Headlines

Yes! Nieuw werk van het Amerikaanse soloproject Devil’s Witches. Met deze EP Guns, Drugs and Filthy Pictures, kunnen we weer genieten van gore, lsd-slurpende, stripperpaalglijdende, tepelklosjeszwaaiende stoner sleaze.Lees verder ›

Nee, Year Of The Knife is niet de Kelly Family van de hardcorescene. Wel spelen er twee broers en een echtpaar in de Amerikaanse band. Flauwe vergelijking overigens, want met dit vijftal ga je absoluut niet lachen. De straight-edge hardcore is agressief tot op het bot zoals een goed…Lees verder ›

Altijd fijn wanneer de actualiteit bepaalde titels en groepsnamen ironiseert. Varicella is het virus dat waterpokken veroorzaakt. Jahaa, er bestaan dus andere en gevaarlijkere virussen dan datgene met een overlevingspercentage van 99,8% waarvoor we het als New Born Slaves in onze broek moeten doen. Dit exemplaar komt uit New Jersey en na een debuutplaat uit 2018 is deze ep wat we dan maar de tweede golf zullen noemen.Lees verder ›

Tech-death tijd! Van je ‘plingelieplong’ en ‘rakatakkatak’! Kortom, vingervlugge gitaarriffs en verwoestende drums. Ditmaal de eer aan de Amerikaanse band Ahtma.Lees verder ›

Een dichte mist heeft zich meester gemaakt van de straten van nachtelijk Tilburg. De bloedrode maan hult het onthoofde standbeeld van Willem II in een karmozijnen lijkwade. Een raaf die in paniek probeert te ontkomen aan dit nachtelijk ontij valt dood op de grond en in de verte slaat een kerkklok twaalf keer. Diep uit de vervallen gangenstelsels van lang vergeten catacomben klinkt een vreemd geluid. Is het de duivel die zijn zwarte zielen komt oogsten? Nee, het is Jaap Middernacht.Lees verder ›

atalepsy uit Rusland, sinds 2003 veroorzaker van brutale slam/tech/gore/death met grooves en core. Je hebt ze mogelijk leren kennen via Zware Metalen, mogelijk ook via YouTube. Op YouTube passeert deze band regelmatig bij 'best of' series, waar een riff, slambreak of guttural expressie in een genrecompilatie terecht komt. Katalepsy heeft namelijk heel wat in huis en blinkt dan nog eens uit in hetgeen ze doen. Album nummer drie passeert opnieuw via Unique Leader Records.Lees verder ›

Ik ben persoonlijk nog nooit in Finland geweest, maar mijn vrouw en ouders wisten me te vertellen dat het een prachtig land is met adembenemende landschappen, uitgestrekte wouden, immense meren en een ongerepte natuur. Een land om in te verdwalen of je even af te zonderen van de maatschappij. Het overheersende gevoel van eenzaamheid kan voor sommigen moeilijk te verdragen zijn, al is het voor anderen dan weer een bron van ontspanning en rust. Door zijn ruwe, ongerepte karakter en ongewone taal heeft Finland ook een mysterieus kantje dat een vruchtbare voedingsbodem vormt voor heel wat legendes en tevens voor metal van de bovenste plank. Het land bracht best wel een indrukwekkend leger aan vooraanstaande metalbands voort, waaronder ook heel wat binnen het Viking- en blackmetalgenre. Ik hoef ze u niet voor te stellen, u kent ze wel (anders was u niet begonnen deze review te lezen).Lees verder ›

Ik heb geen idee wanneer je dit zit te lezen, maar terwijl ik deze review schrijf is het heerlijk warm en zonnig weer. Ideaal om buiten te zitten met een drankje naar keuze terwijl er een vrolijk deuntje muziek uit de speakers knalt. Heat Wave van Thundermother is precies zo'n album en dat komt niet alleen door de titel!Lees verder ›

Het Amerikaanse label Ripple Music is een serie van splitabums begonnen onder de naam Turned to Stone. Waar het eerste deel eerder dit jaar uitkwam met bijdragen van Mr Bison en Spacetrucker is het nu de beurt aan het Amerikaanse Howling Giant en Britse Sergeant Thunderhoof om een plaat te vullen. Het toffe is dat het niet zomaar een album is geworden waar de ene band onafhankelijk van de andere de eerste helft vult en de andere band de andere. Nee, de twee bands hebben besloten om elk een helft te vullen met twee onderling verbonden verhalen over een thema wat ik niet bepaald associeer met psychedelische stoner. De twee nummers op het album gaan over de legendarische Japanse zwaardsmeden Masamune en Muramasa. Howling Giant neemt de eerste voor zijn rekening, Sergeant Thunderhoof de tweede.Lees verder ›

Meurtrières is een band en gelijknamige EP van deze Franse traditionele heavymetalband. Gevormd in het altijd zonnige Lyon is de band sinds 2018 levend. De teksten zijn voor de verandering niet in het Engels, maar in het Frans. Dat zorgt in bepaalde landen voor een aanmerkelijke stijging in populariteit. Deze EP wordt uitgebracht via Gates of Hell Records.Lees verder ›

Exact een jaar - nou, vooruit het scheelt een paar dagen - nadat Avatar voor de eerste maal een headlinershow speelde op een groot festival, brengt het muzikale circus zijn achtste studio-album uit. De headlinerpositie was wat mij betreft meer dan verdiend. Zij kwam immers voort uit een combinatie van jarenlang hard werken, pakkende songs, goed uitgedachte en uitgewerkte concepten (een troon die met fietstrappers omhoog gedraaid wordt!), goede muzikanten en een charismatische frontman. En toch begon er de laatste jaren her en der wat te knagen.Lees verder ›

Het vierde akoestische/ambient album van My Silent Wake heet Damnum Per Saeculorum. Dat vertaalt in het Nederlands naar iets als: Verlies gedurende de levenscyclus. Het laatste album There Was Death was goed, maar miste een eigen gezicht in mijn ogen. Op dat album speelde de band doom metal, zoals…Lees verder ›

The Big Jazz Duo is een Italiaanse vijfkoppige band die moderne melodieuze death metal/deathcore maakt. Dit is een tweede EP van de band, met een speelduur van een krap half uur. Francesco Ferrini van Fleshgod Apocalypse mag ook nog meedoen, en wel op The Coven Of The Morning Star. Ene Fabrizio Gesuato heeft Samael geproduceerd. Een modern en pompeus geluid is het gevolg. Het moet een knap lastig werkje zijn geweest. Het maakt dat deze EP wild en bruut klinkt, maar wel met een heftige dynamiek richting melodie en zware keyboardlijnen, en dan weer technisch gitaarwerk, of brute dubbele kicks.Lees verder ›

Sy Keeler, de bekende frontman van Onslaught, verliet eerder dit jaar de band. Best jammer, want hij was actief bij de Britse formatie in de beginperiode (jaren tachtig) en na de reünie, vanaf 2004. David Garnett (mij onbekend) is zijn vervanger en kreeg de kans zich te bewijzen, meteen, met dit nieuwe album genaamd Generation Antichrist. De militante antichristelijke thrashers hebben altijd een plaats gehad in mijn collectie, al ten tijde van Power from Hell (1985). Hun album Killing Peace uit 2007 was één van de betere comebackalbums in de toenmalige thrashrevival volgens mij, al was die niet zo indrukwekkend als hét allerbeste comebackalbum in de thrashwereld, Exodus' Tempo of the Damned uit 2004. Hoe dan ook, ik was benieuwd naar deze nieuwe.Lees verder ›