My Silent Wake – Damnum Per Saeculorum

Geschreven door op 08-08-2020 om 23:50.

Het vierde akoestische/ambient album van My Silent Wake heet Damnum Per Saeculorum. Dat vertaalt in het Nederlands naar iets als: Verlies gedurende de levenscyclus. Het laatste album There Was Death was goed, maar miste een eigen gezicht in mijn ogen. Op dat album speelde de band doom metal, zoals de band meestal doet. Damnum Per Saeculorum is een akoestisch tussenstuk, zodat we kunnen bijkomen van de coronacrisis.

Maar dat valt even tegen. Dit is namelijk een werk dat niet echt verlichtend werkt. Het is geen lichte kost. De folkmelodieën en treurige tokkels beklemmen juist nog erger. Het resultaat is een album dat bol staat van de trieste, en ongemakkelijke songs die treffend zijn in hun eenvoud. Bij Warhawks, Diadem en The Mourning Earth laat de band complexe materie horen, maar op de meeste andere songs is een gestripter geluid te vinden. Pure akoestische doom dus, maar ditmaal wel met een uitgesproken eigenheid. De muziek neemt je mee naar een soort middeleeuwse duistere wereld. De keyboardharp -en doedelzak spelen in dat plaatje een belangrijke rol. Meestal schuif ik de pr-praatjes terzijde, maar in dit geval was het zo treffend dat ik het even met u deel:

‘In de texturen van ruw uitgehouwen, oeroude steen en de door de zon verwarmde kransen van knoestige schors ligt de essentie van het verleden, de geest van de geschiedenis verzegeld. Terwijl de ontelbare rode en gele kleuren van de zonsondergang zich terugtrekken voor de grijze en paarse tinten van de schemering en de wereld slaperig langs de grens tussen dag en nacht dwaalt, houden de geesten nog steeds hun wacht op de kantelen en het gemurmel van passies uit het verleden danst onder het bladerdak van bladeren. De echo’s van alles wat eens was, zweeft in de langzaam verkoelende lucht van de zomer en wat liefhad heeft weer lief, wat brak breekt weer, verder in de zachte stilte van de eeuwigheid.’

Dat stukje over het bladerdak van bladeren was een beetje sneu geschreven, maar verder is dit een hele treffende omschrijving van de sfeer. En sfeer is hier het toverwoord. Vocaal wordt er vooral gefluisterd, gesproken en soms gezongen. Krachtige opera-achtige mannenzang treffen we aan op afsluiter The Mourning Earth, in combinatie met een koorachtergrond, wat een werkelijk epische ontknoping geeft. Tevens is hier vrouwenzang te horen. Onheilspellende grunts hoor je op Warhawks. Op Of Loss And Regret is een audiopassage toegevoegd, die een soort cultsfeer oproept. Deze passage wordt beantwoord door de constante keyboardzang en mannenzang. Die afwisseling geeft een mooi contrast in de individuele sfeer per liedje.

Een song als Triple Life geeft aan waar de band de zwakte van dit album ligt. De band kan namelijk te lang doormodderen in eenvoudige tonen. Het leidt dan niet echt ergens toe, zoals ook het outro op The Mourning Earth laat horen. De emotie is er al uit, maar de band probeert dan toch de emotie nog uit te vergroten. To Feel The Caress of Long Dead Lovers heeft niet alleen een mooie titel, maar de weemoedigheid en de donkere klankkleuren janken over de repetitieve rituele trommels.

Fall in the Sea mag uw kippenvel nog opwekken, met dreampop die rechtstreeks uit het hippietijdperk lijkt te komen. Een song met  elkaar zoekende repetitieve tokkels, belletjes op een achtergrond van gezongen ‘oeh’s. Daaruit blijkt maar weer eens dat doommetalbands eigenlijk de rauwe vorm van de hippiecultuur verwoorden. Dat geloof ik echt, ja.

Verdrietig, verleden, volks, dat zijn de drie ‘v’s van dit akoestieke doomalbum van My Silent Wake. Een naargeestig album voor verdrietige zielen dat herinneringen oproept. Als je nog niet in een hoekje zit te janken vanwege je miserabele leven, dan helpt Damnum Per Saeculorum je graag om alsnog in een depressie te zakken. Elke keer met net weer genoeg sprankjes hoop om je weer te verleiden opnieuw te luisteren. Ik wil niet meer, maar ik luister toch weer. Luistertips: Warhawks, The Mourning Earth, Diadem, All Our Fears Are Over, Fall in the Sea, To Feel The Caress of Long Dead Lovers 

Score:

85/100

Label:

Opa Loka Records, 2020

Tracklisting:

  1. An Affectionate Remembrance
  2. Warhawks
  3. Diadem
  4. Bacchanal
  5. Arfryn
  6. All Our Fears Are Over
  7. Fertile Ground Pt 1
  8. Of Loss and Regret
  9. Fall in the Sea
  10. To Feel The Caress of Long Dead Lovers
  11. Triple Life
  12. The Rhyme of Winters’ Children
  13. Monochrome
  14. The Mourning Earth
  15. The Mourning Earth

Line-up:

  • Ian Arkley – Gitaar, vocalen
  • Addam Westlake – Basgitaar
  • Gareth Arlett – Drums
  • Simon Bibby – Keyboards
  • David MacLean – Gitaar

Links: