verder ›
