En hoppa: lekker gewoon een Helmut Lotti recensie op Zware Metalen. Ik zie het André Rieu nog niet zo snel doen: scoren als artiest in de klassieke sector maar ook in het hardrockmilieu. Mijn Gentse stadsgenoot (van origine toch) Helmut Lotti speelt het wel klaar. Na een carrière met miljoenen verkochte albums als Elvis-imitator, zanger van klassieke stukken, crooner en zelfs bewerker van Afrikaans getinte muziek, haalt Lotti opnieuw de hitlijsten met hardrockcovers.Lees verder ›
Zekerheden in het leven: na regen komt zonneschijn, water is nat, de bal is rond en Marduk stelt nooit teleur. Na het verschijnen van de laatste plaat Memento Mori, onderneemt de Zweedse doodsmachine de ene tour na de andere en op de laatste donderdag van februari werd P60 in Amstelveen aangedaan. Namens Zware Metalen nam Remco Faasen een kijkje bij de panzer division en kwam – uiteraard – niet teleurgesteld terug met een verslag.Lees verder ›
radle of Filth kun je gerust beschouwen als een begrip in de (black)metalscene. De band bestaat al 34 jaar en is nog altijd actief. Op 21 maart verscheen de nieuwe (veertiende!) plaat Screaming Of The Valkyries. Het is een mooi vervolg op het sterke Existence is Futile van 3 jaar geleden, waarop men weer een combinatie van black, gothic en heavy metal brengt. Het is knap dat de band na allemaal wisselingen in de bezetting nog steeds als Cradle of Filth klinkt. Daarnaast ligt de single met Ed Sheeran ook nog altijd op de planken. Genoeg redenen om een gesprek aan te knopen met bandleider Dani.Lees verder ›
Dubbel zo groots, dubbel zo grotesk, dubbel zo gothisch. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Vier jaar hebben we moeten wachten op de opvolger van Existence Is Futile en dat is naar Cradle of Filth-normen behoorlijk lang. Album nummer veertien, The Screaming of the Valkyries, wordt opgezadeld met de loodzware taak om zijn meer dan uitstekende voorganger minstens te evenaren. Of opper-Walkure Dani Filth (ondertussen, sinds de debuut-klassieker The Principle of Evil Made Flesh, al meer dan dertig jaar aan het roer van dit spookschip) en de zijnen daar in slagen leest u hieronder. Wordt The Screaming of the Valkyries het nieuwe Walhalla voor de liefhebber van symfonische, gothische black metal, of sturen we het nieuwe gewrocht terstond terug naar Helheim? Zware Metalen probeert het voor u uit te zoeken, maar nieuw werk van een dergelijke iconische band vraagt simpelweg om van meer dan één kant bekeken te worden. De redacteuren zouden elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt, maar hoofdredacteur Remco Faasen (favoriete genre: black metal) en eindredacteur Tafkads (favoriete genre: ook black metal) hebben uiteindelijk de eer gekregen om The Screaming Of The Valkyries aan u voor te stellen.Lees verder ›
Een band als Arch Enemy heb ik lange tijd met veel plezier gevolgd. Vroege albums als Stigmata (1998) en Burning Bridges (1999) werden hier enthousiast ontvangen. Ook de iets latere albums als Wages Of Sin (2001), Doomsday Machine (2005) en Rise Of The Tyrant (2007) konden mij bekoren. Maar dat enthousiasme is de afgelopen jaren flink tanende. Meer recente releases als Will To Power (2017) en Deceivers (2022) spraken mij nauwelijks nog aan. Te voorspelbaar, te doorzichtig, te veel ingeleverd van het vuur van weleer... de echt creatieve bron opgedroogd? Het enthousiasme droop er dan ook niet vanaf toen de promo van het nieuwe album Blood Dynasty op de digitale deurmat plofte. Laat ik het album echter een eerlijke kans geven. Wat heeft het vijftal deze keer in petto? Zou Arch Enemy positief weten te verrassen, met een album dat boeit en weet te overtuigen?Lees verder ›
Vrijdag 14 maart stond Patronaat in Haarlem in het teken van progressieve metal en moderne metalcore. Het Zweedse Allt wist het publiek mee te slepen met hun mix van laag gestemde riffs, meeslepende melodieën en diepe emotie. In oktober vorig jaar brachten de band het langverwachte debuutalbum From the New World uit via Century Media Records, een plaat die positieve recensies ontving. De populariteit van de band bleek duidelijk: Stage 3 van Patronaat was in no time uitverkocht. Seth Abrikoos nam een kijkje en hield haar camera paraat.Lees verder ›
De Australische hardrockers van Airbourne blijven onverminderd populair. Drie jaar geleden stonden ze nog in de Gelredome en nu weten ze de Musis in hetzelfde Arnhem uit te verkopen. Ditmaal hebben ze het Britse Asomvel uitgenodigd om mee te gaan op hun Europese tournee en dat maakt voor een niet te missen avond voor de liefhebber van stevige stadionrock. Al staat dit powerduo nu dus in een stadstheater. Redacteur Ruben was er voor ons bij en fotograaf Bram Geurts maakte de foto's. Lees verder ›
Iedereen kent dat gevoel wel. Je staat ergens in een museum of galerij naar een bizar kunstwerk te kijken van grootse proporties. De kwaliteit en het vakmanschap zijn ontegenzeggelijk aanwezig, maar ergens begrijp je er ook totaal geen ene klarinet van. Precies ditzelfde gevoel heb ik altijd gehad bij Imperial Triumphant. Het gevoel hebben dat hier iets bijzonders gebeurt, maar geen flauw idee hebben wat je hier nu mee aan moet. De driemansformatie uit New York maakt nu eenmaal ook geen kunst voor ongetrainde oren en zoekt de randen op van het muzikale experiment.Lees verder ›
"SpiritWorld staat voor een spijkerharde hybride vorm van thrash metal en hardcore." Die woorden schreef collega Maud over deze band toen men zijn debuut Deathwestern uitbracht via Century Media Records in 2022. Een plaat die inderdaad verdomd fijn in elkaar stak. Spiritworld geeft zijn muziek ook anno 2025 nog steeds een country- en westernachtige sfeer mee. Sterker nog: meer dan op Deathwestern horen we dat deze ronde terug. In dat opzicht is de albumhoes ook deze keer weer veelzeggend. Helldorado verschijnt eveneens via Century Media Records en heeft tien nummers gekregen.Lees verder ›
The word is out! Millhaven heeft een nieuwe frontman en dat is niemand minder dan Kevin Vandamme. Wie, zegt u? Wel, Kevin is geen onbekende in de metalwereld, in een verder verleden was hij frontman van onder andere Corpse Mutilation,…Lees verder ›
Wie in november 2024 uitkijkt naar het concert van Beth Hart in Capitole Gent, blijft helaas op zijn honger zitten. Beth is ziek en het concert wordt verplaatst. Rain check op zondag 16 maart en hoe! Het licht gaat uit, de band begint te spelen en Beth komt op, niet links of rechts op het podium, maar zingend door de midden gang van de zaal. Ze wandelt zichtbaar goedgezind door het publiek en neemt haar tijd tot ze het podium bereikt waar ze de zaal meteen betrekt in een stukje mee jammen met de band. Nieuwe en oude nummers wisselen elkaar af en of het nu gevoelige songs achter de piano zijn, of rauwe blues, je kan niet anders dan weggeblazen worden door de power house die Beth Hart is, en blijft! Fotografe Kitty van de Waart was erbij en mocht in drie liedjes de sfeer vastleggen. Lees verder ›
Dissociatie is het gevoel dat je los raakt van jezelf of van je omgeving. Dit kan verschillende uitwerkingen tot gevolg hebben. Zo kun je bijvoorbeeld geen controle meer hebben over je lichaam, lijkt de tijd veel sneller of langzamer te gaan dan normaal of heb je simpelweg het gevoel even in een compleet andere wereld te zijn. Precies de dingen die je zou kunnen overkomen bij de ruime veertig minuten aan muziek die Dissocia met dit debuutalbum To Lift The Veil op het menselijk brein afvuurt. Zo heeft je nek de neiging ongecontroleerd heen en weer te bewegen, vliegt de tijd werkelijk voorbij en heb je na afloop van het laatste nummer geen flauw idee meer waar je bent. Maar daarmee lichten we pas een tipje van de sluier.Lees verder ›
Noirsuaire uit Frankrijk blijft ons maar verlekkeren met EP's en dit ter voorbereiding van de eerste volwaardige langspeler die dan toch ergens eind 2025 zou moeten verschijnen. Een EP die ik al eens onder de loep nam ergens in 2024 was Black Flame Of Unholy Tradition. The Wrath Of The Silent Temples is dus alweer een plaatje, maar niet getreurd :ondanks het feit dat de bandleden stellen dat er maar vier nummers op verzameld staan kom je toch niet van een kale reis terug want er staan nog een intro, outro, ja zelfs een interludium op en zo zitten we al snel niet aan vier maar aan zeven nummers. Gelukkig maar.Lees verder ›
In onze videoverklaring voor vandaag leggen we opnieuw 15 krachtlijnen vast om de dag mee door te komen. Deze campagne bestaat uit Malignancy, Lord of the Lost, Raven Black, Ominous Ruin, Buckcherry, Bleed, Cadaver, Pelican, Larcenia Roe, Chthonic, Sicksense, Malevolence, Luna Kills, Paths to Deliverance en Nullor.Lees verder ›
In de onheilspellende kerkers van de NDSM Werf aan het IJ in Amsterdam vond op 1 maart 2025 het eerste Nederlandse Echoes from the Dungeon Fest plaats. Dit is een festival waarvan dungeon synth het centrale thema is. Dungeon synth ontstond begin jaren '90 in de koude blackmetalhoek, waar muzikanten van escapisme een vak maakten. Het genre bestaat bij de gratie van midi-keyboards met repeterende, vibrerende tonen en vage soundscapes met hier en daar een vlaag percussie. Iggy Paul is vandaag de gastheer van het dungeonsynthfestival en hij heeft artiesten uit alle uithoeken van de wereld gestrikt. Zij mogen vandaag hun eigenzinnige klanken aan een publiek voorstellen, iets wat eigenlijk vrij uniek is. Bij dungeon synth denk je vooral aan licht schizoïde figuren die het liefst in de afwezigheid van enig menselijk contact zichzelf amuseren met repetitieve tonen. Voor allen die erbij waren en willen nagenieten, of zij die benieuwd zijn hoe het was om erbij te zijn vertelt Dypfrys je alles over de acts en legt gastfotograaf Moritz Lengauer alles op beeld vast voor het nageslacht.Lees verder ›
Met de dynamische single Cellar Door, afkomstig van de EP The Fear Of Fear, wist de Canadese moderne metalband Spiritbox vrij recent nog twee nominaties binnen te slepen voor de Grammy Awards. Niet slecht als we bedenken dat het viertal pas sinds 2017 actief is en nu al voor dergelijke prijzen meedingt. Niet dat we overigens om de band heen kunnen, want ook op menig festival prijkt de naam al steevast hoog op het affiche. Eternal Blue en Rotoscope lieten in een eerder stadium natuurlijk al een goede indruk achter en nu komt het gezelschap met zijn tweede volwaardige plaat op de proppen: Tsunami Sea. Leuk detail: beide albums hebben een speelduur van 43 minuten, maar deze ronde krijgen we 26 seconden meer waar voor ons geld.Lees verder ›
Ik kon even niet geloven dat in onze databank nog geen enkele bespreking van de Zweedse band The Hellacopters terug te vinden was. Het klopt wel dat deze heren een fikse break van pakweg vijftien jaar hadden, maar dan nog waren een vijftal reviews mogelijk geweest. Nu goed, er zijn ontelbaar veel releases die hier binnen stromen, maar dan moet ik het wel goedmaken met een review van Overdriver in de loop van februari. De band behoort tot de grotere Scandinavische garagerockbands, dus we voelen ze even aan de tand.Lees verder ›
Ainsoph is een Nederlands collectief en brengt zijn materiaal uit net als een hele trits andere landgenoten, via het Wolves Of Hades label. Deze blackmetalband kleurt zijn muziek door heel wat andere invloeden te verwerken. Welke? Denk aan post-punk maar ook elementen uit het progressieve en jazzy veld worden niet geschuwd. Hoe moet dat dan klinken? Daar komen we zo meteen wel achter. Dit Affection And Vengeance is de opvolger van het eerder verschenen Ω - V waarop zes deuntjes verzameld stonden. Nu zijn het er acht als dat al een verschil maakt.Lees verder ›
Het uit Den Bosch - of is het statige ’s Hertogenbosch meer hoe deze plaats door het leven gaat? - afkomstige vijftal van Nephylim werd in 2015 opgericht. De band legde zich toe op melodieuze death metal, waarbij het typische Zweedse geluid een grote rol speelde, al neigt de muziek op debuutalbum Severance of Serenity (2020) ook naar de wat gevoeligere Finse variant en was de band ook niet wars van wat doom en black metal. Vijf jaar na het debuut is er de opvolger Circuition. De eersteling liet een sterke indruk achter en als de prachtige hoes van het album, afkomstig van door Giannis Nakos (Remedy Art Design), een voorbode is van wat ons op het album muzikaal te wachten staat, dan staat veel luisterrijks te wachten.Lees verder ›
Purified In Blood is terug na ongeveer twaalf jaar afwezigheid. Zoveel tijd is intussen verlopen tussen voorganger Flight Of A Dying Sun en nieuweling Primal Pulse Thunder. Dit vijfkoppig Noors collectief afkomstig uit Stavanger stak de koppen nogmaals bij mekaar en beukte niet alleen een nieuwe plaat in elkaar maar staat ook weer terug op het podium. De door hardcore en death metal geïnspireerde sound die de heren al jaren etaleren zoekt dus opnieuw zijn weg.Lees verder ›
