Headlines

Frostmoon Eclipse uit Italië is voor ons al lang geen nobele onbekende meer. De band die in 1994 het levenslicht zag en nu met plaat acht komt, As Time Retreats is evenmin klein bier. De heren blijven ook trouw aan de platenfirma met name het Belgische Immortal Frost productions. Heel wat releases brachten deze Italianen uit van volwaardige albums, splits tot EP's. Een van die EP's, Rustworn, kwam in 2022 en maakte indruk met twee nieuwe nummers. Daarvoor was er bijzonder slecht weer te verwachten middels het album Worse Weather To Come. Na die EP kregen we nog een boxset te verwerken: Funerals Of Old. Een boxset die platen verzamelde die jaren, soms zelfs decades geleden eerder werden uitgebracht. Ik verschrok zelfs wat van het rustige akoestische getokkel op Dead And Forever Gone.Lees verder ›

Dit Deense Kold nam ik al eerder onder de loep. Begin 2023 kwamen zowel een EP als het laatste album, Intet Mere Er, van deze beide heren uit. Det Falmede Håb lijkt een logisch vervolg van hun verhaal te zijn. Ik noemde de ijskoude black metal een soort van mengeling van Ildskær en Der Weg Einer Freiheit. Ook deze release wordt aan de man gebracht door het immer speurende Vendetta records, speurend en zoekend naar ondergronds blackmetaltalent dan wel te verstaan.Lees verder ›

Muziek kan al eens een alternatief zijn voor therapie. Het ventileren van tragische gebeurtenissen en het emotionele leed dat daarmee gepaard gaat in woorden en muziek proberen te vatten kan helend werken, of in ieder geval de pijn verlichten, door verdriet om te zetten in creativiteit. Dat geldt ook voor  het Canadese Spite House. De band, en met name zanger Max Lajoie, heeft nogal wat op zijn bord gekregen. Zelfmoord van zijn vader, moeder die overleed aan kanker. Die gebeurtenissen hebben hun weg gevonden naar deze tweede plaat.Lees verder ›

Lsd, ook wel bekend als acid, bezit het vermogen om emoties en gedachten te versterken en de beleving en waarneming van tijd en ruimte ingrijpend te veranderen. In de hersenen werkt lsd vooral op de serotoninereceptoren. Om het maar wat meer in Jip-en-janneketaal te houden:  het verandert de manier…Lees verder ›

Als ik het goed heb was A Castle In The Mist de eerste release van dit Amerikaanse gezelschap, Cemetery Moon, ergens in 2018. Daarna volgden nog drie platen en dit Dominion Of Ashes is dus de meest recente. Een band die startte als éénmansproject is nu uitgegroeid tot een volwaardig vierkoppig collectief. Of elk bandlid afkomstig is uit Connecticut is me niet helemaal helder maar dat doet er op zich ook niet toe.Lees verder ›

Het Belgisch-Limburgse kwartet Speed Queen bestaat een goede tien jaar maar brengt nu pas zijn eerste langspeler uit via High Roller Records. Een lange bevalling dus. Ik zag de band voor het eerst live in april 2019 en wat me toen al onmiddellijk opviel: de tomeloze energie, niet in het minst van zanger en podiumbeest Thomas Kenis, de intense speed metal en het aantal decibels in de hele kleine zaal. Je voelde gewoon dat deze jongens de wil hadden om het te maken. Lees verder ›

Het is me niet helemaal duidelijk of dit Verba Serpentis uit Oostenrijk hun eerste EP volledig in eigen beheer hebben uitgebracht. Het heeft er echter wel alle schijn van. Eigenaardig genoeg komt het hebbeding nu pas bij me aanwaaien, ik noem het alvast gek. De reden dat het zo lang geduurd heeft is me onduidelijk, de EP kwam immers ergens in oktober 2024 (!) al uit. De nieuwe videoclip van het nummer Monuments Of Dust zorgde ervoor dat deze release ons opnieuw aangeboden werd. Verstandige zet van de promojongens.Lees verder ›

Een illusie kan gezien worden als een misleidende of onjuiste weergave van de werkelijkheid, al dan niet leidend tot een verwonderende of vermakelijke uitkomst (denk bijvoorbeeld aan Hans Klok). In de kunstzinnige wereld kan het abstracte dan weer omschreven worden als een beschrijving of weergave van niet tastbare concepten of niet realistische objecten. Combineer vervolgens de woorden abstract en illusie en je snapt meteen dat het haast onmogelijk is om daar een fatsoenlijke definitie van te geven, aangezien die combinatie zich niet laat kaderen door regels en grenzen.Lees verder ›

Na bijna tien jaar in de Singaporese ondergrond te hebben gebroed, komt Darah met zijn langverwachte debuutalbum Holier Than Thou. De band heeft in de loop der jaren naam gemaakt, maar weet deze reputatie helaas niet volledig te verzilveren op zijn eerste langspeler. Hoewel het album onmiskenbaar geworteld is in de traditie van bands als Vader en Morbid Angel, ontbreekt het aan de finesse en het onderscheidend vermogen om echt boven het maaiveld uit te steken.Lees verder ›

In 2016 werd in Denemarken, Kopenhagen om meer precies te zijn, de blackmetalband Morild opgericht. Dat is op zich niet zo direct erg memorabel te noemen. Vanuit Denemarken krijgen we op geijkte tijdstippen heel wat toegestuurd en nu dus weer. Het tweede album van Morild heet Disse Fugle Får Ingen At Se. Als je dit gaat vertalen komt er toch op zijn minst een zonderlinge boodschap naar boven: Deze vogels mogen eigenlijk niet door iedereen gezien worden.Lees verder ›

De aankondigingen vlogen de laatste tijd al voorbij, ook op ons eigen Zware Metalen: het Groningse doomcollectief Sad Whisperings is terug. Nou zal bij de meeste van onze lezers niet meteen een lampje gaan branden, maar de band heeft begin jaren ’90 wel degelijk een kleine nalatenschap opgebouwd en achtergelaten. Ook al bleef het destijds bij een handvol demo’s en één volledig album, in die tijd was de spoeling in de death/doom/gothic scene nogal dun, dus viel je al snel op en stonden ze in 1994 zelfs in het voorprogramma van My Dying Bride en Anathema in Tilburg. Die kun je toch voor eeuwig in je zak steken!Lees verder ›