Headlines

Vier erg lange ijskoude nummers staan verzameld op plaat nummer vijf van dit Franse duo Aldaaron. Een melodisch, atmosferisch blackmetalcollectief dat al langer hoge toppen en diepe dalen in hun verhalen omarmt en dit nu opnieuw doet. In coproductie, in samenwerking tussen Paragon Records en Ordre Du Givre wordt dit werkstuk in fraaie fysieke exemplaren aangeboden. Deze Franse band bestaat al bijzonder lang en heeft toch een paar magische platen op hun conto staan. Neem nu Nous Reviendrons Immortels uit 2010 en het recent nog heruitgebrachte Suprême Silence uit 2012 met oud demomateriaal uit 2022.Lees verder ›

Lady Gaga een wereldster noemen is een understatement. Op 23-jarige leeftijd bracht ze haar debuut uit in het door ons zo geliefde genre. Internationaal geroemd en geprezen volgden er daarna nog vele succesvolle albums. In 2011 werd ze beschuldigd van plagiaat door onze eigen Heideroosjes. Het nummer Electric Chapel zou teveel op We All Share The Same Sun van de Limburgers lijken. Tot een rechtszaak kwam het niet maar het bleek zowel Lady Gaga als Heideroosjes promotioneel (en dus financieel) geen windeieren te leggen.Lees verder ›

Zijn naam is Klein ... ... zijn deceptie groot Maar mag het ook even? Wanneer je als kind een droom hebt, je als volwassenen de kans krijgt deze te verwezenlijken en het je - in jouw ogen - op een oneigenlijke manier wordt afgenomen, kan het toch niet anders dan dat dit diepe wonden achterlaat? Een trauma dat je jarenlang met je mee moet zeulen? Een beschadiging voor het leven?Lees verder ›

Wat een kerel toch die Shawn, niet? Het gaat hier natuurlijk om de alombekende soloartiest Shawn Mendes. Shawn is gewoon de naam van plaat nummer vijf en ligt nog niet eens zo gek lang in de winkel. Iedereen rond mij is er al wel lyrisch over. Deze Canadese singer/songwriter kan menig meisjeshart sneller doen slaan, zo ook van mijn achttienjarige dochter. Op deze nieuwe plaat die uitkomt via het Island label staan maar liefst twaalf vrolijke en olijke deuntjes die alles samengeteld amper dertig minuten van je blije leven vragen.Lees verder ›

Ik zou de kak nog eten van Dua Lipa als ze erom vraagt, aldus een vriend van mij over de betreffende artiest. Zijn last.fm verraad een voorliefde voor jaren negentig black metal en grindcore. Het geeft aan dat deze vrouw iets losmaakt bij muziekminnend publiek.Lees verder ›

Er is dan toch nog een album uitgekomen van The Weeknd, de Canadese singer-songwriter die uit Ethiopische ouders werd geboren als Abel Makkonen Tesfaye  In 2022 kreeg hij stemproblemen, maar nu ligt er dan toch het dubbelalbum Hurry Up Tomorrow, de opvolger van het uiterst succesvolle Dawn FM uit 2022. Als de voortekenen niet bedriegen wordt deze zesde van The Weeknd nóg succesvoller dan zijn voorganger, getuige het debuut op de eerste plaats van de Amerikaanse Billboard 200, tegenover een tweede plek destijds voor Dawn FM.Lees verder ›

Naast de welbekende fadomuziek, is Portugal rijk aan een aantal andere eigenzinnige muziekgenres. Één daarvan zijn de ranchos folcloricos: een type volksmuziek dat vaak gepaard gaat met traditionele dansen. Van oudsher werd deze muziek gemaakt voor en door landarbeiders, met groepen muzikanten die van dorp naar dorp trokken om hun dans- en muziekkwaliteiten te demonstreren. Gelukkig is deze traditie nog springlevend. Het collectief Sons da Terra (Geluiden van het Land) brengt bijvoorbeeld al sinds jaar en dag langspelers uit om de muzikale kant van dit gebruik vast te leggen. Op deze plaat, 22 Anos genaamd, brengen zij ons een aantal bewerkingen van bestaande nummers die al generaties van dorp op dorp worden overgebracht. Hierdoor is de exacte herkomst van deze liederen onduidelijk. Als kers op de taart trakteren ze ons op wat medleys met evergreens uit een ander muziekgenre: musica pimba. Een genre die een beetje klinkt als de Noord-Brabantse variant van carnavalsmuziek. Het wordt al snel duidelijk waar een act als Veul Gére de mosterd haalt.Lees verder ›

Het Nieuw-Zeelandse Exodium Mors gaat zijn derde decennium in. Toch werden er slechts twee volledige albums uitgebracht. Met deze EP geeft de band weer een teken van leven. Opvallend: zanger van het eerste uur Scourge Witchfucker doet niet meer mee. De vocalen worden op deze EP verzorgd door de twee gitaristen Black Mortum en Santi.Lees verder ›

Niet voor vegetariërs! Zeker niet voor veganisten!! En al helemaal niet voor mensen met een tere ziel of zwakke maag!!! Voor wie eigenlijk wel? Weet in elk geval dat ik je op voorhand gewaarschuwd heb...Lees verder ›

Na een erg goede EP, mogen de mannen van Kryptan via Edged Circle Productions hun debuutalbum op de wereld loslaten. En dat zal niet onopgemerkt gaan gezien de titel Violence, Our Power. Het Zweedse duo laat over diens bedoelingen geen twijfel bestaan.Lees verder ›

Darkness Shall Rise Productions uit Duitsland heeft met Hersir een Zweedse vis aan de haak geslagen. Deze voor mij toch relatief onbekende blackmetalformatie die al menige jaren zou bestaan komt nu, na drie demo's te hebben uitgebracht, met zijn debuutplaat Hateful Draugar From The Underground. Een van de bandleden is de heer Vindkall die je zou kunnen kennen van Domgård. Rinkelt het belletje niet dan helpt het volgende vermoedelijk wel: in dat Domgård spelen niet alleen Vindkall en bassist Askr maar ook Heljarmadr die we - inderdaad - kennen van Grå maar vooral van Dark Funeral. Zo, zijn we hier ook weer over bijgepraat.Lees verder ›

In 1990 ontsproot het Deense Maceration uit de halve bezetting van thrashband Invocator, want ja, in buurland Zweden werd death metal een klein beetje een ding en die nieuwe zagende brute sound van bands als Carnage en Entombed beviel de heren Schulz en Hansen wel. En dan nog waren ze er erg vroeg bij destijds, want in 1992 kamen ze al met debuut A Serenade of Agony op de proppen. Een aardige, doch meer als demo klinkende plaat die niet veel mensen in de kast zullen hebben staan. De band is daarna ook een stille dood gestorven. Maar in 2022, een ronde dertig jaar later dus, was daar uit het niets It Never Ends…, een nieuwe plaat met daarbij niemand minder dan Dan Swanö achter de knoppen én microfoon. Een verrassend vette plaat met ijzersterke pakkende death metal.Lees verder ›

Ondanks dat het geluid vaak zijn (kettingzaag-)basis vindt in het bijna mythische Boss HM-2 pedaal, is de ene oud-schoolse Zweedse deathmetalplaat de andere nog niet. Wombbath laat dat nog maar eens horen op dit Beyond The Abyss. Want al bij de eerste draaibeurt valt op dat de plaat een soort van fris klinkt. Niet in de zin van schoon natuurlijk – de moerasluchten moeten wel van de draaitafel walmen – maar in de zin van energiek en geïnspireerd.Lees verder ›

Ka mate, ka mate! Ka ora, ka ora! Als de Maori volkeren vroeger de beschikking hadden gehad over elektrische gitaren en een modern drumstel, dan was bovenstaande tekst van het meeste bekende strijdlied (ook wel haka) zeker in de vorm van zwaar metaal op naderende vijanden losgelaten. Ook zeker dat die vijanden dan rechtsomkeert waren gegaan (of tot de dood veroordeeld in de moshpit)! Dat moeten de heren van Alien Weaponry ook gedacht hebben toen zij de inheemse taal en strijdvaardigheid van thuisland Nieuw-Zeeland combineerden met hun aanstekelijke vorm van groovende thrash metal.Lees verder ›

Iron Form is een duo afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk en de heren Heffernan en Gambardella kennen elkaar blijkbaar al wat langer. Ze speelden samen in bands als Svalbard, Handcuff en Eulogy. Bands die bij mij niet direct een bel of klok doen rinkelen of luiden. Kan geen kwaad natuurlijk. Church Road Records verzorgt de release van de eerste EP van dit metalcore, post-hardcoregezelschap. Verder wordt er maar weinig informatie meegestuurd. Zo ben ik niet op de hoogte wie het gedrocht van een artwork heeft gemaakt, heb je het raden naar de studio waar deze EP, Cut From Cold Blood werd opgenomen en staat er ook niet vermeld wat nu Heffernans dan wel Gambardella's taken binnen de band zijn. Wel handig om weten natuurlijk.Lees verder ›

Sommige promoteksten zijn ronduit potsierlijk en vol onzin. Een band wordt vaak met superlatieven tot grote hoogten geprezen, met allerlei teksten over 'de beste plaat ooit' en 'diepgewortelde emoties die langzaam bezit nemen van de luisteraar' enzo. Ik neem het vaak met een korrel zout. Dat moet het Duitse Hjort ook gedacht hebben. Die hebben helemaal geen tekst bij hun promo. Niet wie zij zijn of wat hun inspiratiebronnen zijn. Gewoon: ‘hier heb je de audio, doe ermee wat je wilt, houdoe’. Dank je Hjort!Lees verder ›